سینما مثبت: دو فیلم سینمایی دفاع مقدسی تک تیرانداز محصول انجمن سینمای دفاع مقدس و یدو محصول کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان که با هزینه بالایی تولید و در سال ۱۳۹۹ در جشنواره فیلم فجر به نمایش درآمده بودند؛ بدون اکران عمومی در ایام نوروز از صدا و سیما به نمایش درمی‌آیند تا ثابت کنند نمی‌توان در حوزه‌ای مانند سینما بدون توجه به چهارچوب‌های رایج جهانی فیلم ساخت و نتیجه گرفت.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی اینترنتی خبری- تحلیلی سینما مثبت، هر دو فیلم تک تیرانداز و یدو آثار پُر زحمت و سختی هستند که قطعا تولید آن‌ها انرژی فراوانی را از سازندگانش گرفته است اما هر دو فیلم بیست تا سی سال دیر ساخته شده‌اند و عملا در مقطعی به تولید رسیده‌اند که دیگر گفتمان جامعه نسبت به جنگ تغییر کرده و در نسل جدیدی که بخواهد مخاطب این آثار باشد، چنین فیلم‌هایی دیگر مشتری انبوه ندارد و حتی نمایش تلویزیونی آن‌ها نیز نمی‌تواند با استقبال عجیب و غریبی مواجه شود و به همین دلیل تاثیرگذاری لازم بر جامعه را ندارند.
یکی از مهم‌ترین مشکلات در حوزه فیلمهای دفاع مقدس که به این دو اثر هم قابل تعمیم است؛ به روز نبودن ذهنیت مدیران و تصمی گیرندگان این حوزه است. به همین دلیل وقتی مدیری در این عرصه فیلمنامهای مانند تک تیرانداز را مطالعه می‌کند؛ به جای آنکه به دنبال پاسخ این سوال باشد که چنین اثری چه تناسبی با شرایط امروز دارد؟ از داشتن چنین فیلمنامهای ذوق زده شده و میلیاردها تومان پول صرف تولید آن می‌کند تا در نهایت پس از دریافت چند جایزه از جشنواره فجر، در بعد از ظهر یکی از روزهای نوروز ۱۴۰۰ که اغلب مردم بی توجه به توصیه‌های ستاد کرونا در سفر و گشت و گذار هستند به نمایش درآید. حالا اگر چنین مدیری ذهنیت درستی نسبت به سینمای جهان داشته و در حد و قواره پتلفرم‌های نمایش آنلاین فیلم آثار سینمای جهان را دنبال کرده باشد، می‌داند که دهها فیلم با موضوع یک تک تیرانداز در سینمای جهان ساخته شده و در آثار جدیدتر به جای نگاه تک بُعدی حاکم بر فیلمهای قدیمی،دیدگاه‌ها و نگرش‌های تازه‌ای حاکم شده که آخرین نمونه دم دستی آن فیلمی روسی به نام «نبرد برای سواستوپل» ساخته ۱۳۹۶ است که در آن فیلم نیز یک تک تیرانداز محور اصلی داستان است.
نمونه دم دستی دیگر فیلمهای جنگی که بدون قرار گرفتن در چهارچوب‌های تاریخ مصرف دار نگاهی انسانی و در عین حال حماسی به جنگ دارند، فیلم امریکایی «آخرین اهتزار پرچم» محصول سال ۱۳۹۷ است که با عبور دادن تماشاگر از مسیری پُر افت و خیز در نهایت حس علاقه‌مندی به وطن را به تماشاگر امریکایی القاء می‌کند. موفقیت این فیلم‌ها نیز صرفا یک دلیل دارد: سازندگان فیلم در چهارچوب مساله‌ای به نام درام به مخاطب خود امکان فکر کردن درباره موضوع،دوست داشتن،همدردی،ابزار انزجار و… نسبت به شخصیت‌ها را می‌دهند و مخاطب در این مسیر با اثر ارتباط برقرار می‌کنند اما فیلمهای جنگی و دفاع مقدسی در کشور ما به گونه‌ای تولید می‌شود که خالی از هر حرف تازه و انسانی بیشتر به بخشنامه‌ای شبیه است که هنرمند «بفرموده» مجبور به تمکین از آن و تولید اثری است که با وجود همه ارزش‌های فنی و تکنیکی به دلیل نگاه تاریخ مصرف گذشته حاکم بر آن،از امکانی به نام «اکران سینمایی» محروم می‌شود.
سینما مثبت آماده انعکاس دیدگاه‌های سازندگان این فیلم‌ها درباره این مطلب است.
