سینما مثبت: در سالهای اخیر برنامههای مختلفی راه خود را به شبکههای تلویزیونی باز کردند که با وجود پخش از سازمان صدا و سیما، هیچ تناسبی با چهارچوبهای رایج این سازمان نداشتند و فضایی غیر فرهنگی و حتی ضد فرهنگی را ترویج میکردند اما هیچ گاه پخش آنها متوقف نشد. حالا که برنامه برنده باش با حکمی حکومتی تعطیل شده این سوال مطرح میشود که آیا باز هم امکان تکرار چنین برنامهها و رویههای غلطی در برنامه سازی وجود دارد؟
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی اینترنتی خبری ـ تحلیلی سینما مثبت، شبکههای رادیویی و تلویزیونی وابسته به صدا و سیما در دو دهه اول پس از انقلاب در ایران بدون هیچ رقیبی فعالیت میکردند. با ظهور شبکههای ماهوارهای لُس آنجلسی هرچند تغییراتی در کیفیت برنامههای صدا و سیما پدید آمد تا عرصه به رقیب واگذار نشود اما باز هم پس از مدتی کوتاه موج رقابت با این شبکهها فروکش کرد. سال 1388 به عنوان نقطه عطف قدرت نمایی شبکههای ماهوارهای همچون بی بی سی فارسی، من و تو و… در مقابل صدا و سیما تلقی میشود اما رقابت صدا و سیما با این شبکهها نیز چندان طول نکشید و عملا صدا و سیما از مرحلهای به بعد به جای اصلاح روشها و ساختارهای کهنه و پوسیده خود، به همان وضعیت سابق پناه برد و حتی حضور مدیری مانند محمد سرافراز نیز که در پی ایجاد تحول در ساختار اداری سازمان و کوچک کردن بدنه بزرگ و حجیم این سازمان بود نیز تحمل نشد.
چنین ساختار گستردهای که هر ماه باید حقوق چندین هزار کارمند خود را پرداخت نماید در شرایط امروز بیش از هر چیز دیگری به پول احتیاج دارد و بدیهی است برای تامین این پول، هر نوع هنجار و چهارچوبی که خود تعیین کرده را زیر پا بگذارد و بر همین اساس لقمهای مانند برنده باش برای این سازمان عریض و طویل از این جهت شیرین و دلچسب است که میتواند به سادگی آورده مالی گستردهای را تامین و با آن بخشی از نیازهایش را پوشش دهد حال آنکه این شکل و الگوی اداره سازمانی رسانهای با این حجم از نیروی انسانی در دنیا منسوخ شده و تا زمانی که صدا و سیما به شکل جدی برای تغییر این وضع تلاش نکند، برنده باشهای دیگری هم در راه خواهد بود و برای چند میلیارد پول بیشتر، چهارچوبها و معیارهای این رسانه را به چالش خواهد کشید.
