سینما مثبت: صدا و سیما امسال با پخش سریال ترور به استقبال سالگرد شهادت سردار دل‌ها رفت.سریالی که نمایش دو قسمت اولیه آن نشان می‌دهد که چگونه سازنده‌اش تولید این اثر را سرسری گرفته و بدون ایده و در ساختاری تکراری اثر نمایشی ضعیفی ارائه کرده است.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی اینترنتی خبری-تحلیلی سینمامثبت، قسمت‌های ابتدایی آثار نمایشی همیشه بسیار تعیین کننده هستند زیرا در شرایط امروز جامعه مخاطبان با تماشای همان قسمت‌های آغازین تصمیم‌گیری می‌کنند. مجتبی امینی تهیه کننده‌ای که نامش با سریال گاندو شناخته می‌شود اینبار در سریال ترور به جای بهره گیری از ترکیبی جذاب از بازیگران و داستانی با گره گشایی و گره افکنی‌های متعدد، قصه‌ای را دستمایه کار قرار داده که به شدت قابل حدس و یکنواخت است و هیچ ارتباطی را با مخاطب برقرار نمی‌کند.شروع سریال با دو روایت موازی است؛ یکی در سوریه که در آن رزمندگان ایرانی شهرکی را از داعش پس می‌گیرند و دیگری در تهران که گروهی از ماموران در پی خنثی سازی عملیاتی تروریستی هستند. روایت هر دو ماجرا نمایشی از امکاناتی است که امینی در مقام تهیه کننده موفق به جذب آن‌ها شده و همین مساله تبدیل به نقطه ضعف سریال می‌شود زیرا کم تجربه اثر به جای تمرکز روابط انسانی و جزئیات، مرتب در حال به تصویر کشیدن ابعاد این امکانات است؛گویی مخاطب سریال نه مردم عادی بلکه مسوولان مجموعه‌های اطلاعاتی هستند و این اثر قرار است به واحد سمعی-بصری آن‌ها تحویل داده شود! در این چهارچوب حضور ضعیف و غیرقابل باور محمد حسین لطیفی در نقش حاج حنیف باور پذیر نیست و شعارهای فراوان او و همکارانش در جلسه بررسی عملیات نیز باعث افت ریتم می‌شود. او چگونه مسوولی است که از حادثه ترور سردار توسط دستیارش مطلع می‌شود و پیش از اطلاع دستیارش از این ماجرا خبر ندارد؟!
زنجیره ضعف‌ها و مشکلات فنی سریال را فیلمنامه‌نویس تکمیل کرده است. نویسنده‌ای که برای این سریال ظاهرا فاقد هرنوع ایده‌ای است و برای هزارمین بار به سراغ داستان «کشتن آدم بدها در بیمارستان» می‌رود و شخصیت منفی را وادار به حرکات غیرقابل باوری می‌کند؛ مثل ورود به ایستگاه بی‌آرتی که عقلا پذیرفتنی نیست زیرا در چنین شرایطی با تصادف موتور با مردم، ادامه حرکت او غیرممکن می‌شود. شاید هم این صحنه صرفا قرار است توانایی سازندگان سریال برای اجازه فیلم‌برداری در ایستگاه بی‌آرتی نشان دهد!
موساد این شکلی است؟
ضعف دیگر سریال در نمایش صحنه‌های مربوط به ضدقهرمان‌ها مشهود است.در سال‌های اخیر سریال‌های نمایشی مختلفی توسط اسرائیلی‌ها ساخته شده که «فوضی» معروف‌ترین آن‌ها است.مطلب مرتبط با این سریال را می‌توانید در (اینجا) بخوانید.سازندگان سریال اگر این اثر را دیده و عینا صحنه‌های داخل موساد را بازسازی می‌کردند – که کار چندان سختی هم نیست- دیگر دچار فضاسازی‌های تصنعی و غیرقابل باور نمی‌شدند.سریال در این بخش آنقدر درگیر تاکید بر روی می‌خوارگی عوامل موساد است که حتی در کنار ساحل نیز وقتی دو مامور عالیرتبه بساط عرق خوری برپا کرده‌اند؛ با کت-شلوار و کراوات اقدام به شرب خمر می‌کنند!
بی‌انگیزگی مشهود تهیه کننده
ترور در ادعای سازندگانش شاهکاری اکشن است در عمل در حد و اندازه سریال‌های شاه کشی دهه شصت از آب درآمده است.خطوط داستانی جمع بندی مناسبی ندارد و ضدقهرمان‌ها آنقدر باسمه‌ای و ضعیف هستند که برای گیر انداختن آن‌ها حتی «نگهبان محله» هم کفایت می‌کند.ضعف‌های کارگردانی از قبیل نگاه هنرورها به دوربین هم که بماند.بی حس و حال بودن سریال آن را به بازی رایانه‌ای بیشتر شبیه کرده است.برخلاف گاندو درام هم اینبار با نمایش زن بی‌حجاب شکل نمی‌گیرد.
مجتبی امینی به عنوان فردی که دیگر فراتر از تهیه کننده تلویزیونی دارای جایگاه است باید بیشتر مراقب کارنامه کاری‌اش باشد و به جای ساخت آثاری ضعیف، با ساخت آثار کیفی بتواند از تهیه کننده‌ای ارگانی به چهره‌ای شاخص تبدیل شود.اگر گاندو در زمان خود حرف و مطلبی جدید داشت، سریال ترور هیچ حرف تازه‌ای ندارد و ساخت آن آورده‌ای برای عواملش محسوب نمی‌شود.
این سریال روزهای پنج شنبه و جمعه از شبکه یک سیما پخش خواهد شد.
سینما مثبت آماده انعکاس دیدگاه‌های افراد،سازمان‌ها و نهادهایی است که نام آن‌ها در این مطلب آمده است.
