سینما مثبت: برخلاف چهر‌ه‌های شنگول و خندانی که تقریبا هر شب از حوالی سبزه میدان و بازار بزرگ تهران به شبکه‌های مختلف تلویزیونی مخابره می‌شوند تا بی مبالاتی مردمی که از سر بیکاری و بی هیچ دلیل منطقی قوانین بهداشتی را نقض کرده و از خانه بیرون می‌آیند را به نمایش بگذارند افرادی نیز هستند که دلیل واحدی برای بیرون آمدن از خانه دارند. دلیلی به نام غم نان!
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی اینترنتی خبری ـ تحلیلی سینما مثبت،تقریبا از ابتدای گسترش بیماری کرونا تنها فرمول ارائه شده از سوی مسوولان ماندن در خانه بود بدون اینکه بسترهای این خانه نشینی فراهم شود و مثلا کارهای قابل پیگیری از طریق فضای مجازی به شکلی درست و واقعی اتفاق بیفتد. البته در یکسال گذشته فعالیت‌های زیادی به بستر فضای مجازی منتقل شد با این تفاوت که باید برای انجام کاری در سایتی ثبت نام می‌کردیم و سپس برای انجام آن فعالیت به بخش مربوطه مراجعه حضوری می‌کردیم و در صف‌های طولانی و متراکم می‌ایستادیم تا نوبت انجام آن کار برسد و در این فضا از ممکن بود از موهبت همنشینی با افراد کرونایی نیز بهره مند شویم!
حالا در چنین شرایطی درگذشت یکی از مستندسازانی که به اذعان خود به واسطه فشارهای مالی برای دستمزدی پنج میلیون تومانی آن هم در قبال یک هفته فعالیت در چند شهر که قرار بوده در نهایت بابت وام مسکن پراخت گردد مجبور به تردد در شرایط کرونایی شده از حقیقت تلخی حکایت می‌کند که در تمامی دستورهای صادره از سوی مسوولان ستادهای مدیریت کرونا نادیده گرفته شده و آن هم معیشت مردمی است که بین سیر کردن شکم و پرداخت قسط‌های عقب افتاده و خطر ابتلا به کرونا و مرگ باید در حال حرکت باشند. راستی کدام نهاد و مجموعه‌ای در چنین شرایطی مرحوم میرزایی را به ورک شاپ دعوت کرده و آیا امکان برگزاری این ورک شاپ به صورت آنلاین وجود نداشته است؟ شاید مهم ترین نکته و درس این ورک شاپ همین نمایش بی رحمی زندگی و مناسبات اقتصادی سختگیرانه‌ای باشد که به واسطه آن افراد باید بین چند صباحی سیر ماندن و مُردن یکی را انتخاب کنند.
سینما مثبت برای روح این هنرمند درگذشته آرامش و برای بازماندگانش صبر و برای مسوولان کشور تفکر و تصمیم گیری آرزو می‌کند.
نویسنده: امیر استادی
