نگاه متفاوت یک منتقد سینمایی به برگزاری جشنواره مقاومت:
برگزاری جشنواره با بیت المال مسولیت شرعی دارد
سینما مثبت: چهاردهمین جشنواره فیلم مقاومت روز گذشته با اهدای جایزه به برگزیدگان پایان یافت. در حاشیه برگزاری این رویداد «جبار آذین» از منتقدان سینمایی با نگارش مطلبی به تحلیل جشنواره پرداخت.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی اینترنتی خبری ـ تحلیلی سینما مثبت، آذین در این مطلب که با عنوان «کاروان باشکوه مقاومت، ازشعارتا عمل!» درج شده، می نویسد: «چهاردهمین کاروان جشنواره بین المللی فیلم مقاومت، امسال هم با شکل و شمایل تماشایی، همراه تبلیغات گسترده داخلی و منطقه‌ای و فرامنطقه ای و حضور میهمانان، دوستان، همسایگان و سینماگران خارجی و داخلی درحال برگزاری است. این جشنواره به دلیل اعلام اهداف و افق ارزشی خود، از همان دوره نخست، نظرهای اهالی فرهنگ و هنرو سینماگران و علاقه مندان به آثارانقلابی و دفاع مقدسی را که درکوران بی سیاستی‌ها و ندانم کاری‌ها وکوته بینی‌ها و مخالفت‌های نامدیران و شیفتگان سینمای غرب و فیلمفارسی دچارمظلومیت شده بودند و سینمای انقلابی و دفاع مقدسی داشت به فراموشی سپرده می‌شد، به سمت خود جلب کرد و امید به احیای این نوع سینما و فیلمسازی و مرکزیت یافتن در قلب سینمای ایرانی و ملی رادرمیان هنرمندان و مردم بارورکرد.»
جشنواره مقاومت درجا زده است
در ادامه این مطلب می خوانیم: «علی رغم کوشش دست اندرکاران آن و حمایت‌های وسیع اغلب دستگاه‌ها و دوستداران سینمای مقاومت، متاسفانه این جشنواره نه فقط درحد شعارها وحرف هایش رشد نکرده که به علت درجازدن درمحدوده ساختارکلیشه ای و غیراستاندارد برگزاری جشنواره، به جای تکیه بریاری برای تولید افزون فیلم‌های انقلابی و دفاع مقدسی و حمایت مستمر ازتولیدکنندگان جوان و حرفه‌ای‌های متعهد سینما طی دوره‌ها وسال های برگزاری، عمدتاً به تبلیغات صوری و نمایش‌های خیابانی و بیابانی دلسپرده است. با آنکه بردن سینما بویژه فیلم خوب به میان مردم، اقدامی ارزشمند است، اما مساله این است که باید فیلم و فیلمساز جنگی و انقلابی وجود داشته باشد تاچنین رخدادی جامه عمل پوشد. وگرنه برگزاری جلسات نمایش فیلم در شهر و روستا، آن هم فیلم‌هایی که جشنواره مقاومت در تولید آن‌ها نقش نداشته و در همه جا قابل دسترس است، امتیاز و وجهه واعتبار برای مقاومت تلقی نمی‌شود.
جشنواره مقاومت کودک مانده است
جشنواره‌ای که پس از چهارده دوره برگزاری، هنوز نتوانسته درحد کمترین شعارهای حمایتی و سینمایی و فرهنگی و اجتماعی خود قد راست کندوبه وزنه‌ای درمعادلات هنری وسینمایی کشور تبدیل شود، این پرسش را مطرح می سازدکه، این همه هزینه، امکانات و تسهیلات چرا بازده لازم را ندارد و چرا مقاومت چهارده دوره‌ای و درواقع بیست و چندساله، هنوز کودک مانده است؟ اینکه جشنواره‌ای با دبدبه وکبکبه و سر و صدا و شلوغی و گستردگی برگزار شود و صرفا گفته‌های تکراری و فیلم‌های چند بار دیده شده در آن تکرار شود و در پایان هم، میان دوست وهمسایه و آشنا وغریبه، تعدادی جایزه وکادو از بیت المال اهدا شود و سپس دوستان، از یکدیگر وسینما و فیلم دفاع مقدسی و انقلابی وجشنواره و میهمانان خداحافظی کنند تا دوره بعد! چه سهم ونقشی دراحیا و ارتقای سینمای ارزشی وملی و مردمی دارد؟ برگزاری جشنواره باپول مردم و امکانات مردمی، مسولیت شرعی و اجتماعی دارد، باز اگر مقاومت، اقدام به حرکت‌های زیر ساختی و استراتژیک می‌کرد، جای حرف داشت، ولی این جشنواره که نه تنها ادعای رقابت بلکه برتری بر جشنواره فجر راداشت، متاسفانه در چاله های ظاهرسازی و تبلیغات رسانه‌ای و در جا زدن ساختاری وبی اعتنایی دوست نداران سینمای ارزشی و طرفداران پرشمار! سینمای روشنفکرانه وتجارتی و تنهایی وبی حمایتی سازندگان آثار خوب اجتماعی، انقلابی وجنگی گرفتارآمده و نه فقط نتوانسته رقیب جشنواره فجر شود، برتری هم پیشکش! که به اندازه برخی شعارهایش نیز قدنکشیده است.
جشنواره مقاومت نیاز به خانه تکانی دارد
جشنواره فیلم مقاومت چنانچه بخواهدبراساس اصول و هدفمند حرکت ورشدکند وبه بالندگی برسد و سینمای کشوررانجات داده و پیشاهنگ سینمای ملی باشد، نیاز به خانه تکانی درتمام ابعادخود از اهداف و برنامه‌های برگزاری وحمایت های کوتاه و بلند مدت ازهنرمندان گرفته تا تغییر ساختاری جشنواره و ایفاگری نقش درتولید فیلم‌های ارزشی وحضورقدر وتاثیرگذارداخلی و خارجی و.. را دارد. جشنواره مقاومت برای راه اندازی واستمرار سینمای مقاومت، نخست باید چگونه بزرگ شدن درجهان سینما وفرهنگ وظرفیت وکوشش برای تغییر و تحول را بیاموزد و دراین راه مقاومت ورزد و درواقع با مقاومت و رشد و بالندگی خود، الگوو نمونه سینمای پرفروغ مقاومت شود.
