سینما مثبت: بروز اتفاقی تلخ برای «همایون شهنواز» کارگردان قدیمی تلویزیون ایران این روزها به عرصه ای برای همدردی سیاستمداران تبدیل شده و گروهی فراوان از چهره های سیاسی را برای انداختن «عکس یادگاری» به صف کرده است.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی اینترنتی خبری ـ تحلیلی سینما مثبت، همایون شهنواز کارگردان سریال مطرح و به یاد ماندنی «دلیران تنگستان» که در سال های پیش از انقلاب در تلویزیون ملی ایران ساخته شد، روز پنجم اسفند ماه در منزل مسکونی خود در چهار راه پارک وی در اثر سانحه «نشت گاز و انفجار» دچار سوختگی می شود. این هنرمند عزیز سال هاست شهروند کشور کانادا است و جز نگارش فیلم نامه ارزشمند «شب واقعه» که توسط شهرام اسدی کارگردانی شد، سریال «روزهای به یاد ماندنی» را در سال 1382 ساخت.سریالی که البته در زمان تولید دچار حواشی فراوان شد و ساخت آن در همان بخش های آغازین به «تورج منصوری» مدیر فیلم برداری سریال سپرده شد. «شاه خاموش» هم که به عنوان فیلم سینمایی این کارگردان این روزها مورد توجه واقع شده در واقع نسخه ای از همان سریال بود که در آن سال ها طبق سیاست مدیران تلویزیونی ساخته می شد تا در جشنواره های فیلم فجر به نمایش درآید. فیلمی که آبان سال 83 در برخی سینماها به نمایش درآمد.
آیا شهنواز از لحاظ مالی در وضعیت بدی است؟
خانواده همایون شهنواز جزو خانواده های بسیار متمول تهران هستند. گفته می شود آن ها صاحب زمین های زیادی در حوالی منطقه پارک وی بوده اند و حتی بنابر قول های شفاهی، زمینی که سازمان صدا و سیمای فعلی در آن واقع شده جزو زمین های این خاندان بوده است. یکی از دستیاران ایشان نقل می کند که در زمان پیش تولید سریال روزهای به یاد ماندنی ـ حوالی سال 1381 تا 1382 ـ با ایشان برای بازدید لوکیشن به مناطق مختلف تهران می رفتیم و هربار ایشان قطعه زمینی را نشان می داد و عنوان می کرد این زمین متعلق به آن هاست! حال چگونه ممکن است فردی با این مکنت و توان مالی و نیز دارا بودن شهروندی کشور کانادا، امکان تامین هزینه حدودا 380 میلیون تومانی برای تامین آمبولانس هوایی و انتقال به آلمان برای درمان را ندارد؟ نکته ای قابل تامل است که امیدواریم مسوولان درخصوص آن اطلاع رسانی کنند. یا آن زمین ها سرنوشتی متفاوت پیدا کرده یا اینکه دولت هایی مانند کانادا، برخلاف تصور عموم مردم که حتی سلامت شهروندان خود در خارج از مرزهای سیاسی اشان را نیز پیگیری می کنند، کشورهایی «خالی بند» هستند و برخوردشان با شهروندانشان تفاوت چندانی با نوع برخورد کشورهای جهان سوم ندارد!!
بسیج امکانات برای شهنواز
در خبرها عنوان شده «هماهنگی‌هایی میان وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، شهرداری و شورای شهر تهران، معاون وزیر بهداشت و نماینده‌ای از صداوسیما برای کارها و هماهنگی‌های مورد نیاز در آلمان انجام شود و اگر این نهادها قبول کنند هزینه‌ها را تقبل کنند. همچنین قرار است جلسه دیگری در خانه سینما برگزار شود.»
این میزان همت عمومی برای رسیدگی به حال هنرمندی که بر روی تخت بیمارستان افتاده ستودنی است اما چرا این نهادها طی سال های گذشته پیگیر فیلم سازی این هنرمند نشدند؟ چرا در مقابل مهاجرت کارگردان مطرح دیگری که مجبور به مهاجرت به امریکا شد و دیگر امکان فیلم سازی در ایران را نیافت سکوت کردند؟ آیا هنرمندان صرفا زمانی که در وضعیتی حاد گرفتار می شوند «هنرمند» محسوب می شوند؟!
آقای سیاستمدار! بسم الله
یکی از چهره های سیاسی اخیرا در اظهارنظری عنوان کرده «اگر فقط یک بار هزینه پخش سریال «دلیران تنگستان توسط سازمان صدا و سیما مشخص شود، استاد همایون شهنواز با بیش از ۶ دهه خدمت به فرهنگ و هنر این کشور، استحقاق آن را دارد که با این هزینه برای عمل جراحی از کشور خارج شود.» آفرین به این تشخیص این سیاستمدار! آقای صاحب کرسی قدرت! سال هاست هنرمندان این کشور ضجه می زنند و از شرایط نامساعد و بعضا ظالمانه حاکم بر این حرفه گلایه می کنند. از پخش بی اجازه آثارشان، از توقیف بی دلیل فیلم هایشان، از پایمال شدن حقوق اولیه اشان… در این سال ها کجا بودید؟ چرا قانونی تصویب نکردید که هنرمندان به جای شرایط یک طرفه ای که در قراردادهای هنری به آن ها تحمیل می شود، امکان انتفاع از آثارشان را داشته باشند تا در چنین مواقعی عزت نفس یک هنرمند به خاطر هزینه دوا و درمان پایمال نشود؟
نکته آخر اینکه علاوه بر همایون شهنواز هنرمندان بسیاری گرفتار مشکلات متعدد هستند. اگر استاد شهنواز این امکان را داشته که در جوانی اثری درخشان بسازد و دوران میانسالی را در کشور کانادا سپری کنند، هنرمندان فراوانی هستند که با وجود گذشته پُر افتخار لنگ نیازهای روزانه اشان هستند. آیا آن ها نیز شامل این توجه ملوکانه خواهند شد یا اینکه آن ها هم باید دچار سوختگی 80 درصدی شوند تا صنف و سیاستمدار و رسانه به یاد آن ها بیفتند؟
