سینما مثبت: این روزها شبکه های مختلف سیما اقدام به پخش برنامه هایی درباره جشنواره فیلم فجر می کنند. برنامه هایی که در اغلب آن ها طیف خاص و مشخصی از کارشناسان و میهمانان حضور دارند و جالب اینکه اغلب این میهمان ها از اولین و بدیهی ترین اصول مربوط به حضور در برنامه های تلویزیونی هم آگاهی ندارند.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی اینترنتی خبری ـ تحلیلی سینما مثبت، شرایط این روزهای سالن رسانه های جشنواره فیلم فجر به گونه ای است که از هر پنج نفر، شش نفر یا در حال ضبط مصاحبه تلویزیونی هستند یا در حال مصاحبه شدن در یک برنامه تلویزیونی. اگر کارکنان زحمتکش فوت کورت را مستثنی کنیم، اغلب افراد در جشنواره در چنین وضعیتی هستند. کافی است یک کُت نسبتا خوش دوخت بر تن کنید، دکمه آخر یقه را بیندازید و یک کیف هم در دست داشته باشید تا بعد از پایان هر فیلم، با چند گزینه برای مصاحبه مواجه شوید.
البته شرایط خاص سیاسی ـ اجتماعی ماههای اخیر از یک طرف و تعداد بالای برنامه های تلویزیونی درباره جشنواره فیلم فجر از سوی دیگر باعث شده تا اغلب این برنامه ها با مشکلی به نام «میهمان» مواجه باشند. اغلب میهمان های حاضر در این برنامه ها نیز مشترک هستند گویی در مقابل استدیو ضبط این برنامه ها، افرادی ایستاده اند و به محض پایان صحبت های میهمان در یک برنامه، او را روی کول گرفته و دوان دوان او را به برنامه دیگر می برند. در اغلب موارد هویت میهمان ها آنقدر ناشناخته است که برنامه ای برای معرفی آن ها از عبارت کلی فعال فرهنگی استفاده می کند.
با توجه به کیفیت ضعیف حضور این میهمان ها در مقابل دوربین تلویزیون و نیز تداوم حضور این طیف محدود در برنامه های سینمایی، جهت افزایش کیفیت برنامه های فوق، رهنمودهای زیر خطاب به میهمان های مذکور و نیز برنامه سازان کم تجربه به شرح زیر صادر می شود:
1 ـ بیننده تلویزیون حق دارد تصویر خوب و با کیفیت ببیند و به همین دلیل شما میهمان گرامی که از استدیویی به استدیوی دیگر در حرکت هستید لازم است تا پیش از حضور در برنامه موهایتان را شانه کنید، اگر دارای محاسن هستید آن ها را آنکادر کنید و حتی المقدور با استفاده از ژل های موی چند هزار تومانی موجود در بازار، به موهای مجعد و به هم ریخته خود شکلی منظم بدهید.
2 ـ نوع پوشش در برنامه های تلویزیونی بسیار مهم است و به دلایل فنی لازم است تا پوششی را انتخاب کنید که تصاویر شما را در پخش تلویزیونی خراب نکند. حتی المقدور از پوشیدن لباس ها و کُت های چهارخانه در مقابل دوربین پرهیز نموده و حتما لباسی ساده یا راه راه بر تن کنید که تصویر خوبی از شما نمایش دهد. توضیح اینکه کُت های چهارخانه و بعضا براق مناسب تصویر نیست و اگر تمایل به تداوم حضور در برنامه های تلویزیونی را دارید، چند لباس مناسب تهیه کنید.
3 ـ طرز نشستن در برنامه های تلویزیونی اهمیت فراوانی دارد. لطفا موقع حرف زدن به پشتی صندلی خود تکیه دهید و از دست هایتان به اندازه کافی برای بیان منظور خود بهره بگیرید. هنگام حرف زدن پاهایتان را تکان ندهید چون دوربین این بخش از بدن شما را نیز ثبت می کند. لطفا موقع صحبت کردن، قوز نکنید و جوری روی میز خم نشوید که انگار می خواهید یک دیس شیشلیک را به بدن بزنید و به کسی هم اجازه تعرض به غذایتان را نمی دهید! صاف بشینید دیگه!! زیرچشمی هم دوربین را نگاه نکنید. شما به این برنامه تلویزیونی آمده اید و همه خلق و فامیل و دوست و آشنا شما را نگاه می کنند و نیازی به حرکت اضافی به سبک و سیاق فیلم های تلویزیونی در مقابل دوربین ندارید.
4 ـ پیش از حضور در برنامه های تلویزیونی، مباحثی که قصد بیان آن در مقابل دوربین دارید را آماده کنید. بحث های مقابل دوربین، با مباحث گعده ای راهرو پردیس ملت و سر میز شام و بحث های پشت صف مستراح جشنواره تفاوت دارد و نمی توانید مرتب از این شاخه به آن شاخه بپرید. باید بدانید وقت شما در تلویزیون محدود است و زمان کمی برای طرح صحبت هایتان دارید. زمان بندی کنید، مقدمه ای را آماده کنید و سپس حرف هایتان را با خودتان مرور کنید تا نتیجه بهتری در مقابل دوربین داشته باشید. تصور نکنید هدایت مباحث با مجریان برنامه است چون اغلب آن ها فقط به فکر گذشت زمان هستند تا در نهایت، کندتور بیفتد و برآورد دقیقه ای و ریالی برنامه را دریافت کنند و خیلی هم کیفیت دغدغه آن ها نیست.
5 ـ بسیاری از بینندگان برنامه از جمله پسرخاله،باجناق،بقال سرکوچه،سردبیر روزنامه و…اشرافی به موضوع های مورد بحث ندارند و شما باید به عنوان میهمان برای آن ها توضیح دهید که موضوع برنامه چیست؟ به جای اینکه سراغ نوستالژی بازی بروید و حرف هایی بزنید که فقط در محدوده پردیس ملت بُرد دارد، بهتر است در یک خط کلیت چیزی که در ذهن دارید را به زبانی ساده و عام برای مخاطب توضیح داده و مثلا بگویید: صحبت ما درباره فیلم درخت گردو ساخته محمد حسین مهدویان است که به موضوع بمباران شیمیایی شهر سردشت در زمان جنگ ایران و عراق می پردازد.
6 ـ زیرآب برنامه های یکدیگر را نزنید و به جای بدگویی درباره فلان برنامه و آن یکی شبکه، سعی کنید کار خودتان را درست مقابل دوربین انجام دهید. ممکن است فردا روزی به همان برنامه دعوت شوید و الکی نان خودتان را آجر می کنید.
7 ـ ادبیات رسمی و رایج را پیش از حضور در برنامه فرا بگیرید و سپس مقابل دوربین دُر افشانی کنید. مثلا در ادبیات رسمی، سازمانی که توسط مسعود رجوی ساماندهی شده و مرتکب ترورهای مختلف در کشور شده اسمش سازمان منافقین است نه سازمان مجاهدین که شما هی مرتب آن را تکرار می کنید و مجری حواس پرت هم فراموش می کند صحبت شما را اصلاح کند! سازمان مجاهدین به تشکیلاتی گفته می شود که برخی اصلاح طلبان تُندرو در راس آن بوده اند و اصلا تعریف دیگری دارد. این اصطلاحات را یاد بگیرید بد نیست.
8 ـ لزومی به اجابت دعوت تمامی شبکه های تلویزیونی توسط شما نیست! بعله درست است که شبکه ها مشکل کمبود میهمان دارند و جشنواره فرصت خوبی است که شما با حضور در هر برنامه ای مطرح شوید و شما می توانید پیش از شروع برنامه به مادر زن و پسر عمه و… پیامکی خبر بدهید که برنامه اتان را ببیند و کلی قند توی دل شما آب شود از این اتفاق اما واقعا نباید با چشم هایی که از خستگی پُف کرده و خواب آلوده است مقابل دوربین تلویزیون قرار بگیرید و حرف های صد من یک غاز را به اسم نقد فیلم تحویل مخاطب بدهید. برای شروع فعلا روزی یک برنامه کافی است. سال های بعد هم هست و نترسید؛ شما هم سال های بعد به این برنامه ها دعوت خواهید شد. وقتی این اصل را رعایت نمی کنید و در هر برنامه ای که هماهنگ کننده اش گوشه کُت شما را می گیرد و شما را به آن برنامه می برد حضور پیدا می کنید؛ آن وقت حرف کم می آورید و مجبور می شوید درباره فیلمی که حاصل سال ها و ماهها تفکر سازندگان آن است، حرف های بی ربط بزنید و خودتان با سابقه فیلم برداری چند مراسم جشن تولد خانوادگی، فیلم را مجددا کارگردانی کنید که این مسئله فقط بی سوادی شما را بیش از پیش آشکار می کند.
9 ـ در تعاریف حرفه ای منتقد، روزنامه نگار، یادداشت نویس و…. هرکدام معنا و مفهوم خود را دارد و شما اگر برای حرفه و شغل خود ارزش قائل هستید، لزومی ندارد وقتی شما به عنوان توییت زن و لینک پخش کن و نهایتا یک خبرنگار تازه وارد این حرفه شده اید، برای سودجویی یک برنامه ساز درجه چندم تلویزیونی، دعوت او را اجابت کنید تا به عنوان منتقد در مقابل دوربین برنامه ای حاضر شوید و برای دقایقی طولانی نقد تکنیکی کنید و بعد به جای نقد مجبور به بیان مطالب بی ربط شوید. یادتان باشد پیشرفت شغلی باید پله پله باشد. به عنوان خبرنگار بیایید و مثلا جریان روز سالن مطبوعات را شرح دهید بهتر است تا به عنوان منتقد بیایید و بی سوادی مفرط خود را در حوزه نقد تکنیکی به رخ همه بکشید. این برنامه ها به رزمه کاری شما تبدیل می شود و زمانی بابت طرح این مطالبِ بی پایه و اساس افسوس خواهید خورد.
10 ـ اگر یکی از دو یا سه میهمان یک برنامه هستید، حتما به صحبت های طرف مقابل دقت کرده و از آن ها یادداشت برداری کنید. مباحث مطرح در چنین فضایی باید ارتباط و تداوم با هم داشته باشد و نباید بدون آنکه به حرف طرف مقابل گوش می کنید، مطلبی بی ربط بیان کنید.
نویسنده: رضا استادی
