سینما مثبت: سی و پنجمین جشنواره فیلم فجر در حالی به کار خود پایان داد که اعتراض های ملایم و کنایه های مودبانه دوره های قبل به نحوه داوری و انتخاب آثار در این دوره جای خود را به اعتراض های بسیار شدید داد.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی اینترنتی خبری ـ تحلیلی سینما مثبت، برخی تفکرهای سنتی در سینمای ایران بروز چنین رفتارهایی را ناشی از گسترش شبکه های مجازی دانسته و عنوان کردند چنین اتفاق هایی در دوره های قبل نیز رخ می داد اما به خاطر عدم وجود ابزارهای ارتباطی تا این حد پُر رنگ نمی شد!
امسال جشنواره فجر عملا به فضایی تبدیل شد که دو گروه در آن مقابل یکدیگر صف آرایی کردند. گروه اول «صاحبان منافع» بودند که از این رویداد سهم و نفعی مادی و معنوی می بردند و گروه دوم «جا ماندگان» این رویداد بودند که حس می کردند حق آن ها خورده شده و به آنچه استحقاق آن را داشته اند، نرسیده اند. البته جشنواره هایی از جنس فجر در این سال ها آن قدر گسترش طولی و عرضی داشته اند که بتوان با حجم افراد حاضر در آن به «جنگ حواشی» رفت و حتی در مقابل مخالفان لشگر کشی و عرض اندام کرد اما نکته تاسف آور این است که در چنین شرایطی مخالفان و منتقدان که حس می کنند اعتراض های مدنی فایده ای ندارد، شدیدترین برخوردها را در پیش گرفته و متوسط به قهر و بداخلاقی می شوند زیرا از هر نوع اصلاح و اتفاق مثبت «ناامید» هستند.
این برخوردها اعتبار و آبروی جشنواره فجر و سرمایه اجتماعی آن را تنزل داده و هر سال بیش از سال قبل شاهد سقوط سیمرغ به قهقرا هستیم. سقوطی که سبب می شود رویدادی مانند فیلم فجر به جای آنکه محملی برای رقابتی وزین و باشکوه باشد، به عرصه ای برای کسب درآمد و کاسبکاری تبدیل شود و هر فردی که در آن منفعت دارد، نسبت به آن رویکردی مثبت در پیش بگیرد و در هر زمان که منفعت حاصل نشود، مقابل آن صف آرایی کرده و بایستد.
این وضعیت تاسف انگیز حاصل رفتار آن متولیانی است که با رفتارهای غلط خود حرمت فجر را نگه نداشته اند.
