سینما مثبت: بررسی فعالیت‌های عزت الله ضرغامی در مقام وزیر میراث فرهنگی و گردشگری بیش از آنکه طرح و برنامه‌ای دقیق و جدی برای این وزارتخانه داشته باشد بیشتر به دنبال تطبیق ذهنیت‌های خود با مفاهیم و عملکرد یک وزارتخانه پیچیده است.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی اینترنتی خبری – تحلیلی سینمامثبت، ضرغامی نیز مانند برخی مدیران اجرایی کشور ترجیح می‌دهد تا به جای ارتباط با رسانه‌ها از طریق دفتر خود، از فضای مجازی برای اطلاع رسانی فعالیت‌هایش بهره بگیرد. او اخیرا پس از دیدار با سردار کارگر و همکارانش اقدام به انتشار یک توییت نموده و اعلام کرده که به سردار و همکارانش گفته است: «یادمان‌های شهدای گمنام،موزه‌های دفاع مقدس و پدیده راهیان نور مصادیق بارز میراث فرهنگی و گردشگری هستند. باید با تبلیغات حرفه‌ای و جاذبه‌های تکمیلی در رونق بیشتر آنان بکوشیم. مقاومت ایرانیان در تاریخ ماندنی است.»
این اظهارات در حالی بیان شده که نحوه برگزاری اردوهای راهیان نور در سال‌های اخیر با اعتراض‌های دلسوزان فرهنگی مواجه بوده است. راهیان نور برنامه‌ای است که با حمایت مالی و حداکثری نهادهایی مانند شهرداری و با دریافت مبلغ اندکی از افراد و پرداخت سوبسید برای سفر به مناطق غرب و جنوب صورت می‌گیرد. در این نوع از سفر افراد با اتوبوس‌های کولر دار راهی مناطق عملیاتی می‌شوند و با پذیرایی‌های مختلف و متنوع در طول مسیر به یادمان‌های مختلف می‌روند و در این یادمان‌ها راویان چند کلمه‌ای درباره آن مکان برایشان صحبت می‌کنند. سپس این بازدید کنندگان در پادگان‌هایی که مجهز به انواع دستگاه‌های خنک کننده شب را به صبح می‌رسانند و غذای آن‌ها نیز از آشپزخانه‌هایی مشخص تامین و تهیه می‌گردد که عمدتا شامل کباب،جوجه کباب،شنیسل و… است.طبق تجربه شخصی نگارنده از چند سفر راهیان نور گاهی نحوه پذیرایی و مواجهه مسوولان با شرکت کنندگان در این اردوها چنان لوکس است که آن‌ها فراموش می‌کنند هدف و منظور از این سفر چه بوده و چه رزمندگان شریف و مظلومی با حداقل امکانات در این مکان‌ها برای دفاع از میهن جان خود را در طبق اخلاص گذاشته‌اند و به همین دلیل و به واسطه غلبه تفکری غیرمعنوی بر این سفرها شاهد جر و بحث بر سر اختصاص تخت میان حاضران در یک اردو و یا حمام‌های طولانی مدت و شستن لباس و اتو کردن آن و در نهایت استفاده از سشوار برای خشک کردن مو در یک پادگان نظامی می‌شویم که صد در صد با کارکرد و هدف اولیه چنین سفرهایی مغایرت دارد.از طرفی از محل هزینه‌های اختصاص یافته به این سفرها سهمی به توسعه استان نمی‌رسد و به دلیل اینکه گردش مالی چنین سفرهایی از خرید لوازم مورد نیاز گرفته تا طبخ غذا و… در خارج از آن محل صورت می‌گیرد معمولا اهالی محلی نیز نگاه مثبتی به این سفرها ندارند.حتی مسافران راهیان نور به طور معمول امکان حضور در بازارهای شهری و خرید را ندارند چون زمان محدود است و باید مطابق برنامه حرکت کنند و به همین جهت فرصتی فراهم نمی‌شود تا از حضور در خوزستان مثلا بخش‌هایی همچون: سازه‌های آبی شوشتر،سد دز، بازار آبادان و… نیز به روییت مسافران برسد.(تجربه‌های شخصی نگارنده) اما اگر همین سفرها به گونه‌ای بود که می‌شد افراد حداقل از نظر زیستی تجربه جنگ را از نظر مواد غذایی و شرایط زندگی تجربه کنند قطعا معنویت چنین سفرهایی دو چندان می‌شد.
البته شاید نتوان ایرادی به ضرغامی گرفت چرا که او در مقام یک مسوول حاکمیتی اغلب سفرهایش را با همراهی هیات‌های بلندپایه و بلند مرتبه رفته و معدود سفرهایی که به شکل فردی رفته محدود به سفری به ترکیه می‌شود که درخصوص آن در اینستاگرام خود اطلاع رسانی کرده بود اما اگر در آن سفر نیز به جای گشت و گذار در بازار، به موزه‌های این کشور همسایه سر زده باشد قطعا متوجه جایگاه رفیع جنگ و دفاع در موزه‌های خارجی و تفاوت آن با موزه‌های داخلی بوده است.
سینما مثبت ضمن اعلام آمادگی برای انعکاس دیدگاه‌های افراد،سازمان‌ها و نهادهایی که نام آن‌ها در این مطلب آمده امیدوار است ضرغامی درخصوص حوزه‌‌های تحت مسوولیت خود با نگاهی واقعی و آسیب شناسانه مواجه شود تا بتواند به حل مشکلات و مسائل پیش روی حوزه کاری خود بپردازد.
