سینما مثبت: در روزهای اخیر انتشار اخباری درباره احتمال واگذاری تولید سریال های نمایش خانگی به سازمان صدا و سیما، نگرانی هایی را در میان دست اندرکاران این حوزه ایجاد کرده است.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی اینترنتی خبری ـ تحلیلی سینما مثبت، از اواسط دهه هفتاد و با گسترش اینترنت در جامعه ایران، در دسترس قرار گرفتن ماهواره، آزادی بیشتر مطبوعات و مواردی از این دست بارها درباره لزوم تغییر در نحوه اداره سازمان صدا و سیما صحبت شد و حتی با طرح اخباری مبنی بر راه اندازی شبکه های تلویزیونی ماهواره ای از سوی افرادی مانند بهروز افخمی، این نکته مطرح شد که رسانه رادیو و تلویزیون دیگر جایگاه گذشته را ندارد و بهتر است به جای صرف هزینه های هنگفت و کلان برای نگهداری این سازمان که به محلی متراکم از نیروی انسانی نه چندان کارآمد تبدیل شده، فعالیت های صدا و سیما به دو بخش «تولید و پخش اخبار» و «پخش برنامه های تولیدی» محدود شده و تمامی فعالیت های دیگر برون سپاری شود. حتی در آن زمان صحبت از برداشتن دیوارهای دور جام جم بود و شنیده می شد به زودی صرفا ساختمان شیشه ای و پخش به عنوان مجموعه صدا و سیما در فضای محدود و محافظت شده قرار می گیرند و ساختمان های دیگر از حالت محافظت فعلی خارج می شوند. البته هیچ کدام از این ایده ها در مقابل بوروکراسی گسترده و عظیم حاکم بر سازمان صدا و سیما به نتیجه ای نرسید و بیش از یک دهه بعد با بروز اتفاق های سال 88 و اثبات مجدد ناکارآمدی سازمان عریض و طویل صدا و سیما در مواجهه با این بحران، نسخه دیگری نوشته شد: راه اندازی شبکه هایی که در مدیریت و عملکرد، مستقل از بدنه صدا و سیما باشند. حاصل این نگاه به راه اندازی شبکه افق منجر شد که البته در نهایت این شبکه هم تاب مقاومت در مقابل ساختارهای صدا و سیما را پیدا نکرد و در مجموعه صدا و سیما هضم شد.
امام صادقی ها زمام امور صدا و سیما را به دست می گیرند
در سال های اخیر نسخه دیگری برای صدا و سیما نوشته شد: به جای کوچک کردن این سازمان عریض و طویل و تلاش برای تغییر ذهنیت مدیران، چهره های جوان جایگزین چهره های قدیمی شوند.
اینگونه بود که نیروهای مختلف فکری از مجموعه های معتمدی مانند دانشگاه امام صادق عازم صدا و سیما و شبکه سه شدند تا تغییری در فضای کِرِخت و ساختار کهنه این سازمان ایجاد کنند.همزمان با این تغییرات، بدنه قدیمی صدا و سیما به جای تلاش برای تطبیق خود با واقعیت های جامعه و حرکت در مسیر پویایی و چالاکی، به دنبال گسترده تر کردن محدوده فعالیت خود و ورود به عرصه هایی هستند که به دلیل ذهنیت غلط خود، شانسی برای موفقیت در آن ندارند. نمونه اخیر این موضوع ورود به حوزه فضای مجازی از طریق پیام رسان سروش بود که در نهایت با صرف هزینه های فراوان باعث شد تا صدا و سیما از این عرصه ناکام و ورشکسته بیرون بیاید و ماتَرَکِ باقیمانده از سروش را به مزایده بگذارد. حالا همین سرنوشت هم در انتظار VODها است و اگر اخبار منتشر شده درباره عزم صدا و سیما برای در اختیار گرفتن این حوزه جدی باشد، دور از ذهن نخواهد بود که در آینده نزدیک، این رسانه جدید که در ایام کرونا توانست به نیازهای مخاطبان پاسخ دهد، به واسطه عملکرد صدا و سیما به مجموعه ای ورشکسته تبدیل شود و اندک زمانی بعد به ثمن بخس به حراج گذاشته شود چرا که تجربه ثابت کرده سازمان صدا و سیما نه توانی برای تطبیق خود با رویدادهای جدید دارد و نه میلی به تحول در آن به چشم می خورد.
