صحنه‌های فیلم به قدری رقت آور و تهوع آور است که یکی دو خانواده ای که همراه با دخترانشان پای به سالن سینما گذاشته بودند محل نمایش را ترک کردند. فلم لبریز از خشونت محض است که درجه R آمریکایی را به راحتی کسب می کند.
یادداشت انتقادی یک روزنامه نگار درباره جشنواره مقاومت
فیلم اروتیک پادشاه شن ها آبروی جشنواره مقاومت را حراج کرد
سینماپلاس: یک روزنامه نگار حوزه سینما و تلویزیون با نگارش یادداشتی ضمن انتقاد شدید از نحوه برگزاری سیزدهمین جشنواره فیلم مقاومت، از عدم حضور کارشناسان در بخش بین الملل جشنواره انتقاد کرد و گفت: عدم شناخت برگزار کنندگان جشنواره منجر به تراژدی پخش فیلم اروتیک پادشاه شن‌ها در این رویداد شده است. اگر نظر نگارنده را بخواهید، فیلم پادشاه شن‌ها، سیاسی یا درباره مقاومت نیست و متاسفانه اروتیسم محض و سکسوالیته در متن و محتوای آن جاری است.
به گزارش وب سایت خبری ـ تحلیلی سینماپلاس، «علیرضا پورصباغ» از روزنامه نگاران شناخته شده حوزه سینما و تلویزیون، ضمن انتقاد شدید به نحوه برگزاری این جشنواره، نمایش فیلم «پاشاه شن ها» و چند فیلم دیگر در این رویداد را مورد انتقاد قرار داده است. مطلب این روزنامه نگار به شرح زیر است:
سطح نازل جشنواره فیلم مقاومت
یکی از سیاست‌های کلان برگزار کنندگان جشنواره مقاومت در سیزدهمین دوره اتکا به هیاهوی رسانه ای است تا با چاشنی هیاهو از ابزار رسانه برای برجستگی جشنواره بهره برند. فارغ از اینکه این جشنواره صرفاً با آثار تراز بومی باید برجسته شود. سخن از حضور بشار اسد و سید حسن نصرالله در این جشنواره نیز از ترفندهای رسانه ای بود که شایعه‌اش ابتدا از طریق دفتر این جشنواره اعلام و سپس تکذیب گردید و در فرآیند این اعلام و تکذیب بخشی از فضای مجاز و مکتوب دلمشغول همین شایعات بودند. جدا ازاینکه جشنواره مذکور در سطح کیفی بسیار نازلی برگزار می‌شود و آثار در خور توجه به انگشتان دست هم نمی‌رسد، کجای دنیای یک جشنواره موضوعی و بومی با دوازه فیلم با خرج‌های کلان میلیاردی برگزار می‌شود؟ پرسشی که برگزار کنندگان از پاسخ به آن امتناع می‌ورزند. البته این نکاتی است که در بحث‌های تفصیلی بدان خواهیم پرداخت اما یکی از ترفندهای برگزار کنندگان نمایش فیلم ظاهراً جنجالی «پادشاه شن‌ها» در جشنواره مقاومت است تا به‌واسطه جنجال‌های منطقه ای که حول این فیلم شکل گرفته تنور مقاومت را گرم تر کنند.
پادشاه شن‌ها هم تراز و همسو با اهداف جشنواره مقاومت نیست
شاید در گام نخست چنین تاکتیکی مطلوب به نظر آید و کنجکاوی در مورد فیلمی که آل سعود به آن معترض هستند به گرمای این جشنواره بیافزاید. با نمایش این فیلم در جشنواره مقاومت، گرمای جشنواره صد چندان شد و پیش بینی اهالی رسانه در مورد مبتذل بودن فیلم به ثمر نشست. پادشاه شن‌ها به هیچ وجه اثری تراز و همسو با اهداف جشنواره مقاومت نیست. روز افتتاحیه این جشنواره یکی از مسوولان بلندپایه سینمایی در گفتگویی با نگارنده اعلام کرد این فیلم به هیچ وجه قابل پخش در سینماها نیست و گفت فیلم دارای صحنه‌های بسیار اروتیک و زننده ای است و چگونه جشنواره مقاومت می‌خواهد این فیلم را پخش کند؟! اما با همه این فیلم با حذفیات بسیار فراوانی در جشنواره مقاومت به نمایش درآمد اما بسیاری از اشارات اروتیک فیلم غیر قابل حذف بود.
نکته جالب تر در مورد این جشنواره این است که آثاری نظیر 300 قسمت دوم و طبیب ( فیلمی درباره ابوعلی سینا) بدون حذف هاو اصلاحیه رایج در جشنواره فجر در جشنواره مقاومت به نمایش در می‌آید و مسئولان برگزار کننده مشخص نیست به کجا چنین شتابان می‌روند؟ فارغ از این بحث‌ها که در روزهای آتی بدان خواهیم پرداخت فیلم پادشاه شن‌های در متن و فرامتن به هیچ وجه فیلمی در قواره و استاندارد جشنواره مقاومت نیست و از شان این جشنواره که باید بر روی تقویت مضامین مقاومت در سطوح بومی و جهانی کارکرد داشته باشد با نمایش فیلم پادشاه شن‌ها به و عدم حذف و سانسور فیلم‌هایی مثل قسمت دوم 300 و طبیب به مسیر وارنه ای افتاده است. متاسفانه با وجود عدم حذف‌های ضروری در متن فیلم بخش عمده ای از فیلم به معاشقه‌های جنسی و خشن عبدالعزیز بنیانگذار آل سعود می‌پردازد. محتوای اثر در ابعاد سیاسی شکل گیری عربستان سعودی و حمایت بریتانیا نگاه کمرنگی دارد و بدنه اصلی روایت، تاکید موکد بر روابط جنسی “عبدالعزیز بن عبدالرحمن بن آل سعود است.
فقدان کارشناس در جشنواره مقاومت
از منظر سینمایی پادشاه شن‌ها که با 20 سیاهی لشگر ساخته شده است. تعداد سیاهی لشگرهای فیلم کمتر از زنانی هستند که در جلوی دوربین فیلم مورد تجاوز قرار می‌گیرند و یا رفتارهای جنسی غیر متعارف دارند که البته حذف‌های این بخش‌های خشن به گونه ای است که مخاطب دریافت صریحی از رفتار جنسی بازیگران دارد. با این حال نگارنده که فیلمهای سیاسی در مورد هویت اعراب را در چند سال اخیر دیده است تصورش این بود که تأثیر انگلیسی در شکل گیری عربستان صعودی در روایت فیلم نمود دارد اما پس از تماشای فیلم با عمده حذف‌های ضروری که در آن صورت پذیرفته است پر واضح و مشخص آیت که فیلم پادشاه شن‌ها اثری سیاسی آنچنان که هیاهو برایش به راه انداخته‌اند نیست، این فیلم مملو از لحاظات اروتیک تمام عیار راجع به یک شخصیت سیاسی است که بیشتر در پی یافتن شراب اعلا، آواز خواندن زنان و تجاوز به دختران باکره است. واقعاً در شرایط عادی این فیلم در سینماهای ایران قابل نمایش نیست و عدم آگاهی برگزارکنندگان خصوصاً در بخش بین الملل،آبروی مقاومت در این جشنواره را به حراج گذاشته شده است. صحنه‌های فیلم به قدری رقت آور و تهوع آور است که یکی دو خانواده ای که همراه با دخترانشان پای به سالن سینما گذاشته بودند محل نمایش را ترک کردند. فلم لبریز از خشونت محض است که درجه R آمریکایی را به راحتی کسب می کند. سربریدن شتر جلوی دوربین، تجاوز توام با کشتار با غلظت فرمی، محتوای کلی فیلم را در برمی گیرد و تببین نگرش‌های سیاسی در متن اثر آنچنان غلظتی ندارد و سئوال این است با این همه آثار خوبی که در سینمای مصر در سال های اخیر تولید شده است، مسوولان جشنواره اثاری را برگزیده‌اند که در چهارچوب قواعد مرسوم جشنواره مقاومت غیر قابل نمایش است و صرف یک هیاهوی پروپاگاندایی، برای حضور در این جشنواره انتخاب شده‌اند. از جمله آثاری که می شد در جشنواره نمایش داد، فیلم های خالد بهجت حسینی بود که نگارنده اخیراً با وی گفتگو داشته‌ام. اشاره کرد. حال تصور کنید در روزهایی که فیلم ضد ایرانی گلاب با بازی گابریل گارسیا برنال در سینماهای جهان در حال اکران است، پوسترهای فیلم نه «No» از همین بازیگر در جشنواره مقاومت منتشر می‌شود و فیلم با شمایل برنال که نقش مازیار بهاری روزنامه نگاری ضد ایرانی را بازی کرده، در جشنواره مقاومت تبلیغ می‌شود. فقدان کارشناس و عدم شناخت برگزار کنندگان جشنواره منجر به تراژدی پخش فیلم اروتیک پادشاه شن‌ها در این رویداد شده است. اگر نظر نگارنده را بخواهید، فیلم پادشاه شن‌ها، سیاسی یا درباره مقاومت نیست و متاسفانه اروتیسم محض و سکسوالیته در متن و محتوای آن جاری است.
مطالب مرتبط:
