سینما مثبت: نمایش فیلم مطرب آخرین ساخته مصطفی کیایی با واکنش های مختلف مواجه شده است. نکته قابل تامل در این فیلم نمایش توانایی های خاص پرستویی در ایفای نقش کاراکتری از طبقه پایین جامعه و امکان ارتباط برقرار کردن این کاراکتر با مخاطبان عام است.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی اینترنتی خبری ـ تحلیلی سینما مثبت، پرویز پرستویی همواره یکی از گزینه های مهم و مورد علاقه طیف موسوم به ارزشی است و بی شک هر کارگردانی که بخواهد فیلمی با موضوع سیاسی ـ حاکمیتی بسازد، پرستویی جزو گزینه های مهم وی محسوب می شود. بادیگارد، میهمان داریم،سیزده 59،کتاب قانون،پاداش سکوت، به نام پدر،دیوانه ای از قفس پرید و آژانس شیشه ای برخی از شاخص ترین آثار این کارگردان در حال و هوای ذکر شده است.
پرستویی توانایی خاصی هم در ایفای نقش شخصیت های طبقه پایین جامعه و مشخصا کاراکترهای لمپن دارد که فیلم های آدم برفی و شوخی دو نمونه موفق نقش آفرینی این بازیگر در چنین آثاری است. حالا در فیلم مطرب نیز تکرار همین کاراکتر باعث می شود تا فیلمی که به سادگی می تواند اثری ضعیف محسوب شده و در اکران با سر به زمین بخورد، به فیلمی قابل توجه و دیدنی تبدیل شود.
مطرب قصه پیچیده و خاصی ندارد و از سر و روی فیلم معلوم است که سازندگان آن نیز تلاشی نکرده اند تا به داستان خود قوام و سر و شکلی حرفه ای بدهند. یک گروه موسیقی کوچه بازاری که خواننده آن طی سال های گذشته صرفا در مجالس عروسی برنامه اجرا کرده، به جای یک گروه وزین و حرفه ای راهی استانبول هستند تا در آنجا برنامه ای فاخر اجرا کنند. این خط داستانی شما را به یاد چه فیلم هایی می اندازد؟ مکث سامان مقدم یا دلشدگان مرحوم علی حاتمی؟!
حالا در ترکیه، اولین و بدیهی ترین اتفاقی که در چنین مواقعی برای شخصیت های ایرانی حاضر در خارج از کشور می تواند رخ دهد ـ یعنی ربوده شدن گذرنامه و پول ـ رخ می دهد و در ادامه علاقه شخصیت دختر فیلم به مهاجرت پیش می آید و پای یک عروس تُرکیه ای به میان می آید تا بعد از سال ها زمینه خواندن پدر شوهر روی سِن را فراهم کند. حضور این عروس ترکیه ای و محسن کیایی در نقش پسر پرستویی آنقدر باسمه ای است که در هیچ منطق و قاعده ای نمی گنجد اما محسن کیایی به جای توجه به این قواعد، با پیگیری مو به موی قواعد رایج در فیلمفارسی و حرکت روی موج احساس مخاطب، پرستویی را به درستی در نقطه اصلی فیلم قرار داده و با کنسرت پایانی فیلم، بازی با احساس مخاطب را به اوج رسانده تا جدیدترین ساخته اش را به یکی از فیلم های پُرفروش اکران تبدیل کند؛ فیلمی که هیچ اثری از دغدغه های اجتماعی فیلم های قبلی او ندارد و حتی نمی توان گوشه و کنایه های اجتماعی اش درباره مهاجرت را جدی گرفت اما یک نقطه قوت مهم دارد و آن هم پرویز پرستویی اش است!
