سینما مثبت: در پی انتشار مطلبی با عنوان «سخنگوی غیررسمی سازمان سینمایی و مشکل فیلم برداران لیلا»، سعید مستغاثی منتقد سینمای ایران و از اعضای شورای پروانه ساخت سینمایی وزارت ارشاد با ارسال متن فوق، نسبت به مطلب منتشر شده در سینما مثبت واکنش نشان داد.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی اینترنتی خبری- تحلیلی سینمامثبت، برای مطالعه مطلب سینما مثبت می‌توانید در «اینجا» کلیک کنید. متن یادداشت سعید مستغاثی به شرح زیر است:
دوست عزیز بی‌نام ناآشنا:
نقد شما درباره مطلب بنده نسبت به عدم صدور پروانه نمایش برای فیلم “برادران لیلا” را مطالعه کردم، ضمن عرض تشکر بابت توجه به مطلب حقیر و نقد آن، توجه حضرتعالی را به چند نکته جلب می‌کنم:
1- به نظر می آید که شما مطلب بنده را به طور دقیق مطالعه نفرمودید، و گرنه مرقوم نمی‌کردید که حقیر “مخالفان سازمان سینمایی را به شرکت در کلاس‌های نهضت سواد آموزی” توصیه کرده‌ام!
اگر دقت می فرمودید، در مطلب مورد نظر شما، روی سخن بنده تنها خطاب به دو نفر است که هویت یکی از آنها به طور دقیق مشخص است (تهیه کننده فیلم) و دیگری هم شبه فیلمسازی است که به نظرم هرکسی با خواندن مطلب و آشنایی با سوابقی که از وی ذکر شده متوجه شود چه کسی است!و از قضا فقط همین ایشان به دلیل طرح سوالاتی درباره چگونگی و کیفیت ماده 5 آیین نامه و مشخصات آن و “کی بود و چی بود؟”، توصیه به شرکت در کلاس های نهضت سواد آموزی شده‌اند که شاید بهتر بتوانند بخوانند.اگر دقیق می‌خواندید متوجه می‌شدید که خطاب “شرکت در کلاس های نهضت سواد آموزی” حتی به تهیه کننده فیلم نیز نبوده و ایشان تنها به دلیل مغلطه‌ای درباره روال نبودن یک قانون، به نقد کشیده شده‌اند.
حالا برخی نوشتند که روی سخن بنده خطاب به همه منتقدان توقیف فیلم “برادران لیلا” بوده (که بنا بر آنچه در متن نوشته حقیر آمده چنین برداشتی نادرست است) و آن وقت شما بی‌تعارف چندین کلاغ هم به آن اضافه فرموده و نوشته‌اید که “همه مخالفان سازمان سینمایی را به شرکت در کلاس های نهضت سواد آموزی توصیه کرده‌ام”. جل الخالق!!
به نظرم این برداشت شما از عرائض بنده مصداق همان ضرب المثل معروف “خسن و خسین هر سه دختران معاویه بودند که گرگ سینه آنها را درید”!! از همین روی توصیه می کنم یک بار دیگر زحمت کشیده و مطلب یاد شده را به طور دقیق مطالعه بفرمایید
2- به نظرم شما بایستی درباره جاری بودن قوانین، مشورتی با یک حقوقدان می فرمودید. شخصا که به خود جرات نمی‌دهم درباره مسائل حقوقی اظهار نظر کنم و اگر مطلبی می نویسم تنها براساس اسناد و مدارک و شواهد معتبر بوده و از خودم، درمورد آنچه مطلع نبوده و متخصص نیستم اظهار نظر نمی‌کنم اما گویا شما در این فقره نیز کارشناس و متخصص هستید!
اما دوست عزیز، قوانین بنا به گذشت زمان، ولو با توجه به لزوم اعمال تغییرات یا تغییر کلی هم معمولا تا قوانین جایگزین تعیین و تصویب نشده به جای خود برقرار هستند.آیین نامه نظارت بر نمایش و از جمله ماده 5 آن نیز نه فقط 19 سال بلکه حتی اگر 190 سال هم از تصویبش بگذرد و قوانین دیگری جایگزین آن نشود، بازهم جاری و ساری است. چنانچه قانون کالج الکترال آمریکا به عنوان یکی از چالش برانگیزترین قوانین انتخاباتی دنیا (که هنوز رای مستقیم مردم را برای انتخاب ریاست جمهوری آمریکا به حساب نیاورده و از همین روی چندین دوره با آراء مردم در تضاد قرار گرفت) حدود 220 سال پیش به تصویب رسیده و هنوز علیرغم همه تغییرات مختلف اجتماعی و رسانه‌ای و … برقرار است.
یا مثلا رده بندی سنی R در سینمای آمریکا (برای گروهی از فیلم های خشونت آمیز و یا با صحنه‌های نامطلوب جنسی و استفاده مواد مخدر) از سال 1968 برجای مانده و تصور کنید در این مدت 55 سالی که از تصویب قانون فوق می گذرد، چقدر نسل ها تغییر کرده‌اند و به قول شما برقراری اینترنت چه تحولاتی در عالم رسانه ایجاد نموده است.
همینطور است قانون درجه بندی سنی برنامه‌‌های تلویزیونی آمریکا که در 19 دسامبر 1996 تصویب شد و هنوز بعد از 25 سال به همان شکل و بدون کوچکترین تغییری اجرا می گردد! و یا مانیفست آکادمی اسکار که از سال 1928 تغییر نکرده و یا … هزاران قانون و ضابطه دیگر در عرصه‌های مختلف که همچنان تا جایگزین نشدن یک قانون به جای آن، پا برجا و لازم الاجرا هستند.
3- بنده عضوی از بدنه تصمیم گیر سازمان سینمایی نیستم و مطلبم در روزنامه جام جم با تایتل “منتقد و مستند ساز” ذکر شده و نه عنوان دیگری. بنابراین اخلاق مطبوعاتی (که نسل ما در دورانی بسیار به آن پایبند بود) حکم می‌کرد که بنده را با همین عنوان بخوانید و نقد بفرمایید. مثل این است که بنده، حضرتعالی را با ذکر شغل دیگرتان مورد نقد قرار داده و از آن دستاویزی برای نقد این فرمایشاتتان بسازم!!
اما جهت اطلاع شما ، شوراهای مختلف سازمان سینمایی (و البته در بسیاری دیگر از موسسات و مراکز و رسانه ها از جمله رسانه ملی) اغلب جهت مشاوره برای رییس این سازمان محسوب شده و در نهایت این خود رییس سازمان و مدیرانش هستند که تصمیم گیرنده اصلی به شمار می‌آیند.
4- برخلاف نظر شما بنده اساسا عضو یا کارمند سازمان سینمایی نیستم که منافعی در آن داشته باشم. شما بایستی با دلیل و منطق و استدلال و سند و مدرک، فرمایش خود را اثبات نمایید نه با انگ و برچسب و توهین و تحقیر. مانند آن است که بنده به جای پاسخ قانع کننده به فرمایش شما،حضرتعالی را به فلان موضوع و بهمان مسئله متهم کنم و اصلا شخصیت شما را زیر علامت سوال ببرم! آیا این به نظر شما درست است یا اینکه با استدلال و منطق حرف و سخن خودم را بگویم و برای شعور خوانندگان و مخاطبان ارزش قائل شده و قضاوت را برعهده آنان بگذارم؟! در غیر این صورت گفته نمی‌شود این فرد اصلا حرفی برای گفتن نداشت و از همین روی متوسل به انگ و برچسب و اهانت شد؟
5- در یک مطلب و نقد مستدل ، روال برآن است که “روی هوا” و به قولی “شکمی” حرفی به میان نیامده و همه موضوعات مطرحه براساس سند و دلیل باشد. این روال حقیر در طول بیش از 30 سال نقد نویسی بوده و هست و شاید از همین روی باشد که حتی حضرتعالی بنده را مورد تفقد قرار داده و اگرچه با علامت تعجب (!) اما فرموده‌اید که ” در حوزه سینما نام نیکی در نقدنویسی از خود به یادگار” گذارده ام.
اما اینکه کجا سازمان سینمایی از قوانین گذشته که به نفعش نبوده بهره گرفته، بایستی مصداق معتبر بیاورید. (البته در اینجا شما نام سازمان سینمایی را آورده‌اید و قاعدتا به بنده ارتباطی ندارد ولی چون آن را بلافاصه پس از اتهام “به کارگیری قوانین در جهت اهداف سازمانی خودم” ذکر فرموده اید، لابد منظورتان از سازمان سینمایی هم بنده هستم!!) شما بایستی به طور دقیق با ذکر منبع و مآخذ ذکر بفرمایید کجا و کی و درباره چه موضوعی، این فرمایش شما مصداق پیدا می کند؟ وگرنه تنها یک موضوع بی پایه را مطرح نموده‌اید که حتی به لحاظ ژورنالیستی هم اعتباری ندارد!
6-ای کاش آیین نامه و دستورالعمل شوراهای پروانه ساخت و نمایش (که در بسیاری از منابع از جمله وب سایت سازمان سینمایی هم موجود است) را مطالعه می‌فرمودید و سپس اظهار نظر می کردید، آن وقت متوجه می شدید که اعضای این شورا هیچ نامه یا سند مکتوب و یا شفاهی به هیچ فیلمسازی نمی‌دهند و اساسا با هیچ فیلمساز یا تولیدکننده و یا تهیه کننده ای طرف نیستند.آنها فقط نظر خود را به مدیر کل اداره نظارت بر نمایش و معاونت نظارت و ارزشیابی سازمان سینمایی ارائه نموده و بقیه کار برعهده و مسئولیت آن مدیران است که آیا می‌خواهند نظرات اعضای شورا را لحاظ کنند یا خیر؟ یا از آن بهره بگیرند و یا نگیرند.
بنابراین دراینجا باید جسارتا عرض کنم که کلا از موضوع خارج شده اید و بنا به یک رویکرد شبه ژورنالیستی (چون حقیر بیش از 30 سال با انواع و اقسام ژورنالیسم سر و کله زده و آن را در ابعاد مختلفش می شناسم) سعی کرده اید به هر سوژه ملتهبی چنگی بزنید غافل از آنکه اشتباهی گرفته اید و مخاطب شما دوستان دیگری هستند و از آنان باید این سوالات را بپرسید. مثل اینکه بنده در پایان عرایضم از شما بپرسم چرا رنگ وب سایتتان اینگونه است؟چرا فونت آن نازیباست؟ چرا اخبارتان اینقدر کهنه و زرد است؟ و قس علیهذا…
7- دوست عزیز شما نویسنده یا گزارشگر یا مدیر یک وب سایت سینمایی هستید. زمانی حدود 30-40 سال پیش که اینقدر رسانه های گوناگون مجازی و حقیقی سینمایی وجود نداشت، 3-4 مجله سینمایی فعال بودند که همه اخبار و گزارشاتشان زیر ذره بین اهل مطالعه قرار داشتند. ولی این دلیل نمی شود که در این شلوغی بازار ، فکر کنیم کسی به کسی نیست و هرآنچه دلمان خواست بنویسیم و انتشار دهیم. وزن و ارزش رسانه واقعی همین جا مشخص می شود و شبه رسانه های زرد هم همین جا خودشان را نشان داده و البته محو می شوند.
جهت اظلاع شما پافشاری همان 3-4 رسانه مکتوب با گزارشات و مطالب متعددشان براساس واقعیات (و نه گزارشات شبه ژورنالیستی) باعث شد همان ویدئوی مورد نظر شما که امروز از مواهب بعدی‌اش استفاده می کنید، در این کشور آزاد شود.
8- از این برادر بشنوید که تنها مطالب و نوشته های مستدل و مستند و منطقی و کارشناسانه می تواند موثر باشد و بماند. نه به ضرب و زور شعر و شعارهای بی پایه و احساساتی و متعصبانه.شما در آغاز راهید و سعی کنید با مطالعه و تحقیق و پژوهش وبدون شعر و شعار و احساسات و تعصب قدم های محکمی بردارید.
این روزها و ایام می گذرد و آنچه می‌ماند آن است که هنوز یاد هفته نامه سینما در دهه 70 را به خیر و نیکی یاد می کنند ولی بسیاری از نشریات زرد اساسا حتی نامشان نیز به خاطر نمانده است.
9- لطفا اگر بنا بر پاسخ دارید، زحمت کشیده مطلب را دقیق مطالعه بفرمایید و سپس پاسخ هایتان را بفرمایید. ممنون
