سینما مثبت: همزمان با برگزاری هفته فیلم‌های ایرانی در بغداد، رییس سازمان سینمایی به دعوت وزیر فرهنگ و گردشگری عراق به این کشور سفر کرد. محمد خزاعی اول تا سوم مرداد ماه میهمان عراق بود و در روزهای پس از پایان سفر که روابط عمومی سازمان سینمایی و برخی رسانه‌ها از دستاوردهای این سفر سخن می‌گفتند؛ انتشار اخباری درخصوص تسخیر پارلمان عراق توسط گروهی از مردم معترض این سوال را مطرح کرد که «سازمان سینمایی در کشوری که حداقلی از امنیت را ندارد و حتی مجلس آن در امنیت نیست، قصد دارد دقیقا چه نوع فعالیت سینمایی و هنری انجام دهد؟»
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی اینترنتی خبری – تحلیلی سینمامثبت، ارتباط با جهان خارج، تولید مشترک سینمایی، فروش فیلم به کشورهای خارجی و… از واژه‌هایی است که در سینمای ایران بیش از آنچه بر واقعیت مبتنی باشد نوعی «شو» و رفتار نمایشی است. امور بین الملل سینمای ایران طی چهل دهه گذشته در اختیار افرادی محدود و خاص بوده که هیچ‌گاه گزارش شفافی از فعالیت‌های خود ارائه نکرده‌اند و حتی در مقابل ارائه گزارش نیز مقاومت کرده‌اند (اینجا).حالا در چنین شرایطی سفر رییس سازمان سینمایی به بغداد برای امضای تفاهم‌نامه و همکاری با عراق نیز دارای چند نکته به شرح زیر است:
۱-سینمای ایران در حالی مدعی بین المللی بودن است که سال‌هاست حتی یک فیلم بین المللی هم در کشورمان نمایش داده نشده است!
۲-سیاست سازمان سینمایی در تعامل بین المللی با دنیا چیست؟آیا قرار است حضور فیلم‌های ایرانی در رویدادهایی مانند: کن،برلین،ونیز و… که بهرحال رویدادهای مطرح و مهم سینمای بین الملل دنیا هستند نادیده گرفته و در عوض تمرکز بر روی کشورهایی باشد که نه تنها سینما ندارند بلکه «امنیت» هم ندارند! عراق بیش از نیروی آموزشی حوزه فیلمسازی به نیروی امنیتی و اقتصادی نیاز دارد و توجه به فرهنگ بعد از برقراری امنیت و نظم و اقتصاد سامان یافته شکل می‌گیرد.
۳-چرا در این سفر خبری از مسوولان بین الملل سینمای ایران نبود؟ آیا رییس سازمان سینمایی در مباحث بین الملل تبحر و تجربه لازم را دارد؟
۴-چرا این نوع ارتباط‌ها صرفا در سطح مسوولان است و از خانواده پنج هزار نفره سینمای ایران هیچ کس در این سفر حضور نداشت؟ چرا حتی فیمسازانی مانند: ابراهیم حاتمی کیا، مجتبی راعی، پرویز شیخ طادی،شهرام اسدی و… که درباره این جغرافیا فیلم ساخته‌اند در این سفر حضور نداشتند؟
۵-محتوای تفاهم‌نامه‌های رد و بدل شده میان ایران و عراق چه بوده است؟ به عبارتی سازمان سینمایی در این تفاهم‌نامه‌ها چه به دست آورده و چه چیزی به دست آورده است؟ قرار است سینمای عراق توسط سینمای ایران آموزش داده شود و در مقابل آن چه چیزی نصیب سینمای ایران شود؟
۶-اطلاعات دریافتی سازمان سینمایی از سینمای دنیا تا چه اندازه واقع بینانه و متکی بر حقیقت است؟ سازمان سینمایی علاقه‌مند به تعامل با روسیه و چین و عراق و سوریه به عنوان شرکای عمده سیاسی ایران است اما آیا زمینه‌ای برای فعالیت ایران در این کشورها وجود دارد؟ عراق و سوریه که سینما ندارند. در مورد روسیه و چین هم این سوال مطرح است که چند نفر در کل سینمای ایران زبان چینی و روسی می‌دانند و چه مطالعاتی در این خصوص صورت گرفته است؟
۷- مستند «علاقه‌مندی سازمان سینمایی به ارتباط با سینمای روسیه» ظاهرا نمایش فیلمی ایرانی در روسیه و فروش یک میلیون و هفتصد هزار دلاری آن است حال آنکه بررسی‌‌های سینما مثبت حکایت از ان دارد که این فیلم نه به عنوان اثری ایرانی بلکه به عنوان محصول سینمای روسیه و ترکیه عرضه شده تا تحریم‌ها را دور بزند! عرضه فیلم در اکران عمومی هم با بلیت شش دلاری صورت گرفته که در شرایطی که فیلمی مانند تاپ گان در روسیه در سالن سینمای Imax پانزده دلار اکران شده، رقم بلیت ایرانی بسیار ناچیز بوده. این فیلم در اکران آنلاین هم مفت نمایش داده شده است؛ چیزی نزدیک به یک روبل! پیشتر فیلم‌های ایرانی دیگری همچون شیرشاه نیز در این شبکه عرضه شده‌اند. این سوال هم مطرح است که با توجه به عدم ارتباط مالی ایران با دنیا مبلغ دریافتی از فروش این فیلم چگونه به ایران منتقل می‌شود؟ با کالایی خاص تهاتر می‌شود یا….؟ أصلا از اکران این فیلم درآمدی نصیب سینمای ایران شده؟ مشخصا این تصمیم سازمان سینمایی برای ارتباط با روسیه مبنای واقعی ندارد.
۸- سازمان سینمایی مدعی است به دنبال دیپلماسی فرهنگی و مارکتینگ بین‌المللی برای سینمای ایران است. سازمان سینمایی که مخالف فیلم‌های ایرانی دارای مارکت در دنیا است و یا آن‌ها را توقیف می‌کند و یا نگاهی بدبینانه به آن‌ها دارد. با این توصیف قرار است با کدام محصول در دنیا وارد مارکت شود؟
۹- متاسفانه فعالیت بین المللی در سینمای ایران هیچ گاه متکی بر واقعیت نبوده و صرفا قرار است از آن به صورت مقطعی بهره برداری صورت بگیرد.مشخصا بیش از دو دهه است که قرار است ایران و پاکستان فیلمی با موضوع زندگی اقبال لاهوری بسازند و در هر دولتی این پرونده مجددا گشوده می‌شود! آنچه به عنوان بین الملل میان مسوولان در جریان است صرفا هدیه دادن فیلم‌های ایرانی و بعضا نمایش چند فیلم در هفته‌های فرهنگی است که این روش با آنچه به طور واقعی در بین الملل در جریان دارد کاملا متفاوت است.
سینما مثبت آماده انعکاس دیدگاه‌های افراد،سازمان‌ها و نهادهایی است که نام آن‌ها در این مطلب آمده است.
مطالب مرتبط:
