سینما مثبت: با جدی شدن تغییر شکل برگزاری جشنواره سی و پنج هزار تومانی فیلم فجر و بازگشت آن به آغوش جشنواره ملی، دست اندرکاران این رویداد پُرهزینه به تکاپو افتاده‌اند تا با انواع و اقسام توجیه‌ها، مسوولان سازمان سینمایی را از این ادغام منصرف کنند.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی اینترنتی خبری ـ تحلیلی سیما مثبت، این روزها برگزار کنندگان و اعضای شرکت سهامی جشنواره سی و پنج هزار تومانی به تکاپو افتاده‌اند تا هر یک با توجیهی و هر کدام با روشی مانع از تعطیلی این دکان دونبش پُر سود و پُر منفعت شوند. بر همین اساس هر یک از جهتی به دفاع از این رویداد می‌پردازد. مثلاً یکی از آن‌ها شب گذشته در شبکه خبر عنوان کرد که برگزاری این رویداد در سال‌های آینده ثمرات خود را نشان خواهد داد و مثلاً باعث خواهد شد فیلم سازان زیادی در دنیا برای شرکت در این جشنواره فیلم بسازند! توجیهی که در شرایط بد اقتصادی سینمای ایران و بیکاری بسیاری از فیلم سازان و اشتغال برخی فیلم سازان کوتاه در تاکسی‌های اینترنتی به شدت یادآور ضرب المثل «شکم گرسنه و عاروق فندوقی» است! چگونه می‌توانیم در شرایطی که سینمای نیمه ویران و ورشکسته‌ای داریم، به این امیدوار باشیم که فیلم سازی در سوئد روزی برای ما فیلم بسازد و بخواهد فیلمش به جای کن ابتدا در جشنواره جهانی چارسو تقاطع حافظ و جمهوری نمایش داده شود؟!!
این جشنواره که برای تداوم برگزاری انواع و اقسام طیف‌های به ظاهر مؤثر را «داخل گعده» جمع کرده، بخشی از توجیه برگزاری خود را به یکی از دست اندرکاران ارزشی خود واگذار کرده و این فرد اخیراً در مصاحبه‌ای با نام بردن این رویداد به عنوان «ضد اسرائیلی ترین» و «ضد امریکایی‌ترین دوره تاریخ جشنواره فجر»، طیف به ظاهر ارزشی را متوجه این رویداد کند. فرد مذکور که گویی با عده‌ای کودک و نوجوان سر و کار دارد، اقداماتی مانند: برگزاری نمایشگاه عکس فلسطین، اکران نسخه بازسازی شده بازمانده، حضور فیلم سازی فلسطینی و سخنرانی ضد اسرائیلی او، سخنان الیور استون علیه امریکا، حضور مؤثر نادر طالب زاده و ابراهیم حاتمی کیا را به عنوان نمادهای مبارزه این جشنواره با امریکا و اسرائیل عنوان کرده اما به این سؤال پاسخ نداده که چرا دست اندرکاران این رویداد ضد امریکایی خود اقامت امریکا را دارند و این تناقض چگونه قابل جمع است؟!!! البته این فرد باید بداند که دوران توسل به این حرف‌های سطحی و ادعاهای پوچ جهت به جیب زدن ارقام میلیاردی مدت‌هاست به پایان رسیده و اصطلاحاً «این سوراخ دعا دیگر جواب نمی‌دهد» و آن‌ها نمی‌توانند پشت چنین شعارهایی پنهان شوند و به این بهانه جشنواره‌های بی اثر و پر هزینه برگزار و پول آن را به جیب زده و ژست مبارزه با امپریالیسم را بگیرند و دیگر جامعه برای این حرف‌ها تره خُرد نمی‌کنند.
