هشدار یک کارگردان به رییس سازمان سینمایی
سینمای مستقل توسط ایوبی نابود می شود؟
سینما مثبت:یکی از کارگردان‌های سینمای ایران که فعالیت‌های زیادی در امور صنفی دارد، با انتشار متنی به رییس سازمان سینمایی هشدار داد و گفت: «معتقدم متأسفانه با وجود حسن نیت ایشان درباره آزادی در سینما، کمبود تجربه و شناختشان در این زمینه کار دستشان خواهد داد. چون بعضی‌ها بدشان نمی‌آید به نام آزادی و به دست ایشان، ته مانده عدالت نسبی را هم در سینما قربانی کنند.»
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی اینترنتی خبری ـ تحلیلی سینما مثبت، «ابوالحسن داوودی» که ریاست شورای صنفی نمایش را به نمایندگی از کانون کارگردانان سینمای ایران برعهده دارد، با پایان سال 1394 رسماً از این مسوولیت خداحافظی خواهد کرد. این شورا مسوولیت تنظیم امور مربوط به نمایش فیلم‌ها را به عهده دارد و از بخش‌های حساس و مهم سینمای ایران است. داوودی درباره دلایل کناره‌گیری‌اش و وضعیت نمایش و اکران برای سال پیش‌رو متنی را برای خبرگزاری ایسنا نوشته که حاوی نکاتی جالب از وضعیت پشت صحنه سینمای ایران است.
وی در این متن با هشدار به همه فیلمساز مستقل، کارگردانان و بخصوص تهیه‌کننده/ کارگردان‌ها از وجود تصمیمی جدی برای حذف حضور فیلمسازان مستقل از سوی جریانی قدرت مند از جرگه تصمیم‌گیری‌های عرصه تولید و نمایش خبر داده و می‌گوید: «این جریان شبه آزادی که صرفاً و تنها قرار است در زمینه نمایش اتفاق افتد و به دلیل شرایط شرعی و عرفی و اجتماعی و حتی سیاسی جامعه و حاکمیت، (درشرایطی که همین میزان از اختیار خارج از نظارت حاکمیتی، نه در تولید فیلم‌های مستقل می‌تواند اتفاق افتد و نه چشم انداز دور آن موجود است)، شاید تنها خاصیتش این باشد که سیستم پخش (به صرف اینکه زودتر بساط دفاتر کهنه و منفعل پخش جمع شود)، را اندکی کارآمدتر کند … اما در مقابل، با قدرت بخشیدن به جریان انحصار در بخش تولید و توزیع و نمایش، در طول چند سال تقریباً تمامی بخش تولید سینمای مستقل و میانه را حذف خواهد کرد و محصولات سینما را به دو بخش (صفر و صدی) سینمای هنر و تجربه و سینمای صرف گیشه تبدیل خواهد کرد.»
داوودی در بخش دیگری از این نامه با هشدار به همکارانش درخصوص حذف رده‌های میانی فیلمسازان، چه در بخش تولید و ساخت فیلم‌های مستقل و چه در بخش جذب سرمایه‌گذاری برای آن از سینمای ایران ادامه می‌دهد: «مدیریت دولتی باید این را بداند، اگر آزادی واقعی و قابل اجرا قرار باشد در سینمای ایران اتفاق بیفتد باید با پشتوانه قابل دفاع متکی بر قانون اساسی و نه سلیقه‌های سیاسی، در هر دو سر ورودی و خروجی سینمای ایران باشد و نه صرف خروجی و تنها در عرصه نمایش و با دامن زدن به زمینه تسلط مطلق سرمایه و قدرت….. ضمن اینکه مدیریت دولتی این را هم باید توجه کند که برداشتن پروانه ساخت و یا اختیاری کردن آن دردی را دوا نمی‌کند، البته اگر زمانی مدیریت سینمایی به این اراده و اختیار رسید که هم توانست پروانه نمایش را بردارد و هم توانش را داشت که پشت سینما بایستد و در همان حدود قانون (و نه بیشتر) از سینما دفاع کند و آن را درفشار چرخ دنده‌های عظیم سیاسی و عرفی جامعه و حاکمیت از نابودی حفظ کند، قطعاً این سیستم آزادی در نمایش هم کاربرد خواهد داشت، اما در شرایط حاضر جز محدود شدن تولید به آثار صرفاً محتاط و بازاری و حتی پائین‌تر بردن سلیقه مخاطب عام سینما در طول زمان، کارآمدی دیگری نخواهد داشت.»
در طول فعالیت دولت یازدهم، سینماگران مختلفی نسبت به نحوه مدیریت ایوبی و میدان دادن او به برخی فیلم سازان خاص! هشدار داده‌اند و حالا به نظر می‌رسد این هشدارها جنبه جدی‌تری پیدا کرده است.
