سینما مثبت: «پخش فیلم» در سال‌های اخیر به موضوعی بغرنج تبدیل شده و فیلم‌های زیادی با وجود برخورداری از قابلیت‌های لازم برای فروش به واسطه عملکرد اشتباه شرکت‌های پخش کننده دچار ضرر و زیان شده‌اند.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی اینترنتی خبری ـ تحلیلی سینما مثبت، مقوله «پخش» در سینمای ایران امری بسیار حساس و تخصصی است. این موضوع صرفاً شامل حال سینما نمی‌شود و در مقوله‌های دیگر اقتصادی نیز «فروش محصول» به کاری سخت و پیچیده تبدیل شده است؛ کاری که نیازمند صرف انرژی فراوان و دلسوزی برای محصول است. این اتفاق دقیقاً همان چیزی است که صرفاً در یک «بخش خصوصی با انگیزه» می‌تواند رخ دهد. در سینمای ایران هم پخش‌های موفق در اختیار بخش خصوصی هستند و یک پخش دولتی مانند «حوزه هنری» با وجود برخورداری از بیش از 90 سالن سینما در سراسر کشور و در اختیار داشتن سینمای مهم و تأثیر گذاری مانند «آزادی»، عمداً به ضعیف‌ترین شرکت پخش سینمای ایران تبدیل شده است.
بررسی کارنامه این شرکت در سال‌های اخیر نشان می‌دهد حوزه یا پخش فیلم‌های مهم را به عهده نگرفته و یا اگر فیلم مهم و خوبی برای پخش به آن سپرده شده، با عملکرد نامطلوب باعث ضرر و زیان صاحبان آن فیلم شده است. «فصل نرگس»، «قهرمان کوچک»، «کارگرساده نیازمندیم»، «پری دریایی»، «فیلشاه»، «شهری که نمی‌خوابد»، «رهایی از بهشت»، «زیر سقف دودی»، «دعوتنامه»، «جشن دلتنگی» و «بیست و یک روز بعد» آثاری هستند که در سال‌های اخیر توسط حوزه پخش شده و جالب اینکه به جز «بیست و یک روز بعد» که محصول خود حوزه بوده، فیلم دیگری به شکل شایسته اکران نشده و فیلم «فیلشاه» نیز که تنها نقطه برجسته کارنامه این مجموعه است، به این دلیل با فروش مواجه شده که فیلم کودک بوده و توسط هر پخش کننده‌ای نیز روانه اکران می‌شد، به دلیل استقبال گسترده دانش آموزان از این اثر نتیجه دلخواه را کسب می‌کرد.
قطعاً یکی از دلایل ناکامی این مجموعه در بخش فیلم، روحیه غیر خصوصی و کارمندی حاکم بر این نهاد است. روحیهای که باعث میشود در طول هفته فقط پنج روز کاری آن هم بین ساعت 8 صبح تا 4 بعد از ظهر بر سر کار حاضر باشند و روزهای پنج شنبه و جمعه به عنوان مهم ترین روزهای سینمایی هفته، این مجموعهها در «تعطیلات پایان هفته» به سر ببرند! جالب تر اینکه افرادی در حال اداره این مجموعه ها هستند که برادرشان مدیر کل سینمای حرفهای سازمان سینمایی است و حتی این همجواری هم باعث نشده تا به درک بهتری از شرایط سینمای ایران برسند. بدیهی است در چنین مجموعه‌هایی قابلیت اصلاح ندارد و بهترین کار واگذاری امور به بخش خصوصی و خداحافظی از این مسووولیت حساس است. تجربه ثابت کرده گاهی توقف یک فعالیت، سود بسیار زیادی دارد و مواهب غیر قابل تصوری را نصیب سینمای ایران می‌کند!
