سینما مثبت: نمایش فیلم تیغ و ترمه آخرین ساخته کیومرث پوراحمد در سامانه های اینترنتی ادامه دارد. این فیلم به عنوان اثری اجتماعی، حال و هوای دقیقی از زمانه ای که در آن زندگی می کنیم را با روایتی داستانی بازتاب می دهد.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی اینترنتی خبری ـ تحلیلی سینما مثبت، در سال های اخیر محافل سینمایی به آثاری واکنش مثبت نشان داده اند که نوعی واقع گرایی و مستندسازی از روایت های سینمایی را دستمایه کار خود قرار داده اند. این فیلم ها در کنار واقع نمایی، ترسیم شرایط تلخ اجتماعی و اغلب نوعی سیاه نگاری و حتی نکبت نگاری را به مخاطب خود عرضه می کنند. تیغ و ترمه از این جنس فیلم ها نیست و مخاطب در این اثر، با سینمایی کلاسیک و داستان گو مواجه است که قصه ای اجتماعی را با ظرائف خاص پور احمد روایت می کند.
کیومرث پوراحمد هیچ گاه سازنده فیلم های عظیم و اصطلاحا بیگ پروداکشن نبوده و آنچه در فیلم های او توجه مخاطب را جلب می کند، نه صحنه پردازی های عظیم و جلوه های ویژه گسترده بلکه روابط و جزئیات انسانی است که بیننده را مجذوب خود می کند. او در مشهورترین اثرش یعنی قصه های مجید، فضایی جذاب را از زندگی یک پسربچه شهرستانی به تصویر می کشد که زندگی اش در نگاه اولیه فاقد هرگونه کنش و واکنش دراماتیک است. حتی در فیلمی دفاع مقدسی مانند «اتوبوس شب» نیز کمترین میزان جلوه های ویژه و اتفاق های فیزیکی را مشاهده می کنیم و بیشتر نگاه انسانی است که مخاطب را به فیلم علاقه مند می کند. او در تیغ و ترمه نیز مانند فیلم کفش هایم کو؟ به کنکاش در روابط خانوادگی شخصیت های داستان می پردازد و از خلال نمایش این روابط در قالب یک داستان، مخاطب را با خود همراه می کند. البته در تیغ و ترمه برخلاف کفش هایم کو؟ که شاهد درامی آرام بودیم، داستان افت و خیز بیشتری دارد و ریتم تُند و فشرده داستان، نزدیکی بیشتری با مخاطب عام دارد.
فیلم داستان دختری به نام ترمه را روایت می کند که در ابتدای فیلم با جوانی به امیر که شریک زندگی و استاد نقاشی اوست زندگی می کند. در آستانه بیست سالگی ترمه، بازگشت مادرش از خارج از کشور اتفاق هایی را در زندگی او رقم می زند و ترمه را با زوایای پنهان زندگی گذشته آشنا می کند.
تیغ و ترمه یک درام روانشناسانه است. دیبا زاهدی در نقش اول فیلم سیر تکاملی خوبی را تا پایان فیلم طی می کند و از دختری سانتی مانتال، به دختری پُخته و عمیق در پایان فیلم تبدیل می شود. این نکته یکی از مهم ترین ویژگی های فیلم است که با قرار دادن بازیگری جوان در این سیر تحولی، توانایی دیبا زاهدی را به خوبی منعکس می کند. در طول فیلم ترمه شناختی دقیق از مردهای پیرامون خود از امیر گرفته تا عمو به دست می آورد و در نهایت، تصمیمی معقول برای زندگی آینده خود می گیرد.
نکته مهم دیگر درباره فیلم آغاز سریع و بدون مکث رخدادهای داستان است. فیلم ریتم درونی خوبی دارد که با بهره گیری از تنش میان روابط شخصیت ها و مسائلی که آن ها در طول سال های گذشته از یکدیگر پنهان کرده اند، هربار نکته ای را آشکار کرده و داستان را پیش می برد. البته در پایان بندی، فیلم دچار اغراق می شود و در فرودگاه، رابطه ای میان ترمه و مادرش را به تصویر می کشد که تناسب چندانی با شخصیت ترمه به عنوان دختری بیست ساله ندارد و این بخش از داستان می توانست با ظرافت بیشتری همراه باشد.
اگر به تماشای تصویری از جامعه امروز ایران با نگاهی دراماتیک علاقه دارید، تماشای آخرین ساخته کیومرث پوراحمد را در سامانه های آنلاین از دست ندهید.
