سینما مثبت: برگزاری دوازدهمین جشنواره فیلم مستند حقیقت در تهران که با استقبال بی سابقه ای از سوی مخاطبان مواجه شد، زنگ خطری جدی برای رییس سازمان سینمایی به صدا درآورد. آیا حسین انتظامی می تواند در دوره مدیریت خود در سینمای ایران با واقعیت های این حوزه مواجه شده و برای آن چاره ای بیندیشد؟
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی اینترنتی خبری ـ تحلیلی سینما مثبت، در ماههای اخیر دو رویداد مهم در تهران با استقبالی بی سابقه از سوی مخاطبان ـ عمدتا طیف جوان ـ مواجه شده اند. رویداد اول جشنواره فیلم کوتاه تهران و دومین رویداد همین جشنواره سینما حقیقت است. این دو جشنواره در طول دوره های گذشته نیز با استقبال مواجه می شدند اما در این دوره، تفاوت های محسوسی نسبت به دوره های قبل وجود داشت. علاقه و اشتیاق جوانان به تماشای فیلم های سیاسی درخصوص تاریخ معاصر یکی از جنبه های مهم این رویداد بود. همچنین استقبال از مستندهای منتقدانه نیز در این دوره بسیار زیاد بود. شاید یکی از دلایل مهم این میزان استقبال از جشنواره سینما حقیقت، محدودیت های حاکم بر سینمای داستانی باشد. سینمایی که در طول سال های اخیر به لطف ورود سرمایه های مشکوک و بازیگر سالاری، از شرایط متعادل فاصله گرفته و با به هم خوردن موازنه میان فیلم های تجاری و فرهنگی، شرایط به گونه ای شده که حجم فراوانی فیلم گیشه ای در این سینما تولید می شود و تقریبا تولید آثار اجتماعی و قابل تامل در آن به صفر رسیده است. به همین دلیل می توان اینگونه استنباط کرد که بخش قابل توجهی از مخاطبان این دو جشنواره، تماشاگرانی هستند که در اکران عادی سینما امکان تماشای فیلم های اجتماعی و غیر گیشه ای را ندارند و حالا سینمای مورد علاقه خود را در دل سئانس های این دو جشنواره جست و جو می کنند. این پدیده به شدت یادآور حال و هوای روزهای منتهی به انتخابات است؛ روزهایی که مردم ایران که به طور طبیعی زیستی از جنس شرکت در راهپیمایی،حضور در تجمع، مشارکت در میتینگ های سیاسی و… را ندارند، فرصت پیدا می کنند تا در دوره ای محدود، فضای خاص سیاسی در کوچه و خیابان را تجربه کنند و همین مسئله شور و حالی عجیب را در فضای کشور به وجود می آورد. حس و حال جشنواره حقیقت و کوتاه در این ایام حتی از جشنواره فیلم فجر نیز بهتر است.
البته آنچه در این دو جشنواره نمایش داده شد، تمامی بضاعت سینمای کوتاه و مستند نیست. تصور کنید که از میان 900 فیلم ارسالی به جشنواره فیلم کوتاه تنها حدود 120 اثر پذیرفته می شود. در شرایطی که پیشرفت های فنی کار ساخت فیلم کوتاه و مستند را هموار کرده و این نوع آثار مشتریانی هم می تواند داشته باشد، رییس سازمان سینمایی باید فکری به حال این دو سینما بکند. صِرف برگزاری جشنواره پاسخگوی نیازهای علاقه مندان این دو حوزه نیست و حتما باید امکانی برای عرضه آثار با کیفیت نیز صورت گیرد تا این انرژی و هیجان، به جای آنکه راه خود را به جشنواره های خارجی و شبکه های بیگانه باز کند، در داخل کشور تاثیرهای مثبت به جای بگذارد.
آیا حسین انتظامی سرپرست سازمان سینمایی، برنامه ای جدی برای این حوزه دارد؟!
مطالب مرتبط:
