چند سوال ساده از یک جشنواره بین المللی
سینما مثبت:اوضاع و احوال تولید در سینمای ایران به دلیل کاهش بودجه های دولتی نسبتا وخیم است و دست اندرکاران سینما در مصاحبه هایشان بر بیکاری عوامل سینمایی تاکید می کنند.فیلم های ساخته شده نیز با اتکاء به بودجه های دولتی و شبه دولتی مقابل دوربین می روند. در چنین شرایطی که فضای کلی سینما دچار «رکورد» است، بخش «جشنواره ها» به شدت چاق و چله است و روز به روز هم بر تعداد آنها افزوده می شود.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی اینترنتی خبری ـ تحلیلی سینما مثبت، این حجم از جشنواره هایی که در ایران برگزار می شود قاعدتا باید محصول یک «نظام پُرتولید» باشد حال آنکه چنین نیست و معدود فیلم های تولید شده موفق و فاخر نیز به جای بهره گیری از امکانات بخش خصوصی، با بودجه های دولتی یا نیمه دولتی ساخته می شوند. وقتی قرار است همین فیلم ها در جشنواره ها جایزه بگیرند و جایزه ها دوباره به جیب همان فیلم های دولتی برود، چه لزومی به برگزاری این میزان جشنواره است؟
چندی پیش نشست خبری اولین جشنواره بین المللی محمد(ص) پیامبر صلح برگزار شد. این جشنواره محصول یکی از معاونت های وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است و مشخص نیست با چه استدلال و پشتوانه ای به شکل بین المللی برگزار می شود؟! اساسا اگر قرار است این جشنواره با این رویکرد برگزار شود، دیگر چرا باید جشنواره مشابه دیگری با موضوع «وحدت» برگزار گردد؟ برگزار کننده این جشنواره
«معاونت قران و عترت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی» است و سوال دیگر این است که این معاونت چه فعالیت هایی در زمینه فیلم سازی داشته که حالا بخواهد برای بررسی آنها جشنواره برگزار نماید؟ آیا دست اندرکاران جشنواره درخصوص فیلم های موجود در این زمینه امکان یابی کرده اند و در حال حاضر می دانند چند فیلم جدید و مرتبط با موضوع این جشنواره وجود دارد یا اینکه صرفا به دنبال «برگزار کردن» این رویداد و پهن کردن سفره ای دورهمی هستند؟ اگر چنین معاونتی برای برگزاری جشنواره بودجه دارد، بهتر نیست دستمزدهای چند میلیونی که باید ماهانه به دبیر، مدیر روابط عمومی، اعضای ستاد برگزاری و… بدهد را صرف تولید فیلم های ارزشمند کوتاه و مستند نماید و بعد با شرکت دادن این فیلم ها در جشنواره هایی همچون: فیلم کوتاه، حقیقت و نیز کسب جایزه از آنها برای خود اعتبار کسب نماید؟ این جمله که عنوان می شود «جشنواره با عظمت قرار است برگزار شود» چه معنی دارد و با توجه به سابقه تیم برگزار کننده این رویداد که متخصص جشنواره های پُرهزینه هستند، چه تناسبی با شرایط اقتصادی فعلی کشور و مسئله مهم «اقتصاد مقاومتی» دارد؟ آیا قرار است در این جشنواره نیز چهره هایی که قبلا هم در رویدادهای مشابه مورد تقدیر قرار گرفته اند، به روی سِن فرا خوانده شوند تا مسوولان جشنواره با آنها عکس یادگاری بیندازند یا اینکه قرار است چهره هایی جدید کشف شود؟ چرا این معاونت اساسا کاری برای تداوم فیلم سازی چهره های ارزشمند این حوزه نمی کند و وظیفه خود را صرفا در قالب برگزاری یک جشنواره و اهدای چند سکه و یک لوح تقدیر خلاصه می کند؟
از همه اینها جالب تر خبر اهدای جايزه بزرگ «پيامبر رحمت» در سي و دومين جشنواره بين‌المللي فيلم كوتاه تهران است كه از 20 تا 26 آبان ماه برگزار مي‌شود. این بخش جنبی دربرگیرنده اهداف برگزاری «جشنواره بین المللی محمد(ص) پیامبر صلح» است و به جای آنکه در قالب رویدادی مستقل و پُرهزینه برگزار گردد، می تواند بخش جنبی یک جشنواره مهم و معتبر باشد.
امید است مسوولان فرهنگی به جای حرکت های کم اثر و بی نتیجه، انرژی خود را صرف بخش «تولید» نموده و برگزاری جشنواره های کم اثر را به حداقل برسانند.
