سینما مثبت: مستندسازان سینمای ایران که از ابتدای شیوع بیماری کرونا با انعکاس شرایط جامعه ناشی از این بیماری به میدان آمده بودند، در مراسمی نیمه حضوری و آنلاین عصر روز جمعه ۱۵ مرداد ماه و در قالب دوازدهمین جشن مستقل سینمای مستند ایران برگزیدگان خود را معرفی کردند.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی اینترنتی خبری- تحلیلی سینما مثبت،در این مراسم، آیین بزرگداشت حمیدرضا احمدی لاری و سام کلانتری، نیز برگزار و از سا‌لها تلاش و فعالیت این هنرمندان در سینمای ایران تقدیر شد.جوایز برگزیدگان این رویداد که به صورت زنده از سامانه هاشور پخش شد به شرح زیر اهدا شد:
بهترین کارگردانی فیلم مستند کوتاه مدت:
تندیس: لالایی های ابوحمیظه ( محسن ظریفی پور)
دیپلم افتخار: جاده‌های برفی ( هایده مرادی)
بهترین تهیه کننده فیلم مستند کوتاه (بهترین فیلم):
تندیس: کاریز، قصه آب ( هادی آفریده)
بهترین کارگردانی مستند نیمه بلند:
تندیس: به هیچ فیلمی تعلق نمی‌گیرد
دیپلم افتخار: کل فاطمه(مهدی زمانپور کیاسری) و موریانه‌ای با دندان‌های شیری ( بکتاش آبتین)
بهترین تهیه کنندگی مستند نیمه بلند (بهترین فیلم):
تندیس: رش او ( مژگان صیادی)
دیپلم افتخار: کل فاطمه (سمیه زراعت کار و مهدی زمانپور کیاسری)
بهترین کارگردانی مستند بلندمدت:
تندیس: کاغذپاره‌ها (بهزاد نعلبندی)
دیپلم افتخار: دختران نجار، دونوازی برای یک رویا ( آزاده بی زارگیتی)
جایزه ویژه داوران: رادیوگرافی یک خانواده (فیروزه خسروانی)
بهترین تهیه کنندگی مستند بلند (بهترین فیلم):
تندیس: جایی برای فرشته‌ها نیست ( محمدشکیبانیا، محسن شاه محمد میراب)
دیپلم افتخار: رویاهای خالکوبی شده (بهزاد توکلی)
بهترین پژوهشگر:
تندیس : بازگشت دوباره ( فرهاد ورهرام)
دیپلم افتخار: جاده های برفی ( هایده مرادی) – دختران نجار، دونوازی برای یک رویا (آزاده بی زارگیتی)
بهترین نویسنده گفتار متن:
تندیس: باز گشت دوباره ( فرهاد ورهرام)
بهترین گویندگی:
تندیس: بازگشت دوباره (شهرام درخشان)؛ شهرام درخشان، دبیر جشن از دریافت جایزه انصراف داد.
دیپلم افتخار: تنها چند متر (شادروان فاضل فرهی)
بهترین فیلمبرداری:
تندیس: جایی برای فرشته‌ها نیست (رضا تیموری)
دیپلم افتخار: ایساتیس( مهدی آزادی) – تارهای ممنوعه (بهروز بادروج)
بهترین صدابرداری:
تندیس : جایی برای فرشته‌ها نیست (شاهین پور داداشی) – دختران نجار، دونوازی برای یک رویا ( شاهین پور داداشی)
دیپلم افتخار: تارهای ممنوعه( حبیب محمدی)
بهترین صدا گذاری:
تندیس: جایی برای فرشته ها نیست (انسیه ملکی) – کاغذپاره‌ها ( انسیه ملکی)
دیپلم افتخار: رش او (امیرحسین صادقی)
بهترین تدوین:
تندیس: جایی برای فرشته ها نیست (هایده صفی یاری) – رادیوگرافی یک خانواده ( فرحناز شریفی)
دیپلم افتخار: دختران نجار، دونوازی برای یک رویا ( فرید دغاغله)
نامزدهای بهترین موسیقی:
تندیس: ایساتیس (ستار اورکی)
دیپلم افتخار: دختران نجار، دونوازی برای یک رویا ( امیر ملوک پور)
دوازدهمین جشن مستقل سینمای مستند ایران پیش از این بنا بود سال 1399 برگزار شود اما به دلیل همه گیری کرونا به مردادماه سال 1400 منتقل شد که با توجه به شرایط فعلی آیین پایانی به صورت نیمه حضوری و پخش آنلاین شامگاه جمعه، 15 مردادماه 1400 در خانه سینما شماره 2 برگزار شد.
شهرام درخشان، دبیر دوازدهمین جشن مستقل سینمای مستند ایران در آیین پایانی این رویداد ضمن قدردانی از همه مشارکت کنندگان، حامیان و همچنین انجمن کارگردانان و تهیه کنندگان مستند، از تلاش های هیات داوران جشن شامل خانم ها مهناز افضلی، آزاده موسوی، شیرین برق‌نورد و آقایان محمدرضا اصلانی، علیرضا حسینی، رضا خوشدل راد، مهدی باقری، محمدرضا دلپاک و کامیار فاروقی و همچنین هیات انتخاب جشن شامل خانم ها رزت قادری، الهه نوبخت، مریم حق پناه، رایا نصیری و آقایان ناصر صفاریان، کوروش عطایی، معین کریم الدینی، رضا مجلسی و سعید محصصی تقدیر کرد.
