سینما مثبت: روزگار بلور ساخته امیر فرض اللهی روزنامه نگار حوزه سینما از آثار به نمایش درآمده در جشنواره فیلم حقیقت بود. فیلمی که با نگاهی به زندگی محمد بلوری حادثه نویس قدیمی مطبوعات ایران، نقدی هم به فضای رایج در رسانه های ایران را مطرح می کند.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی اینترنتی خبری ـ تحلیلی سینما مثبت، کارگردان روزگار بلور در ساخت مستند خود دو موضوع را دستمایه قرار داده است. موضوع اول زندگی یک روزنامه نگار جنایی و خاطرات جذابی است که همچنان شنیدن آن شیرین است و موضوع دوم وضعیت رسانه ها در شرایط امروز که نوعی افول را تجربه می کند. کارگردان میان این دو مضمون در حرکت است و مثلا جایی از فیلم نقدی از بلوری نسبت به این رسانه ها را مطرح می نماید که در آن اعلام می کند خبرنگارهای امرور چله نشین های رایانه هستند. فیلم با جمله ای از جرج اورول درباره تفاوت بین روزنامه نگاری و روابط عمومی پایان می یابد تا تاکیدی مجدد بر ذهنیت کارگردان داشته باشد اما این موضوع باعث نوعی دو دستگی در فیلم می شود. محمد بلوری روزنامه نگاری قدیمی و برجسته است اما در دوره فعلی هم روزنامه نگاران جسوری هستند که با چله نشین های رایانه فاصله دارند و اگر فیلمساز می خواست سیستم فعلی را با نگاهی به نمونه های موفق روزنامه نگاری نقد کند، می توانست در اثری مستقل به سراغ آن فیلم ها برود و برخی از جملات گفتار متن در این مورد را نیز حذف کند. پرداختن به چنین مسائلی سبب شده تا ردپایی دُرشت از سازنده اثر در فیلم به شکلی واضح به چشم بخورد. مثلا بخش هایی از گفتار متن توسط خود فیلم ساز انجام می شود یا در جایی فیلم ساز در کنار بلوری در خیابان در حال راه رفتن است که ناگهان سیگاری می گیراند و شروع به کشیدن سیگار می کند که تناسبی با فیلم ندارد.
فیلم روایتی خطی ندارد و بدون دلیلی موجه روایت آن به هم ریخته است و مثلا از سال های دهه پنجاه ناگهان فیلم به سال های دهه هفتاد می آید تا موضوعی درباره قتل های زنجیره ای را روایت کند که البته این اتفاق هم نمی افتد و فیلم دچار پرش می شود. بخش عمده ای از خاطرات بلوری مربوط به حضور در دادگاه است. این بخش بازنمایی مناسبی در فیلم ندارد و عمدتا روایت های این خاطرات محدود به قدم زدن در بافت سنتی بازار است و فیلم ساز باید حداقل در چند مقطع، بلوری را به فضاهای واقعی دادگاه می برد تا حس و حال بهتری در مخاطب شکل بگیرد. البته فیلم در پاسخ به چرایی علت پرداختن به زندگی بلوری موفق است و اهمیت او را در طول فیلم برای مخاطب تبیین می کند. اینکه بلوری کارگردانی بوده که مطالبش منشاء اقتباس چند فیلم سینمایی مهم مثل گوزن ها و خارج از محدوده بوده مطلب مهمی است. پرداختن به خانواده بلوری هم بسیار خوب است اما فیلم به ایجاز نیاز دارد و مدت زمان حدودا دوساعته فیلم طولانی است.
روزگار بلور روایتی از دورانی است که روزنامه نگارها می توانستند قاتل را معرفی کنند و حرفه اشان آنقدر جدی بود که حتی بر جریان های سیاسی اثر بگذارند. تماشای فیلم در شرایط امروز روزنامه نگاری که عملا این حرفه به حاشیه رفته، البته جذاب و سرگرم کننده است.
نویسنده: حمیده جهانگیر
