سینما مثبت: جامعه ایران در ماههای اخیر بارها و بارها درگیر موضوعهایی مانند: قتل، اعدام، قصاص،بخشش و… بوده و لایههای مختلف جامعه با این مسائل مواجهه و درگیر شدهاند.حالا در چهل و یکمین جشنواره فیلم فجر فیلمی به نمایش درآمده که با حضور حداکثری در لوکیشنهایی مانند زندان و دادگاه با نمایش صحنههای اعدام این موضوعها را به چالش میکشد.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی اینترنتی خبری- تحلیلی سینمامثبت، پرونده باز است آخرین ساخته کیومرث پوراحمد فیلمساز هفتاد و سه ساله سینمای ایران است.فیلمی که نسبت به ساختههای همسن و سالهای پوراحمد فیلم بهتر و رو به جلوتری است و در پایان فیلم سکانسی نفسگیر برای مخاطب رقم میزند.
داستان فیلم که شب گذشته در مگامال به نمایش درآمد درباره قتلی است که توسط نوجوانی به نام «فرهاد» رخ میدهد و در ادامه به تلاشها برای گرفتن رضایت از خانواده مقتول منجر میشود.بخش عمدهای از فیلم در فضای کانون اصلاح و تربیت و زندان قزلحصار میگذرد.فضاهایی واقعی و بدون کمترین دخل و تصرف سینمایی.سالهاست دوربینهای فیلمبرداری به این شکل اجازه ورود به چنین محیطهایی را ندارند و این فضاها در خارج از زندان ساخته و پرداخته میشود.
پوراحمد در فیلم پرونده باز است شیوه قصه گویی را انتخاب کرده و در پیش گرفته است.از همان پلان و صحنه اول روایت داستان آغاز میشود. گره افکنی و گره گشایی شکل میگیرد و با انتخاب عناصری دراماتیک مانند: خبرنگار، وکیل،مسوول زندان و…قصه در این چهارچوب روایت میشود.پوراحمد در این فیلم وکلای تازهکار را به چالش کشیده و در صحنهای از فیلم وکیلی را به نمایش میگذارد که از موکل خود میخواهد تا در دادگاه دروغ بگوید تا جان خود را نجات دهد اما موکل مسیر دیگری را در پیش میگیرد.
ترکیب بازیگران فیلم نیز متنوع است. چند نفر از آنها در نقش مقامهای قضایی مقابل دوربین رفتهاند.جواد طوسی قاضی بازنشسته در نقش رییس دادگاه مقابل دوربین رفته و سام قریبیان نقش بازپرس ویژه قتل را در یک سکانس ایفا کرده که بازی او در این یک سکانس شباهت زیادی به بازپرسهای واقعی دادسرا در عالم واقعیت دارد.
فیلم کمی طولانی به نظر میرسد و نیازمند کوتاه شدن است اما همزمانی نمایش فیلم با روزهایی که به واسطه وقوع ناآرامیهای سیاسی و اجتماعی در کشور و از دست رفتن جوانان ایران – فارغ از هر فکر و گرایش و سلیقهای – مساله قتل و قصاص و اعدام به تیتر اول ذهنی بسیاری از مردم تبدیل شده این فیلم تلاش میکند تا با طرح موضوع بخشش و گذشت ذهن مخاطب را به سمت عواقب ناشی از عدم بخشش معطوف کند و تلنگری به ذهن مخاطب بزند.