سینما مثبت: سازمان اوج که روزگاری با هدف بسط و گسترش گفتمان دفاع مقدس و انقلاب اسلامی تاسیس شده بود حالا در دهمین سالگرد رسمی آغاز فعالیت‌های خود با تولید فیلمی درباره «شهرنو» وارد چنان حاشیه‌ای شده که برای خلاصی از آن اقدام به برگزاری نشست رسانه‌ای و به توپ بستن مخالفان و منتقدان خود در هیات انتخاب جشنواره فیلم فجر کرده است.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی اینترنتی خبری – تحلیلی سینمامثبت، چند روزی است در محافل سینمایی خبر دسته گُل جدید سازمانی که به صورتی کاملا بسته و بر أساس نظرهای شخصی چند نفر اداره می‌شود به گوش می‌رسد. ماجرا از این قرار است که در فیلم «مسیح پسر مریم» تازه ترین محصول سازمان اوج، دوربین به سراغ شهرنو رفته و داستان خود را در محله بدنام دوره طاغوت روایت می‌کند. البته این اولین بار نیست که شهرنو سوژه یک فیلم سینمایی می‌شود؛ در پیش از انقلاب صحنه‌های مختلفی از فیلم‌های موسوم به سینمای فارسی در این جغرافیا روایت شده‌اند و دو مستند اجتماعی – انتقادی نیز به کارگردانی کامران شیردل (با نام قلعه) و مرحوم عباس رزیجی (با نام قصری با دیوارهای قرمز) درباره این محدوده شهری تهران ساخته شده است. اما اینکه فیلمسازی درباره چنین موضوعی آن هم با به خدمت گرفتن دو تهیه کننده معتبر و شناخته شده سینمای ایران – یعنی مهدی فرجی و جلیل شعبانی – چه موضوعیتی دارد و تا چه اندازه با اهداف و ماموریت‌های این سازمان تناسب دارد؟ سوالی است که در نشست خبری روز یکشنبه دوازدهم دی ماه اوج نیز پاسخی به آن داده نشد.
حضور رسانه‌های گزینش شده در نشست خبری
این نشست طبق معمول با دعوت و حضور گزینشی از رسانه‌ها و بدون حضور رسانه‌ّای مستقل برگزار شد و بخش عمده‌‌ای از نشست حمله تُند و تیز به بهروز افخمی و محمد حسین نیرومند دو تن از اعضای هیات انتخاب بود که نسبت به این فیلم مطالبی را عنوان کرده بودند. افخمی درباره این فیلم گفته بود: این فیلم داستان یک فاحشه‌خانه پیش از انقلاب است که هر چند زنان این فیلم در سکانس‌هایی کلاه‌گیس به سر دارند، اما همه می‌دانیم فاحشه‌ها دکمه پیراهنشان را تا بالای گردن نمی‌بندند و پوشش دیگری دارند. در کل نمی‌توان در سینمای ایران تصویر درستی از آن‌ها نشان داد و در این فیلم زنان فاحشه با این پوشش، خنده‌دار و غیرقابل باور نشان داده شده‌اند.
در پاسخ به هر دو عضو هیات انتخاب، مدیر فیلم و سریال اوج کارنامه‌ای از گذشته هر دو این افراد را به میان کشید و از سرنوشت فیلم روح الله ساخته بهروز افخمی سوال کرد و به فیلم‌هایی اشاره کرد که در زمان تولید نیرومند ساخته شده و امکان نمایش نداشته اما این مدیر جوان که قاعدتا ویترینی برای فعالیت‌های اوج است به این سوال پاسخ نداد که چرا به جای پرداختن به اولویت‌های دفاع مقدس و محور مقاومت و انقلاب اسلامی و دهها موضوع بر زمین مانده، به سراغ این موضوع رفته‌اند؟ البته می‌توان انگیزه‌های پنهانی چنین فعالیتی را حدس زد: اوج در سال‌های اخیر تلاش کرده تا از کنار هیچ موضوعی نگذرد و اصطلاحا هر سوژه‌ای را زخمی و از آن خود کند و رفتار جاه طلبانه در پرداختن به چنین سوژه‌ای نیز احتمالا این دلیل ناخودآگاه و پنهانی را دارد. حالا قرار است از نمایش چنین فضایی به مخاطب چه پیامی القاء شود؟ آیا طرح چنین مساله‌ای یک تناقض جدید در ذهن مخاطب ایجاد نخواهد کرد و ضرر آن بیش از فایده آن نخواهد بود؟
افتخار به واقع نمایی شهرنو
در توجیه پرداختن به این سوژه مدیر گروه فیلم و سریال اوج گفته «یکی از روایت های ما در فیلم «مسیح، پسر مریم» روایت‌های واقعی از دهه ۵۰ و دوره پهلوی است. مرجع ما عکس ها و فیلم های واقعی آن مقطع زمانی است. اگر صداوسیما تصاویر آن دوره را پخش کند، دست کم تصویر معماری آن دوره در فیلم‌های ما درست می‌شود که شبیه به شهرک غزالی نیست. ما در مسیح پسر مریم تصویر دوران پهلوی را صادقانه روایت کرده ایم…فضای شهر نو در فیلم مسیح پسر مریم بر اساس تصاویر تاریخی مثل مستند قلعه و عکسهای کاوه گلستان طراحی شده است.
حالا این سوال پیش می‌آید که آیا آن برهنگی زشت و چندش آور عکسهای مرحوم گلستان نیز در این فیلم منعکس شده و اگر شده چگونه و أساسا چرا و به چه دلیل؟
البته درباره این مساله دهها سوال و ابهام قابل طرح است اما نکته مهم این است که وخامت أوضاع به حدی بوده که حتی حضور محمد خزاعی در راس سازمان سینمایی نیز نتوانسته به حل این مشکل کمک کند و از دست این مدیر معتدل نیز کاری برنیامده و فیلم شهر نو عملا از فهرست نمایش جشنواره چهلم فیلم فجر بیرون مانده است!
اوج در بحران فیلمسازی
حالا با این گرفتاری تازه پس از پروژه‌های لباس شخصی،مصلحت و روز بلوا این چهارمین پروژه مساله دار اوج است؛ پروژه‌ای که قطعا در شرایط خاصی نیز تولید شده چرا که پروانه ساخت آن مربوط به آذر ماه است اما در دی ماه در جشنواره فجر نمایش داده شده است! البته پروژه پر حرف و حدیث پدر خوانده را نیز باید به این وضعیت اضافه کرد.
بحرانی که اوج این روزها با آن دست به گریبان است یادآور آن ضرب المثل معروف است که می‌گوید: «همه چیز از نازکی پاره می‌شود این یکی از کلفتی!» اوج که پس از چند سال مواجهه با انتقادهای گوناگون داشت با فیلم منصور برای خود اعتباری در حوزه سینمای بلند کسب می‌کرد حالا در نقطه‌ای بحرانی قرار گرفته است. واقعا این سازمان قرار بوده آرم استیشن زیبا و معنوی خود را در ابتدای فیلمی با این مضمون قرار دهد؟!
سینما مثبت آماده انعکاس دیدگاه‌های افراد،سازمان‌ها و نهادهایی که نام آن‌ها در این مطلب آمده درباره مطلب مذکور است.
مطالب مرتبط:
