سینما مثبت: با نمایش چند فیلم مستند عامه پسند در جشنواره سینما حقیقت، فضای این جشنواره رونق یافته و مخاطبان فراوانی را به خود جذب کرد.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی اینترنتی خبری ـ تحلیلی سینما مثبت، یکی از مهم ترین موضوع های مورد علاقه مخاطبان سینمای مثبت آثاری است که یک شخصیت جذاب را دستمایه ساخت فیلم قرار می دهد. فیلم مستند صحنه هایی از یک جدایی ساخته وحید صداقت با موضوع ساخت فیلم جدایی نادر از سیمین توسط اصغر فرهادی یکی از آثار به نمایش درآمده در جشنواره سینما حقیقت است که نگاه های مخاطبان را به خود جلب کرد و جزو فیلم های پُرمخاطب این رویداد بود. این فیلم پاسخ مناسب و کاملی به این سوال داده که فرهادی چگونه و طی چه فرایندی فیلم مُهم خود را ساخته است. کارگردان دسترسی کاملی به فرهادی و دیگر عوامل فیلم دارد و در موقعیت های مختلف هم امکان مصاحبه با آن ها را پیدا کرده و هم با قرار دادن آن ها در شرایط گوناگون، آنچه که به عنوان یک مستند ساز خواسته و طلب کرده را از این کارگردان به دست آورده است. بخش عمده ای از مخاطبان چنین آثاری افرادی هستند که به دنبال یافتن راه و روش فیلمسازی توسط آن کارگردان هستند و از این حیث فیلم مذکور به تمام سوال های مخاطبان پاسخ می دهد. فراهم کردن امکان ساخت چنین اثری را هم قطعا باید به حساب هوشمندی فرهادی گذاشت که با چنین کاری، برندسازی از خود را تکمیل می کند.
رویای سیاه ساخته اُرُد عطارپور نیز از جمله فیلم هایی است که نمایش آن در جشنواره با استقبال مواجه شد. فیلمی با موضوع سرگذشت نفت در ایران را به روایت محمد علی موحد از چهره های موثر در این حوزه به تصویر می کشد. عطار پور در مستندهای دیگر خود همچون: پرسپولیس که با اقبال مخاطبان جشنواره ای مواجه شده، شیوه خاصی برای مستند سازی دارد که متکی بر حجم زیادی از تصاویر آرشیوی، مصاحبه با افراد مطلع و ترکیب حرفه ای این مصالح است. مستندهای او اطلاعات خوبی به مخاطب می دهد و کارکردی آموزشی نیز دارد. فیلم به نوعی روایت تصویری کتاب های تاریخی است که اغلب ما در این حوزه مطالعه کرده ایم و جز این اطلاعات دیگری به مخاطب نمی دهد و مشخصا، شگفتی یا کشف خاصی را پیش روی مخاطب قرار نمی دهد. این سبک و سیاقی است که عطار پور در آن تبحر یافته است و البته فاصله قابل توجهی با اثری همچون یکصد سال بلدیه دارد.
زمستان است ساخته مهرداد زاهدیان نیز از دیگر مستندهای عامه پسند جشنواره سینما حقیقت محسوب می شود. فیلم به روایت سرگذشت شکل گیری و اتفاق هایی که بر سر خیابان لاله زار رفته می پردازد. حجم فراوانی از تصاویر آرشیوی، روایت رخدادهای جذاب برای بیننده همچون ترور احمد دهقان، بهره گیری از تصاویر هوایی، بهره گیری از آرشیوهای غیر ایرانی و… برخی از مزیت های مهم این مستند است. اما ویژگی قابل توجه این مستند، کنکاش درخصوص معماری این خیابان و لایه برداری از جزئیات فراوان است. این جزئیات حتی برای فردی که بارها و بارها از خیابان عبور کرده نیز جذاب است چرا که بسیاری از این جزئیات در لابلای عناصر مزاحم امروزی پنهان شده و به جز دوربین کنجکاو مستند ساز از مسیر دیگری قابل روئیت نیست.
قصری با دیوارهای قرمز ساخته عباس رزیجی فیلمی درباره زندگی داوود روستایی است. شخصی که در پیش از انقلاب به فیلمسازی اشتغال داشته و آثار فراوانی ساخته که قابل نمایش نبوده است. دوربین طی همراهی با این شخصیت، حال و هوای او را به تصویر می کشد. در نگاه اول مرحوم روستایی شخصیتی جذاب و کاریزماتیک نیست که بتوان درباره او فیلم ساخت اما همراهی فیلمساز با او در لحظات مختلف زندگی و بخش های عادی و ظاهرا کم اهمیت، اعتماد سوژه را جذب کرده و روستایی اطلاعات جالبی از فیلم هایش به مخاطب می دهد. فیلم هایی که به واسطه پرداختن به بخش های مهم تاریخ معاصر همچون انقلاب، نکاتی تازه درباره تاریخ معاصر ـ و بیشتر جنبه اجتماعی آن ـ به مخاطب ارائه می دهد. فیلمساز بر روی سوژه متمرکز است و خارج از موضوع خود به نکته دیگری توجه و علاقه نشان نمی دهد.
ارغوان ساخته محمد صحرایی نیز جزو فیلم های شخصیت محور جشنواره است. فیلمی درباره دختری نابینا به نام ارغوان که در حوزه موسیقی فعالیت می کند. ارغوان قصد دارد برای ادامه تحصیل و زندگی به اتریش برود و این مسئله دغدغه هایی برای خانواده او پدید آورده و فیلم ساز از همین نقطه وارد زندگی او می شود. بخش مهمی از جذابیت زندگی ارغوان، فعالیت در حوزه موسیقی است و همین مسئله در فیلم به خوبی بازتاب می یابد. عنوان بندی پایانی فیلم جذاب و هوشمندانه است که در قالب تصاویری از فصل های مختلف، سرگذشت شخصیت اصلی را روایت می کند.
پنهان ساخته شیرین برق نورد نیز از دیگر فیلم های حاضر در جشنواره است. فیلمی با موضوع هویت که با نمایش تصاویر دیوار برلین و صدای مصاحبه افرادی درخصوص ملیت و هویت همراه است.در طول فیلم تصویر هیچ یک از مصاحبه شوندگان را نمی بینیم و صرفا بر روی تصاویر است که مفاهیم فیلم مطرح می شود و البته در موارد متعددی نیز تصاویر الزاما تناسبی با حرف های مصاحبه شوندگان ندارد. فیلم به عنوان یک کار پژوهشی قابل اعتنا است اما چندان مورد توجه مخاطب جشنواره سینما حقیقت قرار نمی گیرد.
