سینما مثبت: با گذشت دو روز از برگزاری اختتامیه جشنواره فیلم کن و اهدای جایزه نخل طلای این جشنواره به جعفر پناهی فیلمساز ایرانی، فضای فرهنگی- هنری کشور واکنش خاصی به این جایزه نشان نداده و گویی این فیلمساز جایزه‌ای کم اهمیت را به دست آورده است.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی اینترنتی خبری-تحلیلی سینمامثبت،پناهی بلافاصله پس از دریافت جایزه مذکور در بامداد روز دوشنبه به کشور بازگشت و مورد استقبال تعداد معدودی از دست اندرکاران سینمای ایران از جمله:محسن امیر یوسفی،سیف الله صمدیان،مجید برزگر و علی دهکردی مدیرعامل خانه سینما قرار گرفت. دهکردی در فرودگاه به پناهی گُل اهدا می‌کند که با توجه به جایگاه صنفی دهکردی در مقام مدیرعامل خانه سینما اقدام قابل قبولی است اما آیا این تمام ظرفیت سینمای ایران در استقبال از پناهی است؟آیا افرادی که پناهی داعیه دفاع از آن‌ها را دارد و به زعم وی جزو توده مردم جامعه هستند نمی‌توانستند واکنش بهتری نسبت به این جایزه و این بازگشت نشان داده و مثلا با حضور در فرودگاه از این فیلمساز معترض استقبال کنند؟چرا دریافت چنین جایزه‌ای به واکنشی اجتماعی منجر نمی‌شود؟ شاید پاسخ این سوال آخر این باشد که فیلم هنوز به نمایش درنیامده است که می‌تواند پاسخی درست باشد اما نکته مهم‌تر این است که فیلم پناهی اثری واقعی از جامعه ایران نیست. فیلمی آماتوری که پناهی مدعی است به صورت مخفیانه ساخته اما کیست که نداند در ایران ساخت فیلم به صورت مخفیانه ممکن نیست و به واسطه نظارت‌های سفت و سخت بر فعالیت گروه‌های فیلمسازی امکان کشف چنین آثاری به سادگی ممکن است و بر همین اساس اصلی‌ترین فرض این است که نهادهای مسوول و ناظر هم کاری به کار پناهی ندارند چون می‌دانند از بابت ساخت این آثار اتفاق خاصی رخ نمی‌دهد و سینمای جعفر خان در محدوده همین آثار آماتوری است که حتی به اندازه یک ترانه توماج صالحی و شروین حاجی پور نیز اثر گذار نیست و به همین دلیل این فیلمساز محترم را به حال خود رها کرده‌اند تا در آستانه میانسالی فیلم‌هایش را بسازد و جوایزش را هم بگیرد و این روند خود مهم‌ترین دلیل بر این است که پناهی در شرایط وخیمی قرار ندارد و همه چیز عادی است.
با این وضعیت بهتر است پناهی به جای ساخت آثاری آماتوری از این پس انرژی خود را صرف ساخت فیلم‌هایی با کیفیت بهتر کند. این روزها جوانان کم سن و سال آثاری تولید می‌کنند که انسان متحیر می‌ماند! البته که رسیدن به سطح این فیلمسازان جوان برای پناهی شصت و چهار ساله سخت است اما تلاش ایرادی ندارد و او می‌تواند فیلم‌سازانی مانند بهمن فرمان آرا را الگوی خود کند که در دهه هشتم زندگی همچنان فیلم با کیفیت و حرفه‌ای می‌سازند.
سینما مثبت آماده انعکاس دیدگاه‌های افراد،سازمان‌ها و نهادهایی است که نام آن‌ها در این مطلب آمده است.
