سینما مثبت: با انتشار فهرست اعضای شوراهای سازمان سینمایی و اعضای هیات مدیره و هیات عامل مؤسسات تابعه این سازمان، این واقعیت مشخص شد که بخش عمده‌ای از قدرت و مسوولیت در ساختار سینمای ایران میان افراد خاصی محدود و منحصر است؛ این افراد که از سال‌های ابتدایی پیروزی انقلاب در مسوولیت های فوق بوده‌اند حالا دیگر به پیرمردهای سینما تبدیل شده‌اند.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی اینترنتی خبری ـ تحلیلی سینما مثبت، در فهرست منتشر شده از سوی سازمان سینمایی، نام افراد محدودی به چشم می‌خورد که به عنوان عضو هیات مدیره، عضو شورا، اعضاء هیات عامل، اعضاء هیات امنا، کارشناس و… در بخش‌های مهم تصمیم گیری سینمای ایران فعالیت می‌کنند. نام‌های حاضر در این فهرست محدود به همین بخش‌ها نمی‌شوند و بسیاری از افراد حاضر در این فهرست، در شوراهای بخش‌های دیگر همچون: شهرداری، حوزه هنری، سینمای دفاع مقدس، موسسه عروج، تلویزیون و… نیز فعال هستند و همین موضوع، دایره افراد تصمیم گیر درباره سینما و تلویزیون را به چهره‌های خاص و مشخصی محدود می‌کند. به این موضوع اضافه کنید فهرست تکراری و همیشگی افراد حاضر در هیات انتخاب و هیات داوران جشنوارهها را که معمولا از حلقه محدود و خاصی بیرون نمیآید.
مثلاً «مهدی مسعود شاهی و فخرالدین انوار» از مدیران قدیمی و پا به سن گذاشته سینمای ایران، عضو حقیقی مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی هستند. واقعاً تفکر و دیدگاه این دو نفر چه تناسبی با شرایط خاص مستند سازی امروز دارد و آن‌ها تا چه میزان مستندسازان دهه هفتادی را درک می‌کنند که بخواهند برای آن‌ها تصمیم گیری کنند؟!
در فهرست اعضای هیات امنا و هیات مدیره موسسه هنر و تجربه، به جز رخشان بنی اعتماد و شهرام مکری فیلم ساز دیگری حضور ندارد. بنی اعتماد که کارنامه‌اش حاکی از عبور او از مرز بازنشستگی یک فیلم ساز جریان ساز است و شهرام مکری نیز به واسطه فعالیت در بخش تبلیغات، نمی‌تواند نماینده خوبی برای فیلم سازان هنر و تجربه‌ای باشد. جالب اینکه هنر و تجربه دارای شورای سیاست گذاری هم هست که اعضای آن اعضاء هیات مدیره و هیات امنا هستند که مشخص نیست چرا باید در قالب شورای دیگری سیاست گذاری کنند؟! شاید برای اینکه حق جلسه جداگانه‌ای هم برای شورای سیاست گذاری دریافت می‌کنند؟! «
«مدرسه ملی» یکی از شاهکارهای این بخش است. در شرایطی که صدها موسسه آموزشی مستقل در حوزه سینما حضور دارند و حتی آموزش سینما به شکل اینترنتی هم قابل انجام است، حدود بیست و پنج نفر باید تحت عنوان هیات امنا، هیات مدیره و اعضای شورای علمی در مدرسه ملی فعالیت کنند تا خروجی آن چند فیلم کوتاه در سال باشد که به سهولت در بخش خصوصی قابل تولید است.
همچنین موسسه رسانه‌های تصویری هم افراد زیادی را در هیات امنا، هیات عامل، شورای ارزشیابی و حمایت مشغول کرده حال آنکه جریان اصلی تولید و عرضه در شبکه نمایش خانگی سال‌هاست در اختیار بخش خصوصی است و این موسسه عملاً نقشی در ماجرا ندارد.
«بنیاد سینمایی فارابی» پرتعدادترین اعضاء را در قالب: هیات امنا، هیات عامل، شورای بررسی فیلم نامه، شوراهای تخصصی (هفت شورا) و… به خود اختصاص داده که البته خروجی قابل اعتنایی هم از این شوراها مشاهده نمی‌شود.
در «انجمن سینمای جوان» نیز وضع به همین منوال است. در شرایطی که بررسی فیلم نامه کوتاه در این انجمن بیش از شش ماه زمان می‌برد و پاسخ اغلب مراجعه کنندگان نیز عبارت تکراری «امسال بودجه نداریم» است، این انجمن دارای شورای آموزش، شورای تولید و… است.
جالب‌تر از همه «معاونت توسعه فناوری و مطالعات سینمایی» است. مجموعه‌ای که مشخص نیست با وجود در دسترس بودن انواع فناوری‌ها در قالب استدیوهای خصوصی چه ضرورتی برای فعالیت دارد؟
نکته قابل تأمل دیگر عضویت منوچهر شاهسواری مدیر عامل فعلی خانه سینما در «شورای نظارت بر تأسیس و تمدید مجوز مؤسسات تولید و پخش فیلم‌های سینمایی» است که شانزدهمین مسوولیت این مدیر سینمایی تلقی می‌شود. مشخص نیست شاهسواری با این حجم از مسوولیت چگونه می‌تواند فعالیت‌های صنفی خود را انجام دهد؟ آیا بهتر نیست درخصوص مسوولیتی تا این اندازه با اهمیت ـ مدیر عاملی خانه سینما ـ چهارچوبی وجود داشته باشد تا مدیر عامل با محدود کردن فعالیت‌های خود در خارج از این نهاد صنفی، فرصتی هم برای کار صنفی داشته باشد؟!
فهرست اعضای شوراهای سازمان سینمایی و مؤسسات تابعه در اینجا قابل مشاهده است.
