سینما مثبت: «رعایت دستور العمل های بهداشتی در مقابله با ویروس کرونا یک فانتزی شمال شهری است!»
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی اینترنتی خبری ـ تحلیلی سینمامثبت، در شمال شهر تهران میتوان رانندگان اتوموبیلهای مدل بالا را دید که پشت فرمان ماسک و نقاب محافظ زدهاند و شیشه اتوموبیل را بالا دادهاند. تنها در این محدوده است که مراقبت در مقابل نفوذ ویروس کرونا شدید است اما اگر از این محدوده شیک و محافظت شده تهران خارج شوید و مانند نویسنده این یادداشت هفتهای چند بار از دروازه های ورودی مانند: ایستگاه مترو آزادگان،ایستگاه مترو شاهد،ایستگاه مترو صادقیه، ایستگاه مترو ارم سبز و….به تهرانِ همیشه قهرمان وارد شوید، در ایستگاههای مترو تصاویری از تجمع و تقلای مردم برای سوار شدن به مترو را مشاهده خواهید کرد که بی شباهت به فیلمهای آخر الزمانی نیست! گویی در این محدوده کرونا شکست خورده، در دادگاهی عالی نیز محکوم شده و حالا در حال گذراندن دوران محکومیت طولانی مدت خود پشت دیوار زندانی با شدیدترین مراقبتهای امنیتی است که مردم به عنوان شاکیان کرونا اینچنین بدون رعایت هر نوع فاصله گذاری به یکدیگر میچسبند تا با توقف قطار، برای مسیری طولانی که در پیش دارند یک صندلی برای نشستن پیدا کنند. گاهی در چنین لحظاتی فشار جمعیت چنان شدید است که ممکن است به کنده شدن نگین انگشتر شما و یا درآمدن ساعت از دست شما نیز منجر شود (کاملا واقعی). در چنین نقطهای افراد مختلفی را خواهید دید که خستگی و ساعات اندک استراحت شبانگاهی باعث میشود تا کف مترو نشسته و فاصله باقی مانده تا محل کار را به استراحت بپردازند. سایر مسافران هم که صندلی برای نشستن پیدا نکردهاند برای ایستادن در واگن قطار مانند خیارهای چیده شده در شیشه خیارشور با کمترین فاصله کنار یکدیگر میایستند. این تصاویر در اغلب گزارشهای رسمی نظیر گزارشهای میدانی صدا و سیما از کرونا سانسور میشود. شاید یکی از دلایلی که تصور میکنیم کرونا در حال گذراندن دوران محکومیت خود است، همین تصاویر فانتزی و ملوس و دور از واقعیت است که تلویزیون از وسایل نقلیه عمومی منعکس میکند و در آن گزارشگران تلویزیون با حضور گزینش شده و هماهنگ شده در مکانهایی خاص، افرادی را نشان میدهند که صرفا برخی دستورالعمل های بهداشتی را رعایت نمیکنند و مثلا به جای سه نفر، چهار نفر روی صندلی مترو نشستهاند اما اگر دوربین تلویزیون یکبار در فاصله ساعت 6 تا 30/7 صبح در یکی از ایستگاههایی که حاشیه شهر تهران را به متن متصل میکنند حضور یابد، نه تنها واقعیت های جذابی را مشاهده میکند بلکه بعید است حتی دوربین آنها به دلیل فشردگی فضا امکانی برای ورود به واگن مترو پیدا کند. آنجاست که به قول شاعر تلویزیون «آنچه نادیدنی است» را خواهند دید و قطعا انعکاس آن در فضای عمومی و پیگیری موضوع، مسوولان را به فکر حل این مشکل وا خواهد داشت. متاسفانه ساده انگاری تولید شده توسط صدا و سیما به کلیت مبارزه با این بیماری نیز تسری داده شده است. در چنین فضایی، تعداد قابل توجهی از مردم مجبورند برای حداقلهای زندگی نسبت به هر نوع دستور العمل بهداشتی بی اعتنا باشند چون اگر چنین دستورالعملهایی را رعایت کنند، از زندگی جا خواهند ماند. آن ها برای لقمهای نان جان خود را در کف دست گرفتهاند و این چیزی نیست که برای برنامه ریزان نشسته در نقاط شمالی شهر و در دفاتری با تهویه مطبوع قابل درک باشد.
نویسنده: حمیده جهانگیر
