سینما مثبت: جشنواره فیلم فجر امروز شاهد یکی از اتفاق های محیرالعقول در پردیس ملت خواهد بود تا برای اولین بار در تاریخ عمر بشریت، یک جشنواره سینمایی رسمی که خود را جشنواره ای رده الف می داند، اقدام به نمایش فوتبال دو تیم داخلی روی پرده خود نماید.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی اینترنتی خبری ـ تحلیلی سینما مثبت، دکتر ابراهیم داروغه زاده دبیر جشنواره فیلم فجر پزشکی است که علائق سینمایی دارد. او همچنین مدیری سینمایی است که علائق سیاسی دارد و در صفحه توییتر خود به اندازه یک نماینده مجلس و حتی یکی از دستیاران وزیر خارجه نسبت به مسائل سیاسی روز دنیا واکنش نشان می دهد. او همچنین یک فعال توییتری است که به فوتبال هم بسیار علاقه دارد اما آیا این علاقه دلیلی بر اعمال سلیقه شخصی وی در نمایش فوتبال در سالن سینما است؟ آیا او می داند در وسط یک ماجرای کاملا جدی مانند نمایش فیلم فجر، پخش یک فوتبال تا چه اندازه می تواند یک روز کاری مهم جشنواره را از فضای عادی خارج کند؟ آیا او نمی داند مباحث حاشیه ای برد یا باخت فوتبال تا چه اندازه می تواند روی ذهنیت علاقه مندان به سینما برای دیدن فیلم بعدی اثر بگذارد؟ در چنین شرایطی نمایش فوتبال حاوی کدام مشورت جمعی و نظر سنجی عمومی و محصول تصمیم کدام ذهن خلاق است؟مگر سینما «تلویزیون» است که مثلا با قطع برنامه های عادی خود، یک اتفاق خاص را پوشش دهد؟ آیا می توان انتظار داشت فردا روزی در میانه جشنواره فیلم کوتاه و مستند و بخش بین الملل فیلم فجر، ناگهان پخش برنامه های جشنواره قطع شود و مثلا مشروح مذاکرات مجلس درباره بودجه، رای گیری سنای امریکا درباره ترامپ و… پخش زنده شود؟ اصلا چرا دبیر جشنواره باید یکی از بهترین سئانس های این رویداد را به نمایش یک فوتبال داخلی اختصاص دهد و مگر ایشان درگیر جشنواره و کارهای رایج نیست که در آن ساعت بنشیند به تماشای فوتبال؟ هنوز هم دیر نشده و توصیه سینما مثبت به آقای دکتر این است که در صورت علاقه مندی به تماشای فوتبال، به اتاق هاشم آقا مدیر پردیس ملت برود و با خرید یک بسته تخمه آفتابگران لیمویی، دوتایی به تماشای دربی بنشینند و ما روزنامه نگاران سینمایی را با فیلم های جشنواره تنها بگذارند.
ما کلیپ دختر ـ پسری نمی خواهیم
اقتضای برخی مکان ها این است که در آن صدای موسیقی زیاد باشد و شما توسط تصاویر مختلف بمباران شوید چون صرفا برای وقت گذرانی به آن محیط آمده اید و باید حسابی پول خرج کنید و موسیقی بلند نیز می تواند در شما هیجان لازم برای خرج کردن و وقت تلف کردن را فراهم کند اما وقتی در جایی به نام پردیس ملت قرار است در فواصل میان فیلم ها، عده ای از اهالی قلم این مملکت درباره مهم ترین تولیدات سینمایی گپ بزنند، چه لزومی دارد دو مانیتور غول پیکر اقدام به پخش کلیپ های موسیقی خوانندگان و سپس پخش آهنگ های دختر و پسری کنند؟ آقای داروغه زاده! اینو چی می گی؟ شما که پزشک هستید و از اثرات مخرب آلودگی صوتی بر ذهن و جان آدمیان آگاه هستید! واقعا این موسیقی را قطع کنید. اگر کسی هم برای گوش دادن به موسیقی به جشنواره آمده باشد، قطعا هندزفری دارد. شما با این موسیقی های عجیب و غریب روی ذهن های خسته از دیدن آثار تلخ و سیاه نما دیگر رژه نروید لطفا!
اینجا کُره شمالی نیست که
شتاب در انتشار اخبار و مطالب در جشنواره باعث بروز برخی اتفاق های عجیب و قابل تامل می شود، گویی افرادی که به عنوان سردبیر و مدیر مسوول در کنار تیم منتشر کننده مجلات خود حضور دارند، دغدغه ای جز قرار گرفتن بنرهای معرفی نشریه خود در سالن ندارند و یادشان می رود شب ها پیش از ارسال مجله به چاپخانه، کنترلی روی آن داشته باشند. گذشته از تولید محتوای بی فایده و غیرکاربردی در این رسانه ها، برخی مطالب عجیب در این کاغذها منتشر می شود که جای تامل دارد. مثلا یکی از این نشریات در شماره 16 آذرماه خود در ستونی به نام «روی خط توییتر»مطلبی به شرح زیر نقل کرده که بی کم و کاست توجه شما را به مطالعه آن جلب می کنیم: ظاهرا تاکنون در ستاد جشنواره فجر کسی غیرت نداشته پاسخی به عطاران بده که با گذاشتن پست توییتری از مرغ پرکنده، جشنواره فجر رو به اون تشبیه کرده است؟!
ممکن است نویسنده این مطلب نداند که غیرت معمولا در موقعیت های ناموسی بروز پیدا می کند و اگر بازیگری پُرسابقه مثل عطاران با مسئله ای مثل سیمرغ شوخی کند، لزومی به باد کردن رگ گردن و چاقو کشی نیست. البته اینجا هم کُره شمالی یا اتحاد جماهیر شوروی در سال 1948 نیست که بخواهیم بابت انتقادی ساده از یک رویداد، منتقد را سر به نیست کنیم. از همه مهم تر اینکه ممکن است در رسانه های غیررسمی و بدون دروازه بانی مانند توییتر هرمطلبی منتشر شود اما چه لزومی دارد یک رسانه رسمی چنین مطالبی را بازنشر کند؟
