با توجه به این مساله که من با تلویزیون شروع کردم اگر پیشنهاد خوبی وجود داشته باشد و شرایط آن برنامه مناسب و سطح کیفی خوبی داشته باشد چراکه نه دوست دارم حضور داشته باشم البته این شرایط به راحتی اتفاق نمیافتد.
سینماپلاس امیدوار است بازگشت این مجری به زودی اتفاق بیفتد
جواد یحیوی: بازگشت به تلویزیون به راحتی اتفاق نمیافتد!
سینماپلاس: جواد یحیوی مجری سالهای دور تلویزیون که چند سالی است در این رسانه حضور ندارد به تازگی مشغول تمرین در تئاتری به نام “هر کس با تنهایی اش” شده است. یحیوی در گفتگو با الهه حاجی زاده در “اعتماد” درباره بازیگری در تئاتر و تفاوتهای آن با مجریگری سخن گفته است. به گزارش سینماپلاس یحیوی در جایی از گفتگو با ابراز علاقه برای بازگشت به تلویزیون از این گفته که بازگشت برای آدمی چون او به راحتی اتفاق نمی افتد. سینماپلاس متن کامل گفته های یحیوی را ارائه کرده است.
شما در سالهایی که به دلایلی امکان حضور در صدا و سیما را نداشتید چه فعالیتهایی در زمینه هنر انجام میدادید؟
در سالهای اخیر من بیشتر درگیر سینما و سریالهایی که در رسانههای خانگی پخش میشد، بودم در این سالها در سریالهای شاهگوش و قلب یخی و همچنین در فیلمهای سینمایی نزدیک و غیره بازی کردم.
چطور شد که همکاری با گروه نمایشی “هرکس با تنهاییاش” را پذیرفتید و به این گروه جوان پیوستید؟
من با معرفی مهدی فریضه به این گروه ملحق شدم. قبلا با مهدی فریضه تجربه تئاتری را داشتم که البته به اجرای عموم نرسید. فرصت همکاری پیش آمد و مهدی مرا به این گروه معرفی کرد و خوشحالم که با این جمع آشنا شدم. مهدی احمدپناه توجه و دقت خاصی به موضوعات، نکتهها و جزییات دارد که برای هر بازیگری میتواند تجربه خوبی در بازیگری ایجاد کند.
شما بیشتر به عنوان مجری شناخته میشوید. به نظر شما تفاوت اجرا و بازیگری خصوصا بازیگری تئاتر چیست؟
در هفت سال گذشته من در هیچ رسانهیی و در فضای رسمی اجرا نداشتهام و از فضای اجرا کمی فاصله گرفتهام. شاید حتی این روزها مایلم که مرا بیشتر به عنوان یک بازیگر بشناسند تا مجری، ولی تفاوتی که وجود دارد این است که در فضای اجرا سعی میکنیم که به یک فضای رئال با موضوعات حقیقی، به اسم، صدا و شخصیت حقیقی خودمان دست پیدا کنیم که در راستای رسیدن به ماموریتی است که در اجرا داریم یعنی من با اسم خودم، با صوت، صدا و حتی لحن خودم و با باورها، دانش، اعتقاد و تجربه خودم وارد موضوعات میشوم. به مسائل نگاه میکنم و نگاه خودم را حتما اضافه میکنم؛ نگاهی که برنامه تعیین میکند تا به مخاطبم منتقل کنم ولی در دنیای بازیگری من در پوست آدم دیگری زندگی میکنم. بنابراین از زاویه او به موضوع نگاه میکنم و عکسالعملهایم عکسالعملهای او است. بازیگری در تئاتر هم تفاوتهای ویژهیی دارد تا بازیگری برای دوربین چه در سینما و چه در تلویزیون. بنابراین به نظرم اینجا تجربه متنوعتر، غنیتر و پیچیدهتری است. اجرا هم به نظر میرسد که کار سهلی است اما وقتی در موقعیتش قرار میگیری متوجه میشوی برقراری ارتباط با مخاطبی که او را نمیبینی و نمیشناسی چه جزییات ویژهیی دارد. تو از مختصات فیزیکی او، نگاهش، واکنشش، اخم یا خندهاش چیزی نمیدانی ولی در فرصتی کوتاه باید با او ارتباط برقرار کنی و پیامت را به او منتقل کنی.
اگر فرصت کار در همه مدیومها را داشته باشید کدام مدیوم را برای کار انتخاب میکنید؟
اگر بین بازیگری و اجرا بخواهم انتخاب کنم بازیگری را ترجیح میدهم. اگر قرار باشد راجع به رسانه آن یا به قول شما مدیوم آن حرف بزنیم هر کدام از اینها جذابیتهایی دارند یعنی بازیگری روی صحنه برای مخاطبی که همان لحظه تو را میبیند جذابیتهایی دارد و بازیگری برای دوربین جذابیتهای دیگری. هردوی آنها را دوست دارم و فکر نمیکنم باید برای آنها به انتخابی برسم. دلم نمیخواهد انتخاب کنم و میخواهم هردو را تجربه کنم.
اگر احتمال حضوری دوباره در تلویزیون را داشته باشید به این رسانه برمیگردید؟
با توجه به این مساله که من با تلویزیون شروع کردم اگر پیشنهاد خوبی وجود داشته باشد و شرایط آن برنامه مناسب و سطح کیفی خوبی داشته باشد چراکه نه دوست دارم حضور داشته باشم البته این شرایط به راحتی اتفاق نمیافتد.
پایان مطلب/