به گزارش پایگاه اطلاع رسانی اینترنتی خبری ـ تحلیلی سینما مثبت، شرایط صدا و سیما به گونه‌ای است که برنامه‌های گفت و گو محور با موضوع سینما، فوتبال و… معمولاً در حد و اندازه یک برنامه موفق بیشتر نمی‌توانند جلوه پیدا کنند و عملاً برنامه‌های دیگری که در سال‌های اخیر با چنین موضوع‌هایی تولید شده، آثاری کم مخاطب بوده‌اند. بر همین اساس برنامه هفت در طول سال‌های اخیر با وجود تولید برخی برنامه‌های مشابه همچنان بی رقیب بوده است. این روزها برنامه «سینمای ایران» هم از شبکه چهار سیما پخش می‌شود که گویی سازندگانش از دهه 50 به این سو، اطلاعات سینمایی و ساختاری خود را به روز نکرده‌اند. حالا در چنین شرایطی اختصاص برنامه‌ای تازه به «محمد خزاعی» که در سال‌های اخیر در مقام مدیر جشنواره و تهیه کننده نمود داشته، در حالی رخ می‌دهد که خزاعی به جز تجربه اجرای برنامه‌ای برای شبکه جام جم در سال 1390، سابقه دیگری در این زمینه ندارد و به واسطه مسوولیت ها و جایگاه اجتماعی‌اش نمی‌توان مهم‌ترین اصل اجرا یعنی «بی طرفی» را محقق کند چرا که در نقد و تحلیل جریان‌های سینمایی به عنوان یک تهیه کننده باید حواسش به این مسئله باشد که با مسوولان سینمایی دچار چالش نشود تا مشکلی برای ادامه کارش در مقام تهیه کننده پیش نیاید و دل کسی را نشکند تا برای پروژه‌های بعدی دچار مشکل نشود. مهم‌ترین مشکل خزاعی در یک کلام «عدم صراحت» به عنوان مجری است و این همان توانایی است که بهروز افخمی از آن برخوردار است.
البته می‌توان اعطای چنین برنامه‌ای به این تهیه کننده را در راستای «پرداخت سهم طیفی خاص در سینما» دانست اما رویکرد «بررسی سینمای اجتماعی ایران با نگاهی جامعه‌شناسانه» موضوع تازه‌ای نیست که بتواند حرف تازه و جذابی برای مخاطب سینمای ایران باشد و احتمالاً پس از مدتی نه چندان طولانی هم به برنامه‌ای کم محتوا تبدیل شده و به حاشیه خواهد رفت.
