نویسنده “ستایش”: چرا دهه شصت آن همه باشکوه بود؟!

دلم میخواست سوال کنم که چرا دهه 60 آن همه باشکوه بود؟ چرا با هم مهربان بودیم؟ چرا به هم سلام میکردیم و لبخند میزدیم؟ چرا حرمت بزرگترها را داشتیم و چرا دروغ برایمان یک امر عادی و روزمره نبود…دلم میخواست نشان دهم که روایات و احادیث، حکایات سعدی و مولانا و نکته های عرفا میتواند قالبی داشته باشد که خوب شنیده شود.

سینماپلاس: چرا “ستایش” این قدر بی شکوه است؟
نویسنده “ستایش”: چرا دهه شصت آن همه باشکوه بود؟!

سینماپلاس: سعید مطلبی نویسنده سریال “ستایش” دقیقا زمانی وارد کارزار این سریال شد که بنا بود ایرج قادری کارگردانی کار را انجام دهد اما از میانه های راه ایرج به دلیل بیماری او را تنها گذاشت و وی مجبور شد کار را تا انتها ادامه دهد. به گزارش سینماپلاس مطلبی که زیاد اهل گفتگو نیست در یادداشت بلندی که برای “بانی فیلم” نوشته بخشی از چگونگی پیوستن خود به “ستایش” را شرح داده. مطلبی در بخشی از این یادداشت هم از شکوه فراوان دهه شصت سخن گفته!!!

تلاشم برای منصرف کردن ایرج به جایی نرسید
سعید مطلبی که سالها به عنوان نویسنده فیلمنامه قبل و بعد از انقلاب فعالیت داشته درباره چگونگی ورودش به “ستایش” می گوید:«هرگز بنانداشتم مجموعه نویس شوم؛ نه وقتش را داشتم و نه حوصله اش را و نه توانایی اش را…اما وقتی پای رفیقی مثل ایرج قادری به میان آمد نه گفتن برایم سخت شد پس وقتی ایرج به جد ایستاد که میخواهد یک مجموعه تلویزیونی بسازد و همه تلاشم برای منصرف کردنش به جایی نرسید چاره ای نداشتم که همپای رفیقی شوم که چهل و چند سال با هم بودیم.»

فهمیدم خاستگاه سریال، آمریکای لاتین است
مطلبی درباره پروسه ای که برای آشنایی با سبک سریال نویسی گذرانده اظهار میدارد:«چند ماهی طول کشید تا بفهمم که خاستگاه مجموعه های داستانی نه اروپا و آمریکا که آمریکای لاتین است و تا به جستجوی کتابهایی از آن خطه بپردازم تا بفهمم پا برکجا گذارده ام روزها و هفته ها سپری شد و در میانه کار ایرج بیمار شد و کنار کشید.» به گزارش سینماپلاس این نویسنده درباره ادامه راه بعد از قادری می گوید:«بعد از کناره گیری ایرج من با قراردادی که باید به انجامش میرساندم در میانه میدان ایستاده بودم. چاره ای جز اجرا نداشتم و دلم میخواست کاری کنم که تا حد ممکن بی نقص باشد.»

چرا دهه 60 آن همه باشکوه بود؟
این نویسنده درباره قرارگیری مرکز اتفاقات کلیدی سریال در دهه شصت اظهار می دارد:«دلم میخواست سوال کنم که چرا دهه 60 آن همه باشکوه بود؟ چرا با هم مهربان بودیم؟ چرا به هم سلام میکردیم و لبخند میزدیم؟ چرا حرمت بزرگترها را داشتیم و چرا دروغ برایمان یک امر عادی و روزمره نبود…دلم میخواست نشان دهم که روایات و احادیث، حکایات سعدی و مولانا و نکته های عرفا میتواند قالبی داشته باشد که خوب شنیده شود.»

پرسش سینماپلاس از سعید مطلبی
سینماپلاس درباره اینکه دهه 60 باشکوه بوده یا نه حرفی ندارد؛ چون درباره آن دوران آن قدر حرف زده شده و سخنرانان وصف الحال کرده اند که ما چیزی نگوییم بهتر است. اما پرسشی داریم از سعید مطلبی و اینکه چرا هیچ کدام از سوالاتی که به عنوان مانیفست اخلاقی طراحی سریالشان به آن فکر کرده بودند در فصل دوم جایی ندارد و سریال پر شده از فلاش بکها به گذشته و نطقهای کلیشه شده ای که توسط حشمت فردوس ادا میشود؟ چرا کیفیت آنقدر ضعیف شده که حتی شایعه انتقاد مدیر سازمان از آب بندی سریال، کاملا منطقی می نماید؟ آقاسعید! حتما یک جای کارتان ایراد دارد. در یادداشتهای بعدی درباره این ایرادات هم چندخطی بنویسید.

پایان مطلب/