سینما مثبت: جشنواره فیلم فجر در حالی به روزهای پایانی نزدیک می‌شود که عدم حضور فیلم بی‌بدن در بخش مسابقه سودای سیمرغ به ابهامی جدی تبدیل شده است.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی اینترنتی خبری-تحلیلی سینمامثبت، جشنواره فیلم فجر در سال‌های اخیر به میدان رقابت نهادها و ارگان‌ها تبدیل شده است و کسب جوایز جشنواره توسط آن‌ها می‌تواند راه را برای تولید آثار بعدی و البته پُرهزینه آن‌ها هموار کند. در چنین شرایطی فیلم بی بدن که خارج از این قاعده و چهارچوب ساخته شده می‌تواند قاعده بازی را بر هم بزند زیرا به جهت ویژگی‌های کیفی فیلم در بخش‌های مختلف این اثر می‌تواند مدعی جایزه سیمرغ در چند بخش مهم باشد و همین مساله شاید دلیل عمده عدم حضور فیلم در بخش سودای سیمرغ است.
بی بدن داستان قتل دختری جوان توسط دوست پسرش را روایت می‌کند. موضوعی که در نظام قضایی ایران پرونده‌های مختلفی به آن اختصاص داده شده است. فیلم البته یک اثر تکراری و ملال آور نیست بلکه با روایت پُرافت و خیز ماجرا و توجه به جایگاه مقام‌های قضایی در جهت ایجاد صلح و سازش از یک طرف و تالم‌های روحی خانواده‌های مقتول از طرف دیگر، تصویری تکان دهنده از شرایط حاکم بر این پرونده‌ها روایت می‌کند. حضور الناز شاکردوست در نقش یک مادر بسیار قابل باور است و بازی گلاره عباسی و مینا وحید نیز جزو نقاط برجسته فیلم است.
نگاه فیلم چنان واقع گرا است که مخاطب گاهی فراموش می‌کند در حال تماشای فیلم است و تصور می‌کند به تماشای اثری مستند نشسته است.وجه نقادانه فیلم نیز بسیار پُر رنگ است؛ از پرداختن به مساله رشوه در سیستم قضایی و دستمزدهای کلان وکلای چنین پرونده‌ها تا وجود ایدز در زندان و بحث کف‌خوابی و دهها موضوع ریز و درشت دیگر که تصویری کاملا واقعی به مخاطب ارائه می‌کند.
فیلم ساز از مواجهه با امکان ساخت فیلم در چنین فضایی ذوق زده نیست و هرجا توانسته خلاقیتی به خرج داده تا فیلمش «فیلم» تر شود.از صحنه صحبت پدر و مادر ارغوان درباره جهیزیه دخترشان تا جایی که مامور زندان جوراب‌های خود را به سروش می‌بخشد ردپای یک گروه فیلمساز خلاق مشاهده می‌شود.فیلمساز با جسارت تمام حتی یک عکس از ارغوان را هم به مخاطب نشان نمی‌دهد و اجازه می‌دهد تا مخاطب تصویر خودش را از ارغوان بسازد.تنها بخش غیرقابل باور فیلم جایی است که بازپرس ویژه قتل در قامت کارآگاهی خصوصی وارد ماجرا می‌شود که البته در ادامه درخصوص این صحنه هم توضیح کافی داده می‌شود.
عدم حضور بی‌بدن در بخش مسابقه سودای سیمرغ ارزش‌های این فیلم را تحت تاثیر قرار نمی‌دهد زیرا فیلم از معدود آثار حاضر در جشنواره است که در آن اصطلاحا «درام» شکل گرفته و مخاطب با اثری قصه‌گو و پُرتعلیق مواجه است که از جنبه‌های اجتماعی حرف‌های فراوانی برای بیان دارد.
