همه کشورها در حاشیه جشن‌های بزرگ سینمایی فارغ از آنکه در آن فستیوال فیلم داشته باشند یا نداشته باشند، به احترام سینما و سینماگران کشورشان و برای معرفی و تبلیغ سینمایشان جشن می‌گیرند، اما سهم کشور ما در این شادمانیها تنها نظاره‌گری بوده است. در برابر این نظاره‌گری توقع داریم چه نگاهی به «ایران» داشته باشند؟
رضا درمیشیان: سهم سینمای ایران از شادمانیها فقط نظاره گری بوده!
سینماپلاس: رضا درمیشیان کارگردانی که با دومین ساخته اش «عصبانی نیست» بسیاری از مخاطبان جشنواره فجر را به وجد آورد و البته حواشی فراوانی را نیز برای جشنواره سی و دوم رقم زد از جمله مسافران ایرانی جشنواره امسال کن بود. به گزارش سینماپلاس وی با نگارش یادداشتی که در «شرق» منتشر شده از سرو «نون و پنیر و سبزی» در غرفه ایران در این جشنواره ابراز رضایت کرد! به اعتقاد درمیشیان این عصرانه خوردن و گپ زدنهای بعد از آن نه تنها دلپذیر که غرورآمیز است چراکه مدتها بوده که سهم سینمای ایران از شادمانیها فقط نظاره گری بوده و این روش جدید می تواند آغازی باشد بر شادمانی. متن کامل یادداشت درمیشیان در این باره را در ادامه می خوانید:
نباید از مناسبات فرهنگی محروم شویم
سرو «عصرانه ایرانی» در چتر سینمای ایران در شصت‌وچهارمین دوره جشنواره بین‌المللی «کن» یک اتفاق قابل‌تامل است. سال‌هاست عادت کرده‌ایم که جریان رسمی و دولتی سینمای ایران خود را از حضور در مناسبات فرهنگی بین‌المللی محروم و «حذف خودخواسته» کند. این حذف خودخواسته، دو شکل دارد؛ در دوره‌ای لزومی به ارتباط فرهنگی حس نمی‌شد و حتی طرد می‌شد و می‌خواستند با مدیریت جهانی، دنیا را به زانو دربیاورند! در دوره‌ای هم برای جلوگیری از هرگونه اتفاق غیرقابل‌پیش‌بینی و حاشیه‌های احتمالی ترجیح می‌دادند لزوم چنین مناسباتی را حس نکنند.
سهم سینمای ایران از شادمانیها فقط نظاره گری بوده است
همه کشورها در حاشیه جشن‌های بزرگ سینمایی فارغ از آنکه در آن فستیوال فیلم داشته باشند یا نداشته باشند، به احترام سینما و سینماگران کشورشان و برای معرفی و تبلیغ سینمایشان جشن می‌گیرند، اما سهم کشور ما در این شادمانیها تنها نظاره‌گری بوده است. در برابر این نظاره‌گری توقع داریم چه نگاهی به «ایران» داشته باشند؟ آیا این به‌معنای مخالفت با حضور در عرصه‌های بین‌المللی سینمای ایران نیست؟ آیا فرهنگمان و میهمان‌نوازی اصیل ایرانی را اینگونه معرفی کرده‌ایم؟ مگر نه اینکه همین جمع‌شدن‌های خودمانی جرقه‌های اصلی ارتباط بین‌المللی است؟
نویدبخش یک رویکرد تازه
در چنین شرایطی تجربه «عصرانه ایرانی» در قلب تپنده بازار جهانی سینما در «کن»، نویدبخش یک رویکرد تازه در رفتار بین‌المللی است. اینکه می‌بینی منتقدان، نویسندگان، هنرمندان و مدیران جشنواره‌های کشورهای مختلف با کارت‌های دعوت در دست به غرفه «ایران» آمده‌اند و گپ می‌زنند و عصرانه می‌خورند، نه‌تنها دلپذیر است بلکه «غرورآمیز» هم است، آن‌هم وقتی که «لیلا حاتمی» داور جشنواره کن با حضور خود در غرفه ایران، احترام به سینمای ایران را چندین‌برابر می‌کند. امیدوارم این آغاز مسیری باشد برای احترام به سینمای ایران توسط دولتمردان؛ مسیری که در آن به موفقیت‌های بین‌المللی «انگ» نزنیم و کابوس دوران گذشته را تکرار نکنیم. امیدوارم.
پایان مطلب/
