سینما مثبت: برگزاری جشنواره فیلم فجر با تصمیم یکباره مسوولان سینمایی، موجی از حیرت را در میان اهالی رسانه پدید آورده است. برگزار کنندگان جشنواره به رویدادهای مشابه خارجی اشاره می کنند حال آنکه فیلم فجراز جهات متعدد با این رویدادها فاصله دارد.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی اینترنتی خبری ـ تحلیلی سینما مثبت، در نظام ناسالم اقتصاد سینمای ایران که در سال های اخیر روز به روز رانتی تر شده، فیلم ها به دو دلیل عمده در جشنواره حضور پیدا می کنند. دلیل اول، کسب جوایز جشنواره است که این مسئله عمدتا برای فیلم های تولید شده با بودجه های حاکمیتی جذاب است تا به واسطه کسب این جوایز، مسوولان بالادستی را مجاب به پرداخت سرمایه های بیشتر برای تولید فیلم های بعدی کنند. دسته دوم نیز فیلم هایی هستند که به جز جشنواره امکان دیده شدن ندارند و جشنواره تنها محل عرضه آن ها و دیده شدن توسط رسانه ها است. در چنین شرایطی فیلم هایی که می توانند در اکران عمومی به شرایط مطلوبی دست پیدا کنند یا دارای حساسیت هایی هستند که شانتاژهای جشنواره ای می تواند به ضرر آن ها تمام شود، تمایلی به حضور در جشنواره ندارند و بی سر و صدا مانند فیلم هزارپا ساخته ابوالحسن داوودی، مسیری دور از جشنواره را در پیش می گیرند.
در چنین شرایطی، جشنواره فیلم فجر به دلیل تفاوت جدی با رویدادهای معتبر سینمایی، شرایطی ندارد که صرفا حضور یک فیلم در این رویداد و اصطلاحا خوردن مُهر جشنواره بر روی آن بتواند اعتباری برایش ایجاد کند و صد البته که آثار مستقل و موفق در گیشه تمایلی به حضور در این رویداد نداشته باشند و صرفا فیلم های دسته اول اشتیاق شدیدی به برگزاری جشنواره نشان دهند. حالا در چنین شرایطی مسوولان سینمای ایران به جای آنکه جشنواره را به تعویق بیندازند و در فرصتی مناسب با تزریق بودجه جشنواره به بدنه نحیف سینمای ایران شرایطی مطلوب برای حضور مردم در سینماها ایجاد کنند، صرفا به دنبال برگزاری جشنواره و صرف هزینه پیش بینی شده برای آن هستند.
کاش دست اندرکاران این رویداد سهمی از بودجه این رویداد را برداشته، به حساب های مبارک واریز می کردند و قید برگزاری جشنواره با این شرایط نامناسب را می زدند و تصمیمی می گرفتند که به صلاح سینمای ایران باشد.
