آیا با سریالی‌هایی که در حوزه خواب و رویا و تصویر سازی‌های کارتونی و دنیای ماوراء ساخته شد، مسیر دین مداری جامعه بستر سازی و هدایت شد، یا سوژه برای جوک و لطیفه و شوخی با طعم مقدسات مذهبی فراهم شد؟
واکنش به یک گزارش در سینماپلاس
آقای برازش! داعش را به ایران وصل نکنید
سینماپلاس: اظهار نظر علیرضا برازش مدیر سابق شبکه‌های یک و دو سیما در مراسم رونمایی از یک کتاب دینی با واکنش تُند و انتقادی یک کارشناس رسانه ای مواجه شد.
به گزارش وب سایت خبری ـ تحلیلی سینماپلاس، حدود یک ماه قبل علیرضا برازش با حضور در مراسم رونمایی کتاب «یا ضامن آهو»، به طرح این مطلب پرداخت که «در ایران وقتی ولیعهد عربستان می‌میرد، برخی از مردم ما جلوی سفارت این کشور در فرمانیه شیرینی پخش می‌کنند و با این وضعیت چطور توقع داریم شرطه‌های عربستان با حجاج ایرانی مهربان باشند»؟
برازش با انتقاد از نادیده گرفتن جنبه رحمانی دین، ریشه شکل گیری گروه‌هایی مانند داعش را در چنین رفتاری عنوان کرده و اعلام کرده بود اگر می‌خواهیم اسلام را تبلیغ کنیم باید از جنبه رحمانی آغاز کنیم تا این پرچم همچنان در اهتزاز بماند».
متن کامل صحبت‌های برازش را می‌توانید در اینجا بخوانید اما «علیرضا مبارکی فرد» از کارشناسان حوزه در نقدی بر صحبت‌های برازش، نکات مطرح شده از سوی این مدیر فرهنگی را زیر سؤال برده است. سینماپلاس همزمان با عید قربان که عید بزرگ تمامی مسلمین است، متن این یادداشت را که به صورت اختصاصی برای سینماپلاس نوشته شده منتشر می‌کند.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
سینماپلاس ـ علیرضا مبارکی فرد: حاشیه رونمایی از کتاب ضامن آهو و گفته‌های مدیرعامل فعلی انتشارات امیر کبیر که در سایت سینما پلاس منتشر شده در نگاهی گذرا حیرت انگیز است.
در شرایطی که دولت‌های حامی سلفی گری در خاورمیانه و سعودی‌ها به عنوان بزرگ‌ترین دولت وهابی منطقه از حضور ایران در مبارزه علیه داعش ترس تاریخی دارند و هم برای ریشه کنی آن نیاز استراتژیک، اما تحلیل عجیب مدیر فرهنگی در تهران در نوع خود بی نظیر است!
معلول دانستن تولد نامشروع داعش به رفتار مردم در ایران یکی از عجیب‌ترین تحلیل‌های شنیده شده در این مدت بود، که نه تنها مخالفان و دشمنان خارجی هم آن را بیان نمی‌کنند، بلکه با هیچ نظریه ای در حوزه فلسفه سیاسی، جامعه شناسی و حتی حوزه فرهنگ نزدیکی ندارد.
تناقض‌های موجود در سخنان برازش
از طرفی اصرار برخی چهره‌ها به کاهش دین داری مردم در طول یک سال اخیر نیز نکته ای جالب است. چطور تا همین پارسال ملت دین دار بودند ولی در این یک سال خدا و معنویت و دین را بوسیده و کناری گذاشته‌اند؟!
در این صحبت‌ها از یک پارادوکس بزرگ پرده برداری می‌شود که به نظر حتی خود گوینده هم متوجه آن نشده است. وقتی بر اساس ادعای مطرح شده مردم ایران به دین کم توجه شده‌اند، چه دلیلی دارد که در برابر سفارت عربستان شیرینی پخش کرده و به تعبیر ایشان حساسیت‌های مذهبی داشته باشند؟ ملتی که به فرض محال ایشان به دین بی توجه شده‌اند که چه فرقی می‌کند درگیری مذهبی با عربستان داشته باشند و بعد هم موجب تولد داعش در خاورمیانه شوند!
این که چرا مدیر فرهنگی کشورمان شبیه چهره‌های معارض با ایران و ایرانی صحبت می‌کند به جای خود، ولی تصورات ایشان باعث ایجاد سؤال‌های جالبی هم می‌شود:
اول: آیا امام حسین (ع) هم به هنگام شنیدن مرگ معاویه شیرینی پخش کرده بود که در روز 10 محرم سال 61 هجری در صحرای کربلا به حکم شریح قاضی و به خلاف رسم همان اعراب برشمرده شما، در غروب آفتاب و به صورت تشنه کشته شد؟
دوم: آیا امام حسن مجتبی (ع) هم به رغم صلح با معاویه به مصلحت اسلام به نیرنگ پسر ابوسفیان توسط همسرش با زهر مسموم و به شهادت رسید؟
سوم: آیا فرزندان حضرت زهرا (س) پس از حادثه عاشورا در دربار خلفای عباسی شیرینی پخش کرده بودند که همگی به جز منجی آخر با زهر مسموم و به شهادت رسیدند؟
چهارم: آیا در حادثه ای که 91 سال پیش در آن وهابی‌ها قبرستان بقیع و سپس سلفی‌های عراق حرم شریف امام حسین و حضرت عباس را تخریب کردند ولی موفق به تخریب حرم امیر المومنین نشدند، کسی در برابر خانه سعود الفیصل در ریاض شیرینی پخش کرده بود؟!
پنجم: آیا در حادثه تخریب حرم امام هادی (ع) و امام عسگری (ع) در سامرا، شیعیان عراقی در مرگ فرمانده القاعده شیرینی پخش کرده بودند؟
این مدل تحلیل در سیره نبوی است یا اخلاق علوی؟!
این چه استدلالی است که در روزگار توحش گروهی به نام داعش یا خلافت اسلامی که حتی به اهل سنت هم رحم نکرده و یزدی‌ها را هم از دم تیغ می‌گذراند، گناه آن‌ها را به گردن مردم ایران می‌اندازید؟ عجبا به این روش تحلیل حیرت انگیز فرهنگی و ژست‌های نوظهور در حوزه دین و مذاهب اسلامی! این مدل تحلیل در سیره نبوی است یا اخلاق علوی؟!
به واقع ایشان نمی‌داند چه کسانی در برابر سفارت عربستان شیرینی پخش کردند و نمی‌توانند نمایندگان ملت ایران باشند، یا این نکته این جریان بهانه مناسبی برای بدهکاری مردم است؟ احتمالاً کارشناس مذهبی سریال‌های تلویزیونی از ماجرای توهین ناروای شیخ خوضیفی نسبت به زنان و مردان ایرانی حاضر در نماز جمعه مسجد الحرام بی خبر هستند، یا از نفرین ایرانیان توسط شیخ قرضاوی مفتی اخراجی الازهر هم اطلاعی ندارند، یا اظهارات شیخ صالح آل طالب در نماز جمعه مسجد الحرام را نشینده اند؟ چگونه است که مفتی‌های وهابی حکم به مباح بودن خون شیعیان بدهند و حالا با اندکی پیشرفت سنی کشی را هم به افتخارات شان بیافزایند، ولی راه افتادن داعش محصول حساسیت‌های عده ای جوان در فرمانیه باشد؟
سریال‌های شما جک‌های مذهبی را رواج داد
بی حرمتی به زائران ایرانی امروز اتفاق افتاده یا در دوران مسئولیت شما در شبکه یک هم بود، چند ثانیه برنامه فرهنگی برای آموزش زائران و حفظ عزت نفس آن‌ها ساخته شد؟ ایشان شاید شنیده باشند که سیاست‌های محدود کننده و رادیکال در جامعه، فضای مذهبی به وجود نمی‌آورد و موجب حرکت جامعه به سوی سلیقه‌های مخالف ضد مذهبی می‌شود، اما چه هماهنگی بین تنها نظریه برشمرده و تحلیل ایشان به وجود می‌آید؟ آن چه باید به اظهارات این مدیر فرهنگی گفت و به چالش کشید، تأثیر روند مدیریت خود ایشان بر چرخه فرهنگ و مذهب در صداوسیما و شرایط کنونی بوده است.
آیا در دوران مدیریت شما بر شبکه یک سیما و پس از آن شبکه دو سیاست‌های محدود کننده بیشتر بود یا سیاست‌های مشفقانه و ورود نظریه‌های گوناگون در حوزه وحدت مذاهب و گفتگوهای باز دینی که باعث تأثیر بیشتر دین و مذهب بر زندگی همه اقشار جامعه شود؟! آیا با سریالی‌هایی که در حوزه خواب و رویا و تصویر سازی های کارتونی و دنیای ماوراء ساخته شد، مسیر دین مداری جامعه بستر سازی و هدایت شد، یا سوژه برای جوک و لطیفه و شوخی با طعم مقدسات مذهبی فراهم شد؟
در طول سالهای مدیریت آقای برازش در شبکه یک سیما، چه جنبه‌هایی از رحمانیت اسلام به نمایش گذاشته شد؟ آیا پخش نکردن فیلم سینمایی خارجی به بهانه پخش محصولات ایرانی و ریختن مخاطبان جوان از این شبکه و گرایش روز افزون به ماهواره ربطی به رحمانیت اسلام داشت یا رفتاری تند و افراطی در حوزه یک رسانه ملی فراگیر بود؟ صرف نظر از دو سریال الف ویژه که پیش از وی کلید خورده و ادامه آن در حوزه اختیار مدیریت او نبود، در دوره او جز چند تله فیلم مذهبی با آن هزینه‌ها یا بیان دل گویه ها با پیامک‌های ارسالی به مکه و دردسرهای بعدش چه خاطره و عملکرد مثبتی در ذهن مردم و مخاطبان تلویزیون پدید آورد؟
در طول دوره مؤثر حضور ایشان چرا تأثیر رحمانیت و مهربانی اسلام و وحدت مذاهب و آرمان خواهی دینی در رسانه بر آنتن شبکه یک دیده نشد که وقتی او از این پست دور شد، مردم تشنه و مؤمن آن روزها، معترض تغییرات شده و به دنبال بازگشت این اندیشه رحمانی به شبکه یک باشند؟ به تعبیر و فرض محال این مدیر فرهنگی، آیا دور شدن مردم از فرایند مذهب و دین‌داری یک شبه اتفاق می افتد یا در دورانی طولانی شکل گرفته که رسانه هم تأثیر مهمی در آن داشته است؟
اظهارنظرهایی بدون پشتوانه علمی
شاید دین داری امروز جوانان و مردمان این عصر قابل فهم برای نسل گذشته نباشد، ولی تاکید به دور شدن آن‌ها بر اساس کدام یافته علمی و تحقیق متقن است؟ برازش در صحبت‌هایش اشاره ای به بیانات رهبر انقلاب به موازات تصورات و سلیقه خودش داشته، اما نگفته‌اند رهبری بارها در سالهای اخیر از گرایش دینی روز افزون جوانان اظهار خوشنودی کرده‌اند!
متأسفانه در حال حاضر اظهار نظرها و قضاوت‌هایی که در حوزه فرهنگ بیان می‌شود، خالی از بنای علمی و بدون پشتوانه‌های لازم تخصصی است که در مواردی باعث دلسرد شدن جامعه جوان و بی اعتماد شدن خانواده‌ها به آینده فرهنگی کشور می‌شود. فرایند فرهنگ نیازمند کسانی است که پای بند به اصول علمی و تخصص لازم برای بیان پیام‌های ارزشمند به جامعه باشند، این چنین است که میان نسل‌های در حال رشد ارتباط برقرار شده و دو طرف احساس بیگانگی در اعتقادات مشترک نمی‌کنند.
حال اگر از قافله زمان جا مانده‌ایم نباید گناه را بر گردن کسانی اندازیم که با فهم و تفسیر ما در تضاد هستند، آدم‌های روزهای سختی که تا آزمایش الهی در نگیرد شناخته نمی‌شوند و برعکس!{jcomments on}
