سینما مثبت: شرایط به شدت انحصاری حاکم بر فضای صدا و سیما باعث شده تا در اغلب آثار نمایشی به جای آنکه شاهد آثار خلاقانه باشیم، با آثاری مواجه شویم که گاهی کُپی فعالان انحصاری این عرصه از روی آثار یکدیگر است!
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی اینترنتی خبری- تحلیلی سینما مثبت،در اغلب آثار ترکیبی و حتی نمایشی این رسانه با محتوا و خطوط داستانی یکسان مواجه هستیم که نمونه شاخص و مثال زدنی آن سریال‌های پایتخت،نون خ و دودکش دو بودند که پیشتر در مطلبی به آن اشاره کردیم و می‌توانید این مطلب را با کلیک کردن در «اینجا» بخوانید.
حالا در تازه‌ترین نمونه شباهت‌های آثار تلویزیونی به یکدیگر این روزها شاهد پخش سریال گاندو از شبکه سه سیما هستیم که ترانه پایانی آن که با صدای محمد علیزاده پخش می‌شود که از نظر حس و حال و ملودی به شدت یادآور ترانه «من برم هیشکی تنها نمی‌شه» شهاب مظفری برای سریال ستایش است. ترانه سریال گاندو توسط مهرزاد امیرخانی سروده شده که در این حوزه سابقه‌ای طولانی دارد اما آدمی در مرتبه اول که مخاطب چنین ترانه‌ای است تصور می‌کند احیانا یکی از سیاه مشق‌های شاعری است که به اشتباه سر از رادیو- تلویزیون درآورده و تبدیل به ترانه یک سریال اکشن و سیاسی شده است. مثلا به این ابیات دقت کنید:
منو بغل کن عشق من؛ که خاک مادری تویی! یعنی عشق شاعر خاک مادری است یا خاک مادری عشق شاعر است؟!
خاک یه آتیشه؛ که خاکستر نداره چه تشابهی میان خاک و آتش وجود دارد و اگر آتش خاکستر دارد، خاک چه دارد؟!
عشق یعنی؛ غواصی تو خاک بیابون! واقعا شاعر شیرین سخن در چه عوالمی سیر می‌کرده که توانسته عشق را به غواصی در خاک بیابان تشبیه کند؟!
مثل دلگرمی دادن به رفیقت؛ توی سرمای زمستون
جواب تشنگی که بارون نیست!البته به این مصرع نمی‌توان ایرادی وارد کرد چون با توجه به مشکلات ناشی از کاهش بارش‌های جوی فرد تشنه بهتر است منتظر باران نمانده و خودش را بان وشابه یا آب خنک سیراب کند.
متاسفانه برخی از این اشعار یادآور آن شعر معروف است که می‌گوید: قافیه چون به تنگ آید…. اینکه هر جمله و کلمه‌ای صرفا برای رعایت وزن در قالب یک شعر قرار گیرد قطعا امری ساده است که سال‌ها قبل در آیتم‌های ساعت خوش امثال آن را مانند «خان دایی‌جان سعید رو دوست داره قد هویج» شنیده‌ایم اما قطعا چنین اشعاری مناسب سریالی از جنس گاندو نیست. برای شنیدن این آهنگ می‌توانید در «اینجا» کلیک کنید.
سینما مثبت آماده انعکاس دیدگاه‌های افراد،سازمان‌ها و نهادهایی که نام آن‌ها در این مطلب آمده درباره مطلب مذکور است.
سلام
بی‌سوادی خودتون از ادبیات رو به نمایش گذاشتید، پس هر شعری که شما متوجه مفهوم اون نشدید شعر نیست، احتمالا از دیدگاه شما حافظ و مولانا هم شاعر نبودند.
مدیر سایت: دوست گرامی واقعا این اشعار حاوی مضامین عمیقی است که ما کم سوادها قطعا متوجه آن نمی‌شویم و البته از نظر شما غواصی در بیابان احتمالا عمیق تر از اشعار حافظ و سعدی است