سینما مثبت: ادبیات حاکم بر جدیدترین مصاحبه دبیر بخش بین الملل فیلم فجر حکایت از آن دارد که میرکریمی همچنان نگاه محفلی خود را ادامه می دهد و تمایلی به بهره گیری از دیدگاه ها و نظرهای منتقدان خود برای تغییر رویه این جشنواره ندارد.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی اینترنتی خبری ـ تحلیلی سینما مثبت، میرکریمی و یارانش در روزهای اخیر به شکلی ناشیانه اقدام به پاسخگویی به نقدهای مطرح شده از سوی رسانه ها و فعالان سینمایی کرده اند. آن ها یکبار منتقدان را به بی تجربگی متهم کردند و در مرتبه ای دیگر جشنواره خود را «ضد اسرائیلی ترین» و «ضد امریکایی ترین» رویداد این سال ها معرفی کردند! این جریان به جای پذیرش ایرادهای منطقی این رویداد و یافتن پاسخ مناسب برای آن ها صرفا در صدد توجیه این رویداد پُر هزینه آن هم طی گفت و گو و مصاحبه با رسانه های همسو است. میرکریمی که واهمه دارد در مقابل رسانه های مستقل قرار بگیرد، در جدیدترین گفت و گوی خود به گونه ای صحبت کرده که نشان می دهد هیچ اعتقادی به انتقادها ندارد. او در گفت و گوی خود با خبرآنلاین گفته است: «تا اینجا میزان رضایتمندی از برنامه‌های جشنواره افزایش چشمگیری نسبت به دو دوره قبل نشان می‌دهد و پیشنهادات متعددی هم در باره بخش‌های مختلف به دستمان رسیده که در حال بررسی و جمع‌بندی هستیم.»
ادبیات او درباره انتقادهای مطرح شده نیز چنین است: «برای دسترسی به نظرات و انتقادات پیشقدم هستیم و از هر اظهار نظر کارشناسانه و مستندی برای بهتر و بی‌نقص برگزار شدن این رویداد ملی استقبال می‌کنیم، که البته و متاسفانه متن‌های زنجیره‌ای و هماهنگی که ناگهان منتشر شدند خیلی از این جنس نبودند و نتوانستیم بهره لازم را از آنها ببریم. از هر نقد کارشناسی که توام با استدلال باشد و با نیت رفع ایرادهایمان ابراز شود استقبال می‌کنیم وگرنه با احترام از کنارش می‌گذریم.»
این سخنان حاکی از آن است که میرکریمی هیچ یک از نقدهای وارد شده از خارج به جشنواره را قبول ندارد و فقط نقدهایی که دوستان و رفقا از داخل جشنواره مطرح کرده اند را قبول دارد که البته معلوم است ماهیت این نقدهای داخلی و گروهی چیست؟!!
نکته مهم اما در این میان منافع کلان مالی این رویداد برای برگزار کنندگان آن است. مشخص نیست از هشت میلیارد و دویست و نود میلیون تومان چه سهمی به هر یک از برگزار کنندگان جشنواره رسیده اما آنچه مسلم است این است که دستمزد حاصل از جشنواره برای این افراد بسیار شیرین و متبوع است زیرا در شرایط اقتصادی امروز سینمای ایران، یک فیلمساز باید زمان و انرژی فراوانی را صرف انتخاب سوژه، ساخت فیلم و اکران آن کند تا به درآمدی مشخص برسد. حالا تصور کنید درآمدی احتمالا چند برابری صرفا با چند ماه کار ستادی و قدم زدن در چارسو و خوردن نسکافه و چای در معیت چهره های خارجی نصیب فرد شود. آیا نباید برای حفظ و تداوم این درآمد ساده و کلان، «تمام قد» ایستاد و به منتقدان حمله کرد؟!!
