همواره خبرنگار به عنوان سرباز پیاده نظام همه سختی ها را به دوش می کشد و در نهایت روی وی معامله سیاسی می کنند و تنها قربانی این منازعات سیاسی خبرنگاران و رسانه های مستقل هستند.
انتقاد شدید خبرنگار کهنه کار صدا و سیما از روسای این سازمان در کتاب خاطراتش:
خبرنگار پیشکسوت صدا و سیما: آقای ضرغامی! رفتار با خبرنگاران را از پسرخاله فرح دیبا بیاموزید
سینماپلاس: مرتضی غٌرقی خبرنگار کهنه کار واحد مرکزی خبر با انتشار کتابی به افشای مسائل پشت پرده در عرصه سیاست خارجی و نحوه فعالیت خبرنگاران ایرانی در خارج از کشور پرداخته و انتقادهایی جدی را نسبت به نحوه رفتار با خبرنگارن ایرانی فعال در خارج از کشور مطرح ساخته است.
به گزارش وب سایت خبری ـ تحلیلی سینماپلاس، امروز هفده مرداد ماه روز شهادت «محمود صارمی» خبرنگار خبرگزاری ایرنا است. وی به همراه جمعی از دیپلمات های ایرانی در سال 1377 در مزار شریف افغانستان به دست نیروهای طالبان به شهادت رسید و از شانزده سال قبل، این روز به نام «روز خبرنگار» نامگذاری شده است.
سینماپلاس به بهانه این روز به تورق کتاب «خیابان 42» پرداخته که با موضوع خاطرات مرتضی غرقی خبرنگار کهنه کار صدا و سیما از زمان حضور نیویورک در فاصله سال های 1383 تا 1389 و پوشش اخبار سازمان ملل اخیرا منتشر شده است.
چرا پلیس امریکا از خبرنگار صدا و سیما بازجویی کرد؟
غرقی در صفحه 117 و 118 کتاب ضمن اشاره به ماجرای بازجویی از خود توسط پلیس FBI حقایق تلخی را درباره فعالیت خبرنگاران در خارج از کشور مطرح کرده و می نویسد: «نمایندگی ها و سفارتخانه های ایران در کشورهای دیگر تمایل چندانی به حضور نمایندگان رسانه ای داخلی در حوزه ماموریت خود ندارند، چون موی دماغ نمی خواهند و بیشتر خواستار محیطی آرام و به دور از جنجال سیاسی هستند. هرگاه هم یک خبرنگار بخت برگشته موضوعی از روابط دوجانبه را برمبنای دفاع از منافع ملی مطرح کند و موقعیت سفیر محترم در خطر قرار گیرد، خبرنگار به تخریب روابط ایران با آن کشور متهم و نامه نگاری ها شروع می شود و متاسفانه مدیران ارشد سازمان نیز بدون تحقیق درباره صحت و سقم موضوع، خبرنگار را مقصر می دانند که دست کم ده ها مورد برای این حقیر پیش آمده است».
او در ادامه به ذکر مصداقی در این باره پرداخته و می گوید: «در سفر اخیر نیویورک هم مسوولان عالی رتبه ی نمایندگی در سال 89 در غیاب بنده ابراز لطف هایی کرده بودند که بعدها به گوشم رسید و بسیار متاسف شدم. از این نوع برخوردهای غیرمنصفانه بسیار دیده ام و جالب اینکه مسوولان بالاتر هم به جای بررسی موضوع و صحت و سقم آن و اینکه یا طرح این اتهامات از روی بغض و کینه شخصی است یا واقعیت، تصمیم می گیرند و علیه خبرنگار حکم می دهند که این شیوه برخورد بزرگ ترین توهین به خبرنگار است و جالب تر اینکه وقتی بخواهند در مورد دفتر صدا و سیما در خارج از کشور هم تصمیم بگیرند، اول از سفیر سوال می کنند که این دیگر توهین به خود صدا و سیماست».
خبرنگاران ایرانی همانند پایه میکروفن عمل می کنند
این خبرنگار متعهد و دردمند با ذکر خاطره ای از نحوه برخورد مسوولان صدا و سیما در رژیم گذشته با خبرنگاران می نویسد: « به یاد دارم یکی از دوستان قدیمی می گفتند که آقای قطبی که ظاهرا پسرخاله فرح دیبا، زن محمد رضا شاه مخلوع بود،وقتی یک وزیر یا مسوول بالاتر با خبرنگار چنین برخوردی می کرد، همواره جانب خبرنگار را می گرفت و بعد از بررسی اگر حق با خبرنگار بود او را تشویق می کرد و اگر خبرنگار مقصر بود، حتما تنبیه می شد. اما متاسفانه در همین صدا و سیما به دفعات این موضوع را شاهد بودم که در حق خبرنگار بسیار احجاف شده است و این برخورد، روحیه خبرنگار را تضعیف می کند و او دیگر جسارت کار حرفه ای را از دست می دهد. از سوی دیگر زمینه را نیز برای جذب خبرنگار به سمت حوزه خبری مربوط فراهم می کند که خبرنگار با کوچک ترین هدیه مالی خود را در قبال وزیر می فروشد. آنگاه می گویند چرا خبرنگاران ایرانی همانند پایه میکروفن عمل می کنند و برای همین است که بسیاری برای کار گرانقدر خبرنگاری در کشور ارزشی قائل نیستند، چون همواره خبرنگار به عنوان سرباز پیاده نظام همه سختی ها را به دوش می کشد و در نهایت روی وی معامله سیاسی می کنند و تنها قربانی این منازعات سیاسی خبرنگاران و رسانه های مستقل هستند.
عزت الله ضرغامی از سوم خرداد سال 1383 تا کنون رییس سازمان صدا و سیما است و غرقی نیز از سال 1383 تا 1389 خبرنگار صدا و سیما در نیویورک بوده و کاملا مشخص است که این کنایه مستقیما به ضرغامی است.
کتاب «خیابان 42» از طرف «موسسه فرهنگی هنری و انتشارات مرکز اسناد انقلاب اسلامی» در 276 صفحه تابستان امسال به بازار عرضه شده است.
