سینما مثبت: رضا استادی ـ جشنواره فیلم فجر در آخرین روزهای برگزاری خود به ما میگوید به جای آنکه در فیلمهای بزرگ و پُرهزینه به دنبال پدیدههای این دوره از جشنواره باشیم، باید در آثار فیلم سازان جوان نگاههای تازه و متفاوت را دنبال کنیم.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی اینترنتی خبری ـ تحلیلی سینما مثبت، «چهار راه استامبول»، «بمب یک عاشقانه» و «جشن دلتنگی» بی شک سه فیلمی است که از جشنواره نمره قبولی گرفتهاند. چهار راه استامبول جدیدترین ساخته برادران کیایی ماجرای سه شخصیت را در حاشیه آتش سوزی ساختمان پلاسکو روایت میکند. فیلم ترکیبی از معضلات اجتماعی مانند «قمار» و «ورشکستگی تولید کننده ایرانی» و «مهاجرت جوانان» در کنار حادثهای است که به خوبی با ماجرای شخصیتهای داستان چفت و بست پیدا کرده است. این فیلم اثری قهرمان محور است و در دورهای که اغلب فیلمها به سمت بیان موضوعهای اجتماعی گرایش پیدا کرده و قهرمان را فدای مضامین اجتماعی میکنند، فیلم قابل تأمل و جذابی است.
«بمب یک عاشقانه» ساخته پیمان معادی هم اثر دیگری است که تا اینجای جشنواره مورد توجه مخاطبان قرار گرفته است. فیلم تصویری واقعی از «دهه شصت» ارائه میکند. یعنی همان مقطع زمانی که نسبت به آن اغراقهای زیادی صورت گرفته است. البته فیلم تلاش نکرده صرفاً به انعکاس تصویری نوستالژیک از آن دوران بسنده کند بلکه داستان و قصهای را به تصویر کشیده که فضایی انسانی و عاشقانه دارد. طنز فیلم نیز شیرین است و آن را به اثری دیدنی تبدیل میکند.
«جشن دلتنگی» ساخته پوریا آذربایجانی از جوانترین کارگردانهای این دوره از جشنواره نیز طبق پیش بینیها اثر خوب و نسبتاً قابل قبولی از آب درآمده است. فیلم از جمله آثاری است که با مطالعه خط داستانی آن مخاطب دچار حس و حالی متناقض میشود که آیا حاصل این داستانک های گوناگون و شخصیتهای متعدد میتواند قصه جذابی باشد؟ پاسخ این سؤال مثبت است. البته فیلم چندان بر پایه حادثه و اتفاقهای عجیب روایت نمیشود و بیشتر متکی به حسهای زیبا است که این حسها نیز انعکاس خوبی در فیلم پیدا کردهاند. شخصیتهای فیلم با آنکه هریک به خانوادهای تعلق دارند در اصل «تنها» هستند. فیلم در پایان خود با نمایش سه نسل در یک قاب اوج تنهایی انسانها را نشان میدهد. مادر بزرگ و دختر دو سوی یک مبل نشسته و مشغول بازی با فضای مجازی هستند و نوه آنها به عنوان نماینده نسل آینده در میانه رها شده است.