به گزارش پایگاه اطلاع رسانی اینترنتی خبری ـ تحلیلی سینما مثبت، فیلمی که از ابتدا برای تسخیر سینماهای جهان ـ حداقل جهان اسلام ـ ساخته شده بود، پس از یک دوره طولانی نمایش سراسری در سینماهای ایران و اختصاص امکانات تبلیغاتی فراوان، سال گذشته با فروشی حدود 14 میلیارد و پانصد میلیون تومان از گیشه سینماها خداحافظی کرد.
در دو ماه اخیر، مطلب مختلفی درخصوص اکران گسترده این فیلم در سالنهای سینمای کشور ترکیه منتشر شد. سایت خبری شبکه پرس تی وی در تاریخ 6 آبان 95 از نمایش این فیلم در 300 سینمای کشور ترکیه خبر داد. اخیراً هم پخش کننده فیلم اعلام کرد: «اکران فیلم محمد رسول الله (ص) در ترکیه با استقبال خوبی همراه شده است و تاکنون 330 هزار نفر به تماشای فیلم نشستهاند و تعداد سالنهای نمایش دهنده فیلم به 400 سالن رسیده است.»
در کشور ترکیه سایت boxofficeturkiye.comاخبار و اطلاعات مربوط به اکران فیلمها را منتشر میکند. با مراجعه به این سایت و جست و جوی نام «Hz Muhammed» این صفحه مشاهده میشود که در آن آمار تعداد کل تماشاگران فیلم 450.756 نفر عنوان شده است.
طبق اعلام منابع ترکیه قیمت بلیت این فیلم در سینماهای مختلف این کشور بین 9 تا 14 تله بوده که با در نظر گرفتن میانگین 12 تله از قرار هر تله 1200 تومان، به مبلغ تقریبی 14500 تومان برای هر قطعه بلیت میرسیم که ضرب آن در تعداد تماشاگران ما را به رقم حدود شش میلیارد و پانصد میلیون تومان میرساند.
چند درصد از این فروش سهم تهیه کننده است؟
در سینمای ایران فرمول مشخصی برای محاسبه میزان فروش فیلم وجود دارد. شکل ساده این فرمول پرداخت 40 درصد از فروش فیلم به سینمادار، 10 درصد فروش فیلم به پخش کننده و مابقی به صاحب فیلم است اما طبق اطلاعت دریافتی از ترکیه، در این کشور از مبلغ فروش کل، 50 درصد نصیب سینمادار میشود. 24 درصد از سود فروش به پخش کننده میرسد و پس از کسر تبلیغات فیلم، از مبلغ باقیمانده 75 درصد سود خالص به تهیه کننده میرسد.
کشور ترکیه 1951 سالن سینما دارد و دریافت این تعداد سالن برای نمایش یک فیلم کار چندان سختی نیست. حالا اگر سازندگان فیلم خود هزینه تبلیغات را متقبل شده باشند، عملاً این فروش شش میلیارد و پانصد میلیون تومانی سهم چندانی برای وی باقی نمیماند. حتی اگر نیمی از رقم فروش نیز نصیب تهیه کننده شده باشد، باز هم سود حاصل از فروش این فیلم در ترکیه رقمی نیست که بتوان به پشتوانه آن برای ساخت آثار پُرهزینه اینچنینی هزینه فراوان کرد و به اکران خارجی و کسب درآمد از راه فروش بین الملل آن دلخوش بود.
این روزها پخش کنندگان فیلم از نمایش این اثر در سینماهای روسیه و عراق خبر میدهند. سینما مثبت ضمن آمادگی برای انتشار هر نوع توضیح از سوی پخش کنندگان این اثر درخصوص مطالب مطرح شده، امیدوار است متولیان فیلم دقیقاً اعلام کنند که آیا این اکرانهای خارجی سودآوری برای فیلم داشته و بخش قابل توجهی از سرمایه سی و پنج میلیون دلاری صرف شده برای تولید فیلم را بازمی گرداند یا اینکه چنین نمایشهایی صرفاً عرضه محصولی فرهنگی با یارانه قابل توجه برای علاقه مندان به سینما درکشورهای مختلف است؟!