سینما مثبت: سینمای ایران این روزها با اقبال فراوانی مواجه شده که این امر دلایل مختلفی دارد اما نکته عجیب ماجرا اینجا است که مسوولان سینمایی و فرهنگی با جبهه گرفتن در پس این اتفاق تلاش میکنند تا ضعفهای مدیریتی خود را جبران کنند.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی اینترنتی خبری-تحلیلی سینمامثبت، مسوولان سینمایی در سخنرانیهای خود جملات عجیبی بیان میکنند. مثلا میگویند: ما به فیلمهایی نیاز داریم که علاوه بر وجوه فرهنگی و هویت ملی، به اقتصاد، بازار، مخاطب ملی و بین المللی نیز توجه داشته باشد اما در عمل زمانی که نوبت به ارائه گزارش میرسد، به فروش فیلمهایی افتخار میکنند که در هر حالت میفروشد. کافی است در سامانه سمفا بر اساس سال. میزان فروش جست و جو کنید تا دریابید که در هر دوره فیلمها فروش داشته و این ربطی به سیاستگذاری مسوولان سینمایی ندارد. فیلم «بفروش» ساختن فرمول و الگوی مشخصی دارد که در سینمای ایران،سینمای هند،انقلاب،فیلمفارسی و… قابل تحقق است و اصلا این سینما نیاز به حضور مدیر و وزارتخانه هم ندارد و کافی است امور را به خود صنف سینما بسپارید تا این فیلمها را خودش بسازد و خودش اکران کند و حتی حواسش به ممیزی هم باشد.اینکه مسوولان سینمایی در شعار به دنبال تحقق اهداف بزرگ باشند اما در عمل به فروش فیلمهای رقص و آوازی افتخار کنند، تعارض عجیب و غریبی است که نیازمند تحلیل و بررسی است. البته که فروش فیلمها ربطی به مسوولان سینمایی ندارد و افتخار آن نصیب چند بازیگر مانند پژمان جمشیدی و چند کارگردان خاص است. مهم این است که آیا این فروش تاثیری در کلیت سینمای ایران دارد و مثلا رونقی ایجاد میکند که سینماگران خودکشی و دق نکنند؟!
در ادامه این مطلب فروش سینمای ایران به تفکیک سه سال اخیر درج شده تا مشخص شود به جز شنای پروانه و قهرمان، الگوی فروش فیلمهای بالا در سینمای ایران تقریبا یکسان است و حتی اگر مسوولان سینمایی نباشند هم فیلمهایی از این دست تولید شده و میفروشد و حضور مسوولان تنها تاثیری که بر این جریان دارد این است که احتمالا خود سازندگان پیش از مسوولان به آمار فروش فیلمهایشان افتخار نکنند!
سینما مثبت آماده انعکاس دیدگاههای افراد،سازمانها و نهادهایی است که نام آنها در این مطلب آمده است.
دیدگاهها 1