چرا هنرمندان در انتخابات مجلس دهم شکست خوردند؟
نان سینما را خوردند، حلیم اصلاح طلبان را هم زدند
سینما مثبت:ابراهیم داروغه زاده، محمود عزیزی و حبیب الله کاسه ساز سه کاندیدای هنرمندان در انتخابات مجلس دهم بودند که متاسفانه موفق به راه یابی به این نهاد حساس و تصمیم گیرنده نشدند. علت شکست این سه کاندیدا موضوعی است که نیاز به تحلیل و بررسی دارد.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی اینترنتی خبری ـ تحلیلی سینما مثبت، محمود عزیزی با 19 هزار رأی و کسب رتبه هفتاد و هفتم، حبیب الله کاسه ساز با پنج هزار رأی و رتبه دویستم و ابراهیم داروغه زاده با سه هزار و نهصد رأی و رتبه دویست و شصت و سوم، نشان دهنده کارنامه کاندیداهای سینمایی ـ هنری مجلس دهم هستند. جمع آرای این سه نامزد به عدد تقریبی بیست و هشت هزار رأی می‌رسد که این رقم در مقایسه با رأی یک میلیون و هفتاد و هشت هزار و هشتصد و هفده رأی آخرین نماینده راه یافته به مجلس یعنی عبدالرضا هاشم زایی نسبت جالب «یک سی و هشتم» را دارد. یعنی جمع سه کاندیدای انتخابات مجلس که هر یک از آن‌ها نیز می‌توانست نماینده مناسبی برای سینماگران باشد، باید سی و هشت برابر بیشتر رأی می‌آوردند تا در این دوره وارد مجلس شوند. در چنین شرایطی نمی‌توان منکر تأثیر حمایت هنرمندان از فهرست ارائه شده توسط اصلاح طلبان شد. قطعاً حمایت چهره‌هایی همچون: کیومرث پور احمد، ترانه علیدوستی، فرشته طائرپور، حسین پاکدل، مهناز افشار، لیلی رشیدی، الهام کردا، امیر جعفری، ریما رامین فر، آزاده صمدی، حمید فرخ نژاد، پیمان قاسم خانی، امیرمهدی ژوله، رضا کیانیان، حبیب رضایی، احمد پور نجاتی، بهنوش بختیاری، امیر آقایی، رخشان بنی اعتماد و…. از فهرست اصلاح طلبان، یکی از دلایل رأی عجیب این فهرست در تهران است اما کدام یک از این سی نماینده راه یافته به مجلس، به اندازه یکی از سه کاندیدای هنرمندان اطلاعات سینمایی دارند و می‌توانند برای صنف هنری مفید فایده باشند؟ پاسخ این سؤال «هیچ کدام» است و هنرمندان در این فهرست صرفاً می‌توانند به چهره‌ای همچون «الیاس حضرتی» امیدوار باشند که به واسطه فعالیت رسانه‌ای و ارتباط خوب با هنرمندان در طی سال‌های اخیر، شناخت دقیق و جامعی از مسائل سینمای ایران پیدا کرده اما این مسئله هم جبران حضور یک چهره سینمایی در مجلس را نمی‌کند؟
بی توجهی هنرمندان سینمای ایران به سه کاندیدای خودی و حمایت از فهرست اصلاح طلبان می‌تواند مصداق بارز ضرب المثل «نون منُ می‌خوری، حلیم حاج عباسُ هم می‌زنی؟» باشد. البته با توجه به عدم تاثیرگذاری نمایندگانی همچون: بهروز افخمی و سعید ابوطالب در دوره‌های قبلی مجلس می‌توان به سینماگران حق داد که به چهره‌های خودی بی اعتماد باشند. از طرفی فعالیت‌های صنفی هم در سینمای ایران همچنان امری مبهم است و نهادی صنفی همچون «خانه سینما» با وجود قدرت و تاثیرگذاری گسترده، از عهده تأمین حداقل‌های صنفی همچون «بیمه تأمین اجتماعی» برای اعضای خود ناتوان است و همین مسئله سبب شده تا هنرمند جماعت نسبت به همکاران خود بی اعتماد باشد و در مواقعی که قصد فعالیت انتخاباتی هم دارد، به سراغ دیگر طیف‌ها برود.
البته برخی نکات هم نیاز به تأمل دارد. اینکه چهره‌ای همچون حاج آقا کاسه ساز با وجود تبلیغات گسترده فقط پنج هزار رأی می‌آورد؛ مسئله قابل تاملی است. با توجه به سابقه وی در ساخت سریال‌های تاریخی و فیلم‌های مطرح، اگر صرفاً بخشی از عوامل و دست اندرکاران آن آثار هم به این هنرمند رأی می‌دادند، تعداد آرای وی باید چند برابر بیشتر می‌شد.
امید است تصمیم گیرندگان ارشد سینمای ایران با اتخاذ تدابیر صحیح، اعتماد از دست رفته را به این صنف بازگردانند.
