سینما مثبت: حضور افراد دو تابعیتی در بخش‌های مرتبط با تصمیم گیری این روزها به مسئله مهمی در کشورمان تبدیل شده است. متاسفانه این مسئله به رویدادهای فرهنگی ـ هنری نیز سرایت کرده و افراد حاضر در مسندهای حساس چنین رویدادهایی گاه تصمیم‌هایی می‌گیرند که عملاً منافعی را برای کشورهای دیگر و زیان‌هایی را برای کشورمان به همراه دارد.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی اینترنتی خبری ـ تحلیلی سینما مثبت، کشور عزیزمان ایران در سال‌های اخیر به قطب مبارزه با امپریالیسم و استعمار جهانی خصوصاً امریکا تبدیل شده و هنرمندان مختلفی با خلق آثاری با موضوع هلوکاست، مبارزه با استعمار نوین و… به کشورمان قدم گذاشته و ایران را ملجاء خود دانسته‌اند. در چنین شرایطی رویدادی مانند «بخش بین الملل جشنواره فیلم فجر» که می‌تواند به شکلی هنرمندانه این دغدغه کلی را مود توجه قرار دهد، مسیر دیگری را در پیش گرفته و برگزار کنندگان آن تلاش می‌کنند این اتفاق مهم و پُرهزینه را صرفاً به شکل برنامه‌ای دورهمی با نمایش فیلم‌های کاملاً خنثی برگزار نمایند.
سال گذشته اولین دوره این رویداد مستقل از جشنواره فیلم فجر برگزار شد و حالا در آستانه برگزاری دور دوم آن، اتفاق ناخوش آیندی در آن رخ داده که لزوم حساسیت و دقت نظر رییس جدید سازمان سینمایی و وزیر جدید فرهنگ و ارشاد اسلامی را می‌طلبد.
سر دواندن فیلم سازی مستقل
ماجرا اینگونه است که «رفیع پیتز» فیلم ساز دو رگه ایرانی ـ فرانسوی و فرزند «ملک جهان خزاعی» طراح صحنه و لباس معتبر سینمای ایران امسال قصد داشته با فیلم «من سیاهپوستم» در این رویداد جهانی شرکت کند. این فیلم محصول مشترک آلمان، مکزیک و امریکا است و در کنار رعایت جنبه‌های هنرمندانه و زیبایی شناسانه، تصویری متفاوت از ارتش امریکا به نمایش می‌گذارد. در سال‌های اخیر فیلم‌های زیادی ساخته شده که با لحنی حماسی، حضور نظامیان امریکایی در کشورهای مختلف همچون: عراق و افغانستان را به تصویر کشیده وتلاش کرده‌اند تا حضور اشغالگرانه ارتش امریکا در این کشورها را اقدامی انسان دوستانه و حماسی جلوه دهند حال آنکه امریکا همواره به دنبال منافع خود در این کشورها بوده است. حالا در فیلم رفیع پیتز پرده از واقعیتی تلخ برداشته شده و آن هم این است که بخش عمده‌ای از سربازان ارتش امریکا که در کشورهای مختلف به نفع امریکا می‌جنگند و در نهایت کشته می‌شوند؛ مهاجرانی هستند که برای دریافت اقامت دائم امریکا به ارتش این کشور پیوسته و جان خود را در دست گرفته‌اند و اساساً انگیزه ملی ـ میهنی از حضور در ارتش ندارند و صرفاً به دنبال منافع شخصی هستند.
این فیلم که در یکسال اخیر حضور بین المللی موفقی را در جشنواره‌های جهانی پشت سرگذاشته، پس از ارائه به جشنواره جهانی فیلم فجر با واکنش عجیبی مواجه شده است. در مرحله اول دبیرخانه جشنواره منکر ارسال فیلم شده و در مراحل بعدی با دلایلی نامشخص سازندگان فیلم «سرکار» گذاشته شده‌اند.
بدیهی است نمایش چنین فیلمی در جشنواره کم رمقی مانند «بخش بین الملل فیلم فجر» که سال گذشته به واسطه نمایش فیلم‌های هنری و چُرت آور در اغلب سئانس‌ها شاهد حضور مخاطبان اندک بود؛ می‌تواند فضایی جدی به این رویداد بدهد. بدیهی است نمایش چنین فیلمی با واکنش رسانه‌ها نیز مواجه خواهد شد و شاید این مسئله همان دلیلی است که باعث می‌شود برخی دست اندرکاران این رویداد از آن واهمه داشته باشند و نخواهند نامشان بر سر رویدادی قرار گیرد که فیلمی ضد امریکایی نمایش داده است. بهرحال در سال‌های اخیر سینماگران مختلفی از ایران برای کسب اقامت امریکا تلاش کرده‌اند وحالا این سابقه می‌تواند برای آن‌ها نمره منفی به دنبال داشته باشد.
سینما مثبت ضمن اعلام آمادگی برای انتشار توضیحات مسوولان فیلم فجر، امیدوار است رییس جدید سازمان سینمایی و وزیر جدید ارشاد که هر دو از دلسوزان نظام جمهوری اسلامی ایران هستند به این مسئله واکنش نشان داده و مانع از «لبخند جشنواره جهانی فیلم فجر به آقای ترامپ» شوند.
