سینما مثبت: با پایان ماه مبارک رمضان و اتمام پخش سریال تلویزیونی «زیر پای مادر» تلویزیون شکل تازه‌ای از سریال سازی را به مخاطبان خود عرضه کرد.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی اینترنتی خبری ـ تحلیلی سینما مثبت، بعد از گذشت یک ماه آنچه از این سریال تلویزیونی در ذهن می‌ماند را می‌توان به طور خلاصه در چند جمله بیان کرد: «مردی به نام خلیل کبابی که بیست سال قبل از همسرش آتنه جدا شده، در آستانه ازدواج پسرش اشکان بار دیگر همسر سابقش را می‌بیند. آتنه درگیر رابطه‌ای عاشقانه با فردی به نام نفر است. در این میان سر و کله زنی به نام رخساره پیدا می‌شود که مادر خوانده عروس خلیل است. خلیل تمایل دارد با رخساره ازدواج کند اما رخساره معذوریت‌هایی برای این مسئله دارد. عروس خلیل نیز تمایل دارد مادر خوانده‌اش زن خلیل شود. اما پسر خلیل می‌خواهد دوباره رابطه پدر و مادرش را احیا کند. در نهایت هم با مرگ اسماعیل نفر، آتنه و خلیل طی ماجراهایی با یکدیگر ازدواج کرده و در قسمت پایانی با تُن ماهی، کوفته، بادمجان سرخ کرده و… از میهمانان خود پذیرایی می‌کنند.»
آنچه مخاطب تلویزیون در این سریال مشاهده کرد، ترکیبی از چند مثلث و مربع عشقی بود که پیشتر از این، در این رسانه مشاهده نشده بود و صرفاً در برخی شبکه‌های ماهواره‌ای فارسی زبان روئیت شده بود. البته سازندگان سریال در یکی از مصاحبه‌های خود به این مسئله هم اشاره کردند که پخش زیر پای مادر توانسته اقبال مخاطبان تلویزیون نسبت به شبکه‌های غیر صدا و سیمایی را کاهش دهد.
در سریال «زیر پای مادر» که چندین شخصیت در حال تلاش برای یافتن همسر برای یکدیگر هستند، تلاش شده تا به این روابط رنگ و بویی ایرانی و مذهبی داده شود اما این حجم از روابط عاشقانه و مثلاً ازدواج همزمان «پدر و پسر» و «مادر و دختر» با یکدیگر و نیز روابط عجیب آتنه و رخساره، اتفاقی پیچیده است. نمی‌دانیم آیا سریالی اینچنین، محصول برنامه ریزی خاصی در تلویزیون برای عبور از موضوع‌هایی است که تاکنون «خط قرمز» تلقی می‌شده است یا اینکه بدون برنامه ریزی خاصی اثری با این مختصات در دستور کار قرار گرفته است؟! اگر فرض اولیه درست باشد معنی آن این است که تلویزیون از معیارهایی که تاکنون سرسختانه از آن دفاع می‌کرد کوتاه آمده و خود را با علائق مخاطب تطبیق داده است.
