سینما مثبت: همزمان با برگزاری دوازدهمین جشنواره فیلم مستند حقیقت، برنامه ای برای انتخاب بهترین فیلم از نگاه مردم در این جشنواره تدارک دیده شده که حاشیه های فراوانی را نیز ایجاد کرده است. این نظرسنجی بنا به دلایل مختلف فاقد اعتبار است و شایسته است فیلمسازی که در نهایت به عنوان برگزیده این رای گیری انتخاب می شود، از دریافت این جایزه بی اعتبار خودداری کند.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی اینترنتی خبری ـ تحلیلی سینما مثبت، این جشنواره امسال با استقبال فراوانی از سوی مخاطبان برگزار شد و در اغلب سئانس ها، تمامی صندلی ها پُر بود و تماشاگرانی نیز بر روی زمین فیلم ها را تماشا کردند. درباره این طیف مخاطبان اطلاعاتی در دست نیست و مشخص نیست چه درصدی از آن ها علاقه مندان واقعی سینمای مستند هستند و چه تعداد دانشجو یا دست اندرکار این حرفه هستند؟ البته در برخی سئانس های خاص پردیس چارسو با حجم بالایی از مخاطبان مواجه می شد که مشخص بود صرفا برای تماشای یک فیلم خاص به سالن آمده اند. آن ها پس از تماشای فیلم سالن را ترک می کردند. این اتفاق درباره مستندهای سیاسی به کرات رخ داد و جالب اینکه برخی از این مستندها که تهیه کنندگان آن ارگان ها و نهادهای خاص هستند در فهرست انتخاب بهترین فیلم مردمی در رده های بالا قرار دارند و برخی دیگر که تهیه کنندگانی غیر حکومتی داشته اند، در هیچ کجای نظر سنجی دیده نشده اند! به راحتی می توان پذیرفت که فیلم های خاص با خودشان مخاطبان خاص را نیز به سالن آورده اند؛ مخاطبانی که دادن رای به فیلم را نه یک تفنن بلکه یک فریضه دانسته و با جدیت به آن عمل کرده اند تا فیلم محبوبشان در جدول بهترین فیلم تماشاگران جایگاهی ویژه داشته باشد.
نحوه رای گیری درخصوص انتخاب بهترین فیلم تماشاگران هم بسیار مشکوک و پُر ایراد است و امکان هرنوع تغییر آراء را فراهم می کند. نکته اول اینکه هیچ یک از کارت هایی که به مخاطبان داده می شود، شماره سریال ندارد. مشخص نیست برای هر فیلم چه تعداد کارت چاپ شده، چه تعداد توزیع شده و چه تعداد از آن ها از صندوق ها سر درآورده است؟! آیا فیلمی که برای آن 100 کارت توزیع شده با فیلمی که برای آن 500 کارت توزیع شده برابرند؟ قطعا پاسخ خیر است و برگزار کنندگان با عدم چاپ هر نوع شماره و عددی روی کارت ها به این ابهام دامن زده اند.
نکته بعدی اینکه صندوق آرای تماشاگران سه عدد سوراخ دارد که کارت ها توسط مخاطبان داخل آن ها انداخته می شود. از آنجا که سوراخ خوب، متوسط و ضعیف در کنار یکدیگر است و به جای آنکه کارت ها کیفیت فیلم را تعیین کند، شکاف ها این مسئله را تعیین می کند؛ به سادگی می توان کارت های ضعیف را از شکاف مربوطه برداشت و آن ها را وارد شکاف خوب کرد! به همین سادگی در این نظر سنجی می توان تقلب کرد و البته توقع عجیبی است که بخواهیم در تمامی مراحل رای گیری، دوربین نصب کنیم و مراحل شمارش آراء به شکل تصویری ثبت و ضبط شود.
نکته دیگر اینکه در روزهای پایانی ناگهان اعلام اسامی فیلم های برگزیده متوقف می شود تا در نهایت در مراسم اختتامیه، نام فیلم برگزیده اعلام و مخاطبان غافلگیر شوند. اگر یک پروسه سالم و منطقی وجود دارد، چه نیازی به سانسور و پرده پوشی است؟
آنچه در طول روزهای گذشته خبرنگار ما در جشنواره حقیقت مشاهده کرد این بود که در اغلب موارد این کارت ها به درستی میان حاضران توزیع نمی شد و همه افرادی که این کارت ها را دریافت می کردند، در نظر سنجی شرکت نمی کردند.
آنچه با عرض تاسف قابل بیان است، این است که ظاهرا این شکل از نظرسنجی و انتخاب که در جشنواره های سینمایی رواج یافته، به جای آنکه عاملی برای انتخاب واقعی و اصولی بهترین فیلم باشد، فضایی برای لابی گری و جا زدن برخی فیلم ها به عنوان بهترین فیلم است که قطعا نفع زیادی نصیب سازندگانش می کند.
سینما مثبت آماده انعکاس دیدگاه برگزار کنندگان این انتخاب درباره مطلب فوق است.
