سینما مثبت: ارائه خدمتی عادی، پیش پا افتاده و ناچیز به اهالی سینما باز هم این روزها به یک بحران تبدیل شده است؛ بحرانی که حالا سینما را با چالشی تازه و سرگیجه آور مواجه کرده و همه چیز شکل و شمایل یک کلاف سردرگم را یافته است.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی اینترنتی خبری ـ تحلیلی سینما مثبت، صنف هنری در ایران به معنای فضا و امکانی برای خدمت رسانی به اعضاء نیست بلکه بیشتر عرصه ای برای لابی گری، ارتباط با نهادهای قدرت، برخورداری از فضایی به عنوان دفتر کار برای پرداختن به امور شخصی و در نهایت پلکانی برای رسیدن به مراتب بعدی نظام قدرت است. حال اگر صنف هنری در ایران معنایی جز این داشته باشد، حتما آن صنف برای فعالیت های خدماتی که قرار است به اعضاء خود ارائه نماید برنامه ریزی خواهد کرد. مثلا صنفی که طی یک سال گذشته عیدی و سبد کالا میان اهالی توزیع کرده باشد و از وجود بیماری کرونا با خبر بوده و تاثیر آن بر فضای کاری همکاران خود را رصد کرده باشد، حتما می داند قرار است در آینده ای نزدیک باز هم خدماتی از این دست به اعضایش ارائه شود. به همین دلیل ساز و کاری مناسب طراحی می کند تا اعضاء بدون هرگونه سختی و زحمت، خدمات مورد نظر را دریافت نمایند اما وقتی صنفی به خدمت رسانی اعتقاد نداشته باشد، هر نوع فعالیت خارج از برنامه اصلی اش ـ برنامه اصلی همان لابی گری و دفتر شخصی است ـ را تبدیل به روشی تحقیر آمیز می کند تا اعضای خود را از انسان هایی محترم، به گدایانی کاسه به دست تبدیل کند که لابد قرار است اینبار در شعبه یک بانک در رباط کریم یا رودهن، کمک دولت که به عباراتی پُر طمطراق مزین شده را دریافت نمایند.
نکته قابل تامل جایی است که صنف مذکور توهم مهم بودن و اسرار آمیز بودن را پیدا کرده و برای نامه هایش عبارت «غیرقابل انتشار» را در نظر می گیرد!! مگر در آن مجموعه اسرار هسته ای وجود دارد که نامه هایتان را با چنین عبارتی طبقه بندی می کنید؟ یک آبروی ناقابل دارید که مدت هاست ریخته شده و همه از مناسبات شما آگاهند منتها کسی حال و حوصله اعتراض ندارد و البته بزرگ سینما هم که فعلا سرگرم توییت زدن درباره شفافیت است و ظاهرا فرصتی برای رسیدگی به چنین اموری ندارد. پس شما هم سرگرم کار خود باشید.
