سینما مثبت: خانه سینما در سال های اخیر با انتقادهای فراوانی از سوی اهالی سینما مواجه شده و بسیاری از دست اندرکاران سینمای ایران به جز حضور پُر رنگ آرم و لوگو این نهاد صنفی در مراسم های تشییع جنازه، رد و اثر پُر رنگی از خانه سینما نمی بینند. حالا یکی از کارگردان های سینما و تلویزیون به بهانه درگذشت زنده یاد «ناصر ملک مطیعی»، نسخه ای برای برگزاری این گونه از مراسم ها تجویز کرده که مطالعه آن خالی از لطف نیست.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی اینترنتی خبری ـ تحلیلی سینما مثبت، سید ضیاءالدین دری در مطلب خود با برشمردن قدم به قدم مراحل برگزاری چنین برنامه ای نوشته است: عصبانی هستم . یکبار دیگر ثابت کردیم که از برگزاری آبرومندانه ِمراسم تشییع هنرمندانمان عاجزیم . مکانی شلوغ و بدون کمترین مدیریت و برنامه ریزی و توأم با آشفتگی و تلاش برای سَمْبَل کردن و قالِ قضیه را کَنْدَن ! و عجیب آنکه مسئولیت همه این وضعیت بر عهده مدیرانِ برجسته ترین نهاد صنفی شناخته شده در جهان است . صنفی که در کشور ما برای به رسمیت شناخته شدن چاره ای جز پذیرش عنوان کارگری ندارد و سهم فرهنگی اش بکلی نادیده انگاشته میشود و با یک کارگرِ ساده ساختمانی هیچ فرقی ندارد !
طبیعی است که چنین صنفی تشییع پیکر هنرمندانش هم باید به همین شیوه نا هنجار و عذاب آور و مایه سرافکندگی و عاری از هر نوع پروتکلِ تشریفاتیِ آبرومندانه باشد . اشکال در همین جا است . نداشتن یک برنامه مدون برای سازماندهی مراسم.
کافی است به مراحل ذیل توجه شود:
۱- تشکیل یک جلسه برای بحث .
۲- تعیین اماکن مختلفی که به بنا بر ضرورت ممکن است تشییع از آنجا انجام شود . خانه سینمای ۱ و یا ۲ – تالار رودکی ، خانه هنرمندان ،
۳- ارزیابی فنیِ هر یک از این لوکیشن ها
و یافتن قابلیت های محیطی شان .
۴- تشخیص مناسب ترین نقطه برای ایجاد تریبون پرتابل که یکبار برای همیشه
توسط کارشناس ساخته شود و جایی قرار گیرد که برای همه حضار قابل رویت باشد.
۵- ساخت یک سکوی تزیین شده به نحوی که درست زیرِ تریبون قرار گیرد و در محدوده ِدید حاضران در طول مراسم باشد .با شکوه و احترام بر انگیز .
۶- هماهنگی با نیروهای انتظامی جلوی درِ ورودی با چند نفر که همه هنرمندان را بشناسند و از ورود غیره ممانعت نمایند تا صاحبان اصلی عزا بتوانند به سهولت وارد شوند .
۷- تعیین مکان ویژه برای خبرنگاران و عکاسان رسانه ها و محدود کردن تعداد آنها و جلوگیری از هرگونه مصاحبه سرپایی در طول مراسم .
۸- پیش بینی تعداد مردمی که ممکن است در مراسم شرکت جویند و تعیین جای مناسب برای آنها از طریق قرار دادن نرده ها و نوارهای نیروی انتظامی و اِعمال جدی آن .
۹- تعیین سخنرانان متناسب با مراسم و شناسایی افرادی که به واقع میتوانند درباره هنرمند متوفی سخن و یا حرف اساسی و تازه بیان کنند و از تکرار تعاریف کلیشه ای و یا سعی در خودنمایی و فرصت طلبی بپرهیزند .
۱۰- برگزاری فرائض دینی و مذهبی مثل نماز با حضور هنرمندان و در شرایطی مطلوب و آسوده .
۱۱- حمل پیکر بر شانه هنرمندان از داخل
12 ـ محل مراسم به مسیرِ از قبل مهیا شده و تعیین طول راه تا آمبولانس به نحوی که مردم حاضر در بتوانند از دو سوی مسیر هنرمندانشان ببینند.
13 ـ هماهنگی با پلیس راهنمایی و صدا و سیما و اعلان مسدود بودن خیابانهای منطقه . در نتیجه هنرمندان می توانند با طیب خاطر با اتوموبیل خودشان به مراسم بیایند و نگران اتلاف وقت برای پیدا کردن جای پارک نباشند . این خود عاملی است که موجب کاهش حضور انان در مراسم تشییع همکارانشان میشوند .
حال این سئوال باقیست که ایجاد چنین برنامه ای دشوار است ؟
چرا باید مجری برنامه مدام در بلندگو داد بزند ؟چرا فضا باید به گونه ای باشد که نتوان در آرامش به هنرمند متوفی احترام گذاشت ؟ احترام امامزاده به متولی آن است .