سینما مثبت: سال 1398 در حال پشت سر گذاشتن پنجمین ماه خود است. سالی که به نظر می‌رسید با حضور حسین انتظامی در ریاست سازمان سینمایی، نوید بخش اتفاق‌هایی مثبت برای اهالی سینما و بخصوص حوزه‌های مهجوری مانند فیلم کوتاه و مستند است؛ تا امروز چشم انداز امیدوار کننده‌ای برای جامعه مستندسازان و فیلم سازان کوتاه ترسیم نکرده است.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی اینترنتی خبری ـ تحلیلی سینما مثبت، چندی پیش فهرستی از حمایت‌های صورت گرفته توسط سازمان سینمایی از آثار پژوهشی منتشر و مشخص شد سازمان سینمایی در فاصله سال‌های 1395 تا 1397 که دوران رکود و سخت اقتصادی بوده؛ چگونه بودجه اندک خود را میان چند چهره خاص توزیع کرده‌اند تا پژوهش‌هایی تکراری، ملال آور و غیر کاربردی با ارقام چند ده میلیونی تا چند صد میلیونی صورت گیرد. این پژوهش‌ها با عنوان‌های دهان پُرکن و کُلی در حالی صورت می‌گیرد که برخلاف دهه شصت و هفتاد، این روزها دیگر انبوه منابع اطلاعاتی در اختیار علاقه مندان است و نیازی به صرف هزینه سیصد میلیونی برای «مطالعه تحلیلی سینمای ایران» نیست زیرا هر علاقه مندی با دسترسی به دوره‌های جلد شده مجلات قدیمی و همچنین تماشای فیلم‌ها می‌تواند خود به این بینش دست پیدا کند.
در شرایطی که سینمای ایران این روزها در تنگنای شدید مالی به سر می‌برد، برخی از بخش‌های سینمایی به جای عمل به وظایف مهم خود و راه انداختن چرخ تولید، همچنان به دنبال برنامه‌های کم اهمیت و بیهوده با بهره گیری از چهره‌های تکراری هستند. پس از انتصابی عجیب در حوزه سینمای مستند که فعالان این عرصه را به شدت دلسرد کرد؛ روز گذشته خبر رسید انجمن سینمای جوانان ایران که مدیریت آن به واسطه برخی مسائل و انتصاب به بخش‌های خاص نظام! از تغییراتِ انتظامی مصون مانده در صدد برگزاری همایش بین‌المللی «مطالعات فیلم کوتاه تهران» است و برای افرادی همچون: احمد الستی، مسعود نقاش‌زاده، رامتین شهبازی، سعید شاه‌حسینی، سعید پوراسماعیلی و سیدجواد میرهاشمی به عنوان اعضای شورای سیاست‌گذاری حکم صادر کرده است! این اتفاق که قطعاً هزینه‌ای چند ده میلیونی برای انجمن رقم خواهد زد در حالی رخ می‌دهد که از زمستان سال گذشته چرخ تولید در انجمن عملاً متوقف شده و «نخستین جلسه شورای تخصصی تولید انجمن سینمای جوانان تهران» به تازگی در تاریخ 23 مرداد برگزار شده است! موضوعی که نارضایتی فیلم سازان مختلف کوتاه را به دنبال دارد اما آن‌ها از ترس از دست دادن اندک حمایت‌های انجمن نسبت به این مسئله اعتراض نمی‌کنند.
انجمن سینمای ایران در شرایطی به جای حمایت از فیلم سازان و سرعت بخشیدن به این حوزه، به دنبال برگزاری همایش با مدیران و کارمندان خود و افراد غیر مرتبط است که تجربه تماشای فیلم‌های جشنواره کوتاه تهران با همه سانسورها و محدودیت‌های اعمال شده در آن نشان می‌دهد فیلم سازان نسل جدید سینمای ایران، نیازی به آموختن مطالب تکراری در چنین همایش‌ها و گردهم آیی هایی ندارند و سطح کیفی آثار آن‌ها آنقدر بالا است که اگر فیلم‌هایشان بدون عنوان بندی نشان داده شود، با اثری خارجی اشتباه گرفته می‌شود. در چنین شرایطی انجمن به جای حمایت از جریان تولید، پورتال حمایت از تولید را که به تازگی راه اندازی کرده بود تعطیل می‌کند و بودجه اندک خود را صرف کارهای بیهوده می‌کند. فایده چنین همایش‌هایی نیز بیشتر نان قرض دادن‌های بین بخشی و توزیع داخلی بودجه میان کارمندان است؛ بودجه‌ای که می‌تواند صرف تولید و خلق آثاری ارزشمند شود.
