اسعدیان: به نظر من یکی از بهترین ممیزی هایی که امسال صورت گرفت درآوردن سکانس پایانی فیلم «عصبانی نیستم!» است. این سکانس از فیلم درآمده ولی اتفاق عجیبی هم نیفتاده و فیلم لطمه ای ندیده است
جست و جوی «سینماپلاس» در مصاحبه های اخیر اسعدیان و تبریزی درباره دو فیلم حساس
سانسور فیلم های سینمایی به «کانون کارگردانان» واگذار شده است؟
سینماپلاس: «دفاع از حقوق اعضاء» یکی از وظایف مهم نهادهای صنفی است اما به نظر می رسد در دوره جدید فعالیت سازمان سینمایی، این وظیفه از طرف برخی اصناف خانه سینما فراموش شده و ماموریت های جدیدی مانند ممیزی فیلم های سینمایی جایگزین آن شده است.
به گزارش وب سایت خبری ـ تحلیلی سینماپلاس، کانون کارگردانان خانه سینما یکی از گروه های صنفی پُرنفوذ و مهم خانه سینما است که به واسطه ارتباط با بخش مهم سینمای ایران ـ کارگردان ها ـ اهمیتی فراوان دارد اما به نظر می رسد این صنف به جای دفاع از حقوق کارگردان ها، در جایگاه دولت قرار گرفته و اقدام به سانسور فیلم ها می کند و یا در این زمینه مشاوره هایی به معاونت می دهد که صرف نظر از کلیت آن، در چهارچوب صنفی امری مذموم است و واکنش های مختلفی را به دنبال داشته است.
اسعدیان: فیلم درمیشیان را ممیزی کردیم
«همایون اسعدیان» عضو موثر شورای صدور پروانه ساخت معاونت سینمایی، سخنگوی کانون کارگردانان و رییس سابق کانون کارگردانان خانه سینما اخیرا در گفت و گویی که انجام داده و در شماره 135 ماهنامه سینما ـ تئاتر منتشر شده است، ضمن تشریح کامل جزئیات ممیزی فیلم عصبانی نیستم! ساخته رضا درمیشیان، با افتخار درباره ممیزی و سانسور فیلم همکار خود اعلام موضع کرده و در کسوت یک ممیز خوشحال از سانسور فیلم یک فیلمساز جوان می گوید: «به نظر من یکی از بهترین ممیزی هایی که امسال صورت گرفت درآوردن سکانس پایانی فیلم «عصبانی نیستم!» است. این سکانس از فیلم درآمده ولی اتفاق عجیبی هم نیفتاده و فیلم لطمه ای ندیده است!»
طرح این نکته این سوال را ایجاد می کند که چه میزان ممیزی در چه فیلم هایی صورت گرفته و چه میزان نظر همایون اسعدیان در این ممیزی ها نقش داشته که او از ممیزی این فیلم به عنوان بهترین ممیزی سال نام می برد؟!
توصیه تبریزی به عیاری
«کمال تبریزی» رئیس کانون کارگردانان خانه سینما نیز یک ماه قبل در ششمین جلسه سینما روایت، در پاسخ به سوالی به مشکلات فیلم آخر عیاری اشاره کرد و گفت: « توقیف شدن فیلم آخر عیاری به یک پلان مربوط می شود که در آن قتل دخترکی به دست پدرش نمایش داده می شود و چون عیاری اصرار دارد این پلان در فیلم باشد، فیلمش مجوز نمایش نمی گیرد. عیاری به همان دسته ای تعلق دارد که می گوید باید همه چیز را نشان داد ولی من با عیاری مخالفم».
تبریزی در تشریح مخالفت های خود با عیاری در این جلسه اظهار داشت: «به عیاری گفتم اگر جای تو بودم این پلان را برمی داشتم چون با حذف پلان، اثرگذاری داستان بیشتر می شود و باعث می شود مخاطب بیشتر کندوکاو کند درباره سرنوشت آتی خانواده».
این اظهارات در حالی بیان می شود که تبریزی خود از رکورد داران آثار توقیفی است و هم اکنون فیلم های: «خیابان های آرام»، «پاداش» و دو سریال «قصه های رودخانه سیاکیا» و «سرزمین کهن» وی توفیف شده و از نظر حرفه ای و صنفی ـ صرف نظر از محتوای فیلم عیاری ـ وی نباید خود مروج ممیزی و توصیه آن به همکارش باشد.
البته تبریزی همان روز در گفت و گو ایسنا در مطلبی با عنوان «نظر واقعی کمال تبریزی درباره‌ی «خانه پدری» چیست»؟ نظر منتشر شده در خبرگزاری فارس را تکذیب نکرد بلکه اصلاح کرد و گفت: «من اگر جای آقای عیاری بودم این پلان (صحنه زیرزمین) را بگونه‌ای در فیلم قرار می‌دادم که صدای آن ضربه (ضربه زدن برادر بر سر خواهر) باشد و فقط تصویر آن لحظه نباشد و بقیه صحنه هم باقی بماند چون به نظرم اینگونه تاثیر فیلم بیشتر می‌شود».
آیا صنف کارگردانان مدافع منافع اعضاء است؟
طرح چنین مطالبی از سوی رییس و سخنگوی کانون کارگردانان در حالی بیان می شود که انگار این افراد برخلاف منافع صنفی بی علاقه به این مساله نیستند که به جای دفاع از همکاران خود، در جایگاه اداره کل نظارت و ارزشیابی قرار گرفته و اقدام به سانسور فیلم های همکاران خود و ارائه رهنمودهای لازم در این زمینه به مسوولان کنند. البته مشخص نیست آیا این موضوع صرفا درباره این دو فیلم صورت گرفته یا شامل فیلم های دیگر هم می شود؟
